Αγγελική Κανελλακοπούλου

«Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι». Όσο και να μου τον εξήγησαν οι γονείς μου, μπόρεσα πραγματικά να τον κατανοήσω μόνο, όταν στη ζωή μου έζησα αυτή την ανείπωτη αγωνία πολύ αγαπημένου φίλου που έπαιζε στη θέση του τερματοφύλακα.

Είναι μια φράση με την οποία μπορεί να ταυτιστεί η καθεμία και ο καθένας από εμάς, όταν βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή που το αποτέλεσμα δεν κρίνεται από την δικιά μας στιγμιαία απόδοση αλλά από άλλους παράγοντες. Μπορεί να πρόκειται για τύχη, όπως στην περίπτωση του πέναλτι που μπορεί μεν ο τερματοφύλακας να πέσει αριστοτεχνικά αλλά η τύχη να τον ωθήσει να επιλέξει την λάθος πλευρά. Μπορεί να πρόκειται για την κρίση κάποιου τρίτου, όπως στην περίπτωση των δεκάδων χιλιάδων παιδιών που ξεκινούν σε λίγες μέρες τις Πανελλαδικές και παρά την προετοιμασία τους έχουν και την κρυφή αγωνία, μήπως οι διορθωτές τους αδικήσουν (γεγονός ευτυχώς ιδιαίτερα σπάνιο). Μπορεί να πρόκειται για ένα συνδυασμό των παραπάνω, όπως στην περίπτωση της επιλογής υποψηφίου ευρωβουλευτή, περιφερειάρχη, δημάρχου, περιφερειακού ή δημοτικού συμβούλου όπου ο ψηφοφόρος σταυρώνει ή δεν σταυρώνει κάποιον από τύχη ή κομματικές αγκυλώσεις και όχι για την αξία ή μη αξία του.

Όσο, λοιπόν, καλά και αν είναι κάποιος προετοιμασμένος, όταν το αποτέλεσμα δεν κρίνεται αποκλειστικά και μόνον από τον ίδιο, νιώθει πριν από την κρίσιμη στιγμή λίγο σαν τον τερματοφύλακα. Πρέπει όμως να νιώθουμε αυτή την αγωνία, όταν εμείς τουλάχιστον από την πλευρά μας έχουμε κάνει ό,τι κρίνουμε σωστό; Η απάντηση είναι κατηγορηματική. Όχι.

Πρέπει να διατηρούμε την ψυχραιμία μας (γιατί το άγχος είναι ο χειρότερος σύμβουλος), να αποτιμούμε την προσπάθειά μας με τρόπο αντικειμενικό για να μπορούμε να αξιολογούμε το δικό μας μερίδιο συνεισφοράς στην επιτυχία ή αποτυχία μας και πάνω από όλα να απολαμβάνουμε το «ταξίδι» μας μέχρι τη στιγμή της τελικής κρίσης και να μη φοβόμαστε «Λαιστρυγόνας, Κύκλωπας και τον θυμωμένο Ποσειδώνα». Να σταματούμε «σε εμπορεία φοινικικά», να αποκτούμε «σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής», να πάμε σε «πόλεις Αιγυπτιακές πολλές» και να πλουτίσουμε με όσα κερδίσαμε στο δρόμο. Με τις γνώσεις μας, τις νέες γνωριμίες μας, τις εμπειρίες που αποκομίσαμε, τις στιγμές που ζήσαμε, την ικανοποίηση αλλά και τις απογοητεύσεις που μπορεί να νιώσαμε, την ομορφιά του αγώνα, ναι, χάρη σε όλα αυτά βγήκαμε σε κάθε περίπτωση κερδισμένοι. Ας μη ζούμε μόνο για τη στιγμή που θα φτάσουμε στην Ιθάκη. Ας μην προσδοκούμε μόνο το στόχο μας. Κι αν αυτός δεν επιτευχθεί ή αν τελικά τον βρούμε «πτωχικό», ένα να θυμόμαστε. Η Ιθάκη δεν μας γέλασε, γιατί «έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν».

[Το ποίημα του Κ.Π.Καβάφη «Ιθάκη» αφιερώνεται σε όλους τους τελειοφοίτους Λυκείου που ετοιμάζονται για τις Πανελλαδικές και βέβαια σε όλους τους υποψηφίους των εκλογών της Κυριακής.]

Η Αγγελική Κανελλακοπούλου, εκπαιδευτικός και διευθυντικό στέλεχος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς με τον Νίκο Χιωτάκη.