Αν Πάντερ: Η μοναδική γυναίκα που «σφυρίζει» στην Ευρωλίγκα

Ο ύμνος της Euroleague είναι το «I feel devotion». Ωστόσο θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και η τεράστια επιτυχία του Τζέιμς Μπράουν «This is a man’s world». 

Είτε με τα παλιό, είτε με το νέο format (οι 16 ομάδες αγωνίζονται σε ένα κανονικό πρωτάθλημα) η Euroleague ήταν μια καθαρά ανδρική υπόθεση καθώς πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι (οκ για ανδρική διοργάνωση μιλάμε), οι γυναικείες παρουσίες περιορίζονταν στις φιλάθλους στις κερκίδες, στις τσιρλίντερς, στις γραμματείες των αγώνων και στις δημοσιογράφους…

Ο αγωνιστικός χώρος στη διάρκεια των αγώνων έμοιαζε με το… άβατο του  Αγίου Όρους, ωστόσο κι αυτό το ανδρικό κάστρο (λίγο αργά είναι η αλήθεια) έπεσε και οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μνημονεύουν σίγουρα την 10η Νοεμβρίου 2016 ως μια (ακόμη) ξεχωριστή ημέρα για τις γυναίκες.

Πριν από τέσσερις μήνες λοιπόν, στις 10 Νοεμβρίου, στο «Palau Blaugrana» της Βαρκελώνης η Μπαρτσελόνα (των Γιώργου Μπαρτζώκα, Στράτου Περπέρογλου) υποδέχθηκε την Ζαλγκίρις Κάουνας στο πλαίσιο της 6ης αγωνιστικής της Euroleague και στον αγωνιστικό χώρο μαζί με τους Σρέτεν Ράντοβιτς (Κροατία), Μιλιβόγιε Γιόβτσιτς (Σερβία) βρισκόταν και η Αν Πάντερ.

Η 35χρονη Γερμανίδα η οποία μέσα σε λίγους μήνες έγραψε το δικό της κεφάλαιο στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού και δη της παρουσίας των γυναικών στο κορυφαίο επίπεδο.

Τον Αύγουστο του περασμένου χρόνου έγινε μέλος ενός ξεχωριστού κλαμπ, καθώς στο Ρίο έγινε μόλις η τέταρτη γυναίκα διαιτητής η οποία διηύθυνε αγώνες του Ολυμπιακού τουρνουά ανδρών, αλλά καμαρώνει και για δύο προσωπικά της ρεκόρ.

Από το 2009 είναι η μόνη γυναίκα διαιτητής στο γερμανικό πρωτάθλημα ανδρών κι από τις 10 Νοεμβρίου 2016 έγινε και η πρώτη γυναίκα που ορίστηκε να διευθύνει αγώνες της Euroleague.



«Το μπάσκετ είναι το πάθος μου», λέει η Πάντερ, η οποία εξακολουθεί να αγωνίζεται στην ομάδα της Χαϊδελβέργης στην 4η ερασιτεχνική κατηγορία και παραδέχεται ότι η πορεία της μέχρι την καταξίωση δεν ήταν εύκολη, αν και το μεγαλύτερο ίσως εμπόδιο το είχε βάλει η… ίδια. 

«Υπήρχαν φορές που σκεφτόμουν αν αξίζει να το κάνω όλο αυτό, κυρίως σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των οπαδών και το τι γράφουν τα μίντια. Στο παρελθόν, όταν άρχισα να δουλεύω για να φτάσω σε υψηλό επίπεδο, είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να είμαι σαν άντρας ή να γίνω καλύτερη από τους αυτούς. Γι αυτό άρχισα να συμπεριφέρομαι σαν άντρας», αποκάλυψε η ίδια μιλώντας στο ειδικό αφιέρωμα που της ετοίμασε η Euroleague, ωστόσο το ταλέντο και η ικανότητα της γρήγορα τη βοήθησαν να ξεπεράσει τις όποιες αναστολές είχε και να είναι απλά ο εαυτός της.



«Μετά από δύο χρόνια, κάποιοι που ήταν υπεύθυνοι για τις ανόδους σε υψηλότερες κατηγορίες μου είπαν ότι δεν χρειάζεται να είμαι σαν άντρας για να πετύχω. Να συμπεριφέρομαι σαν γυναίκα, γιατί αυτό που μετράει είναι να είμαι καλή στο παρκέ».

Ίσως όμως το καλύτερο κομπλιμέντο ακούστηκε από τα χείλη του Αντρέα Τρινκιέρι, του Ιταλού προπονητή της γερμανικής Μπάμπεργκ (και πρώην προπονητής της Εθνικής Ελλάδας).
«Όταν πήγα στη Γερμανία, πριν από τρία χρόνια ήταν μια γυναίκα διαιτητής. Τώρα πια είναι απλά... διαιτητής», είπε ο Ιταλός δίνοντας μια άλλη διάσταση στην παρουσία τους στο μπασκετικό γίγνεσθαι: «Κάποιες φορές υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε εμπνεύσουν. Κι η Αν είναι ένας απ’ αυτούς καθώς μπορεί να εμπνεύσει ακόμη και νέους παίκτες γιατί ξεπέρασε δυσκολίες για να φτάσει μέχρις εκεί».

Γιατί όπως τραγουδά και ο Τζέιμς Μπράουν: 
«This is a man’s world
But it don’t mean nothing without a woman or a girl»