Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: Η ιστορία της 8ης Μαρτίου

1977-2017. Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από το ψήφισμα του ΟΗΕ που καθιέρωσε την όγδοη ημέρα του Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και της Διεθνούς Ειρήνης. Σαράντα χρόνια πριν εορτάστηκαν για πρώτη φορά τα δικαιώματα των γυναικών, αν και η συγκεκριμένη μέρα είχε ξεκινήσει άτυπα να εορτάζεται σε ΗΠΑ και Ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα από γυναίκες που ζητούσαν ίσα εργασιακά δικαιώματα και δικαίωμα ψήφου. 



8 Μαρτίου 1857. Οι κάκιστες συνθήκες εργασίας οδηγούν 20.000 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας που ζητούσαν μειωμένο ωράριο σε 10 από 16 ώρες και ίσες απολαβές με τους άνδρες, σε μαζική απεργία στη Νέα Υόρκη. Οι αστυνομικές αρχές χρησιμοποιούν βία για να διαλυθεί το πλήθος, ενώ οι εργοστασιάρχες δίνουν το στίγμα τους: Ομαδικές απολύσεις. Δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που συμμετείχαν στην κινητοποίηση οργανώνουν το πρώτο σωματείο γυναικών, κίνηση που δημιούργησε αργότερα θέμα διαχωρισμού ανάμεσα στο γυναικείο εργατικό κίνημα και τον φεμινισμό. 

1908. Με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» 15.000 γυναίκες κατεβαίνουν στους δρόμους της Νέας Υόρκης με αίτημα λιγότερες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Το ψωμί συμβόλιζε την οικονομική ασφάλεια και το τριαντάφυλλο την καλύτερη ποιότητα ζωής. 

Τελικά η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας καθιερώνεται το 1910, στη δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη και εορτάζεται για πρώτη φορά ένα χρόνο μετά.

Στη Ρωσία, μετά το τέλος της Οκτωβριανής Επανάστασης, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι πείθει τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία, η οποία στη συνέχεια επεκτάθηκε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. 



Στην Ελλάδα η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1892 στον Πειραιά, στο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα. Τη συγκεκριμένη χρονιά η εν λόγω υφαντουργία αποφάσισε να προβεί σε μειώσεις μισθών στις γυναίκες από 80 σε 60 λεπτά. Την είδηση μετέδωσε τότε η πρώτη γυναικεία εφημερίδα η «Εφημερίδα των Κυριών» που κυκλοφόρησε το 1887 και πρόβαλλε θέματα που αφορούσαν στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και στο δικαίωμα στην εργασία.