Φορώντας τις πέρλες και τα ακριβά της φορέματα, η Ναταλία Δραγούμη στον ρόλο της Βαρόνης δέχεται ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι. Ο άντρας που επρόκειτο να παντρευτεί, ο πλοίαρχος Φον Τραπ, την εγκαταλείπει για την γκουβερνάντα των παιδιών του, Μαρία.
Η Βαρόνη, στη νέα θεατρική εκδοχή της «Μελωδίας της ευτυχίας», γεύεται για πρώτη φορά την πίκρα της εγκατάλειψης, προσπαθώντας να διατηρήσει μέχρι την τελευταία στιγμή τους καλούς τρόπους της. «Είναι μια πολύ κλασάτη γυναίκα. Εχει τα πάντα. Είναι όμορφη, πλούσια, κατάγεται από καλή οικογένεια. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται της λείπει κάτι. Ισως ο αυθορμητισμός. Δίνει πολλή σημασία στο φαίνεσθαι και θεωρεί ότι όλα είναι εύκολα. Εχει τους άνδρες εύκολους και δεδομένους. Είναι η πρώτη κατραπακιά που τρώει στη ζωή της. Για πρώτη φορά την αρνείται ένας άνδρας. Στο τέλος, όμως, φεύγει σαν κυρία. Με το κεφάλι ψηλά», λέει η Ναταλία Δραγούμη για τον ρόλο της στο μιούζικαλ, με το οποίο θα περιοδεύσει σε επιλεγμένους σταθμούς σε όλη τη χώρα.
Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστεί κανείς την ήττα; «Πολύ δύσκολο. Προσωπικά, ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι η απώλεια. Ο χωρισμός είναι μια απώλεια αν δεν τον θέλεις». Την τρομάζει η εγκατάλειψη ή το κενό που αφήνει πίσω του ένας χωρισμός; «Δεν θα έλεγα ότι το βλέπω εγωιστικά. Δεν είναι η εγκατάλειψη λοιπόν. Απλά, επειδή επενδύω πολύ στη σχέση μου με τους δικούς μου ανθρώπους, φοβάμαι μην τους χάσω. Φοβάμαι πως, αν τους χάσω, θα χάσω τον εαυτό μου», λέει στο «thema people» η Ναταλία Δραγούμη.
Αυτή η ευάλωτη πλευρά της απέχει από την εικόνα της μοιραίας και δυναμικής γυναίκας που καβαλάει μηχανή και εξερευνά τα όριά της μέσα από τα extreme sports, της επισημαίνω. «Οχι. Πιστεύω ότι είμαι ένα κράμα. Υπάρχουν η δυναμικότητα και το μυστήριο εξίσου μέσα μου. Γενικά αναζητώ τις εντάσεις. Την ένταση της στιγμής. Μπορώ να βαρεθώ εύκολα. Από μικρή γέμιζα τη ζωή με κάτι που να έχει ένταση. Είμαι των άκρων! Από την άλλη, όμως, αυτή η δυναμικότητα, το “αντράκι” που με ακολουθεί, είναι λίγο απατηλό. Θέλω να πω ότι πολλές φορές αισθάνομαι τελείως διαφορετικά. Είναι μια εικόνα που εισπράττουν οι άλλοι για μένα. Ισως την καλλιεργώ κι εγώ - με το να οδηγώ, για παράδειγμα, μηχανή. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά. Ας πούμε, μια πλευρά πιο ευάλωτη. Οι δικοί μου άνθρωποι τη γνωρίζουν. Πολλές φορές μου έχει τύχει να θέλω να μοιραστώ ένα πρόβλημά μου και να μου λένε: “Ελα, μωρέ, εσύ δεν έχεις ανάγκη!". Ή να νιώθεις αδύναμη και να μη σε πιστεύουν ότι αισθάνεσαι έτσι».
Υπάρχουν στιγμές που κουράζεται να δίνει λύσεις; «Δεν είμαι εγώ αυτή που δίνει τις λύσεις στο σπίτι.΄Η αυτή που κινεί τα νήματα. Γι’ αυτό και αποφάσισα να μη σκηνοθετήσω ξανά. Αν και μου είπαν ότι μου πάει η σκηνοθεσία, δεν θέλω να το κάνω γιατί δεν αντέχω να κινώ τα νήματα. Να έχω όλες αυτές τις ευθύνες που έχει ο σκηνοθέτης. Προτιμώ να εκτελώ κάτι».
Πού βρίσκει την ισορροπία της; «Οταν γυρίζω στη φωλιά μου. Στην οικογένειά μου. Μου αρέσει να κάνω όλα αυτά που μου αρέσουν και μετά να γυρνάω στη φωλιά μου. Οταν γυρνάω σπίτι στα αγαπημένα μου πρόσωπα νιώθω εντελώς ήρεμη. Εκεί αισθάνομαι πλήρης και ότι έχω τη δύναμη να τους προστατέψω».
Από την παράσταση «Μελωδία της ευτυχίας» στον ρόλο της Βαρόνης
Φανταζόταν ποτέ ότι θα αισθανόταν έτσι δημιουργώντας τη δική της οικογένεια; «Πάντα ήθελα να κάνω οικογένεια. Δεν ήξερα βέβαια πώς θα ήταν στην πράξη. Αλλά ίσως αισθάνομαι έτσι όταν βρίσκομαι μαζί τους γιατί λείπω αρκετά. Αυτό με κάνει να νιώθω ενοχές. Πρόσφατα πήγα τρεις μέρες διακοπές με φίλες. Συνέχεια όμως σκεφτόμουν: “Τώρα θα έπρεπε να είμαι με τα παιδιά μου”. Είναι σημαντικό το ότι ο άνδρας μου δεν με περιορίζει. Εννοώ ότι δεν μου αρχίζει την γκρίνια όταν θέλω να κάνω κάτι. Δεν με γεμίζει με ενοχές. Γιατί έχω ήδη τις δικές μου ενοχές, που είναι πάρα πολλές».
Μετά από 13 χρόνια γάμου με τον Εντι Ρόμπερτς, η Ναταλία Δραγούμη αυτή την περίοδο βιώνει μια ευνοϊκή αλλαγή. «Νομίζω ότι έχω περάσει μια αλλαγή. Αλλά τώρα αλλάζω πάλι προς το καλύτερο. Σε έναν γάμο ή σε μια σχέση στην αρχή υπόσχεσαι πράγματα που σαφώς εννοείς εκείνη τη στιγμή. Γιατί η σχέση μου είναι από έρωτα. Ερωτευτήκαμε πάρα πολύ! Υπόσχεσαι, λοιπόν, πράγματα που νομίζεις ότι μπορείς να τα κάνεις. Μετά ακολούθησε μια “μετάλλαξη” (σ.σ.: γελάει) δική μου. Και τώρα νομίζω ότι έχω ηρεμήσει». «Η “μετάλλαξη” θα μπορούσε να ήταν ένα τεστ για τον σύντροφό σου;» τη ρωτώ. «Ναι. Είναι κι αυτό».
Εκείνη πώς ήταν ως παιδί; «Μεγάλωσα σε ένα αληθινό και γήινο περιβάλλον. Καθόλου δήθεν. Παρόλο που κατάγομαι από γνωστή και πολιτική οικογένεια. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη. Ποτέ κανείς δεν με καταπίεσε να κάνω κάτι. Ενώ πιστεύω ότι έχω τρόπους και αρχές, ποτέ δεν μου είπε κανείς πώς να φάω ή να ντυθώ. Ξέρω όμως πώς να βάλω φρένο στον εαυτό μου. Παρόλο που έχω μια σκοτεινή και ξέφρενη πλευρά. Και μικρή την είχα».
Εχει την τάση να «ψαχουλεύει» αυτή τη σκοτεινή πλευρά της; Να διορθώνει τον εαυτό της; «Ναι, ψαχουλεύω συνέχεια τον εαυτό μου. Και λέω “συγγνώμη” και παραδέχομαι το λάθος μου. Εχω ελαττώματα που κάνουν κακό σε μένα και όχι στον άλλον. Αλλά τους κοντινούς μου ανθρώπους νομίζω ότι τους επηρεάζουν. Γενικά μπαίνω σε μια διαδικασία αυτοκριτικής. Ισως επειδή έχω κάνει και ψυχανάλυση, ίσως επειδή γράφω κιόλας (σ.σ.: στο infokids.gr) ή μέσα από τη δουλειά μου, ψάχνω τα θέματα που με απασχολούν».
Η Ναταλία δεν παίζει για το χειροκρότημα. Τουλάχιστον όχι μόνο γι’ αυτό. Αποζητά τη ζεστή αγκαλιά των συναδέλφων της, τα γεμάτα κατανόηση βλέμματα, το πιάσιμο του χεριού κατά την υπόκλιση που αδυνατεί να περιγράψει. «Το πιο σημαντικό μέρος της δουλειάς μου είναι αυτό που αναπτύσσεται πίσω από τη σκηνή. Πιστεύω πολύ στην επικοινωνία και τη σχέση που έχω με τους συναδέλφους μου. Μου έχει τύχει να χαθώ με ανθρώπους και να απογοητευτώ γι’ αυτό. Αλλά είναι η φύση της δουλειάς μας. Δεν παραπονιέμαι και ούτε θα κρατήσω κακία. Γιατί κι εγώ το έχω κάνει. Εχω χαθεί με ανθρώπους που έχουμε δουλέψει μαζί. Αλλά το ιδανικό για μένα είναι να αναπτύσσω αυτή την επικοινωνία την ώρα της δουλειάς. Υπάρχουν αγκαλιές και βλέμματα επάνω στη σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ».
Διαθέτει βαρύ βιογραφικό και μετρά συνεργασίες με σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως ο αξέχαστος Ανδρέας Βουτσινάς, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Στάθης Λιβαθινός, ο Θωμάς Μοσχόπουλος. Γιατί δεν μπαίνει στη διαδικασία να το προβάλλει; «Πώς προβάλλεται αυτό; Δεν ξέρω. Δεν ένιωσα ποτέ αυτή την ανάγκη. Δεν έχω τέτοιου είδους ανασφάλειες. Δεν με αφορά να αποδείξω τι είμαι. Στο θέατρο, σε κάθε βήμα που κάνεις, παλεύεις με κάτι. Ποτέ δεν καταφέρνεις κάτι και μετά τέλος. Αλλά θα έλεγα, αισθάνομαι αποδοχή από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι. Ισως αν ένιωθα ότι με υποτιμούσαν, να το έκανα. Γενικά, όμως, δεν περιαυτολογώ. Οπως επίσης δεν υπερηφανεύομαι για τα παιδιά μου σε τρίτους. Δεν είμαι από τις μαμάδες που θα πουν ότι “το παιδί μου πήρε άριστα” ή θα δείξω φωτογραφίες τους».
Πώς φαντάζεται το ιδανικό καλοκαίρι; «Αν εξαιρέσουμε αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας -τα οποία δεν εξαιρούνται-, το ιδανικό καλοκαίρι για μένα είναι στο οικογενειακό σπίτι μου στην Αίγινα. Η ψυχή μου ανήκει στην Αίγινα. Εκεί έχω περάσει τα περισσότερα καλοκαίρια μου. Εχω τρέλα μ’ αυτό το νησί».
info: «Η Μελωδία της ευτυχίας» περιοδεύει φέτος το καλοκαίρι σε επιλεγμένους σταθμούς σε όλη την Ελλάδα. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι Demy, Ακης Σακελλαρίου και Γιώργος Τζαβάρας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Θέμις Μαρσέλλου
