«Η αλήθεια πάντα ζορίζεται» πόσταρε ο Νίκος Καρβέλαςλίγο μετά την πολυσυζητημένη συνέντευξη που παραχώρησε στην Νίκη Λυμπεράκη το βράδυ της Δευτέρας. Καθόλου θα πω εγώ. Οσο κι αν προσπαθήσεις να καμουφλάρεις την αλήθεια, όσο κι αν νιώθεις ότι κουκουλώνοντάς την με αμπελοφιλοσοφίες για να τρολάρεις το σύστημα, σπάνιες λέξεις αλλά αχρείαστες, βαθυστόχαστα μόνο ως προς την κίνηση των βλεφάρων σου νοήματα, με αγένεια και απουσία σεβασμού στην δημοσιογράφο, που ευγενικά υπομένει το μαρτύριο που την υπέβαλλες, σολάροντας και ευρισκόμενος σε μία ατέρμονη περιδίνηση γύρω από τον ναρκισσισμό και τον θαυμασμό του «εγώ» και του στοιχείου του εγκεφάλου σου που σύμφωνα με τα λεγόμενά σου μεγαλουργεί σε βαθμό ασύλληπτο, η αλήθεια είναι γυμνή. Και εκθέτει. Γιατί ναι, έγραψες τους «Δαίμονες» και πολλές μεγάλες επιτυχίες. Σάρωνες με σουξέ για δεκαετίες. Είσαι μουσική ιδιοφυΐα. Αλλά μέσα σε αυτά συνέθεσες και τους ύμνους των «Παρατράγουδων» που στοίχειωσαν μία τηλεοπτική περίοδο που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε. Αμφισβητείς το σύστημα αλλά κι εσύ στρογγυλοκάθισες στην καρέκλα μιας κριτικής επιτροπής ενός μουσικού ριάλιτι μασώντας τσίχλα και συνεργασία που είχε απρόοπτη εξέλιξη… Από την άλλη βρίζεις το σινάφι μας αλλά το χρησιμοποίησες για να προβάλλεις το βιβλίο σου. Και τα τραγούδια σου όλα αυτά τα χρόνια. Φυσικά ειπώθηκαν και δύσκολες αλήθειες, ειπώθηκαν ανατρεπτικές απόψεις αλλά έπεσαν πολλά πυροτεχνήματα. Τόσα που το μόνο που τελικά έμεινε στ’ αυτιά μας στο τέλος αυτής της… συζήτησης είναι η φασαρία. Από τις κροτίδες πάσης φύσεως. Σιγά τ’ αυγά.
