Μπομπ Ντίλαν:Zωντανός θρύλος ετών 80 και συνεχίζει...

«Θα περάσουν 100 χρόνια μέχρι να με καταλάβουν» είχε δηλώσει στο παρελόν ο Μπομπ Ντίλαν. Κι η άποψή του αυτή επιβεβαιώνεται, δεκαετίες τώρα. Γιατί η μουσική και οι στίχοι του μουσικού που σφράγισε γενιές και γενιές, του «Σαίξπηρ του 20ού αιώνα», που γίνεται σήμερα 80 ετών, έχουν αποτελέσει, διαχρονικά, πεδία θαυμασμού, έμπνευσης, διαμαρτυρίας, συγκίνησης αλλά και αμφισβήτησης από εκείνους που δεν κατάφεραν ποτέ να παρακολουθήσουν τη ροή της καλλιτεχνικής σκέψης του. Τους αποδέκτες, δηλαδή, της σοφής συμβουλής του: «Μην κάνεις κριτική σε ό,τι δεν καταλαβαίνεις»!

Η αλήθεια είναι πως ήταν διόλου εύκολη υπόθεση να «μεταφράσει» κανείς με πιστότητα το φαινόμενο Μπομπ Ντίλαν, ειδικά δε τις εποχές που έγραφε τις σημαντικότερες σελίδες της χρυσής μουσικής ιστορίας του. Ούτε καν ο ίδιος δεν μπορούσε να περιγράψει με σαφήνεια το καλλιτεχνικό προφίλ του καθώς αυτό είχε άμεση σχέση με τον ιδιαίτερο και πολυδιάστατο χαρακτήρα του τον οποίο άφηνε εντελώς ελεύθερο να διαχειριστεί τη ζωή και την τέχνη του. «Το μόνο που μπορώ να είμαι είναι ο εαυτός μου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός» εξομολογούνταν με ειλικρίνεια υπογραμμίζοντας με έμφαση: «Το μοναδικό πράγμα που ήξερα είναι πώς να συνεχίζω να προχωράω μπροστά».

Πιθανότατα πίσω από αυτή τη γνώση να κρύβεται η ασταμάτητη δημιουργικότητά του, η αστείρευτη διάθεσή του να συνεχίσει να κάνει καινούργια πράγματα, σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, από την μουσική, την ποίηση και τη λογοτεχνία μέχρι τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο. Μια ματιά, εξάλλου, στο βιογραφικό του αρκεί για να αντιληθεί κανείς το μέγεθος του έργου του: 600 τραγούδια, 39 στούντιο άλμπουμ, ένα μυθιστόρημα, μια βιογραφία, μια κινηματογραφική ταινία ως σκηνοθέτης κι άλλες ως ηθοποιός, αρκετά ζωγραφικά έργα, ένα Νόμπελ, ένα Όσκαρ και πολυάρυθμες ακόμη τιμητικές διακρίσεις, και φυσικά αμέτρητες συναυλίες σε κάθε γωνιά του κόσμου!

Ωστόσο, μετά από όλα αυτά, δεν φαίνεται να έχει καμία διάθεση να αποσυρθεί. Ίσως επειδή για εκείνον όλα αυτά δεν αποτελούν απλά και μόνον κομμάτια της δουλειάς του αλλά σημαντικές πτυχές της ίδιας του της ύπαρξης. Άλλωστε πιστεύει ακράδαντα πως «ένας άνθρωπος είναι επιτυχημένος όταν ξυπνά το πρωί και πέφτει στο βράδυ για ύπνο, έχοντας κάνει στο μεταξύ αυτά που πραγματικά θέλει».

Και ο  Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμανλ, από το Ντουλούθ της Μινεσότα, που άλλαξε το όνομά του θέλοντας να τιμήσει τον αγαπημένο του ποιητή Ντίλαν Τόμας, φρόντισε, σε όλη την διάρκεια της ζωής και της καριέρας του, να τις ακούει τις επιθυμίες του και να τις ικανοποιεί ακόμη κι όταν αυτές έρχονται σε σύγκρουση με το προσωπικό ή το επαγγελματικό του συμφέρον. Όπως τότε, στα μέσα της δεκαετίας του '60, που γυρίζει την πλάτη στο φολκ και την επιτυχημένη εικόνα του τραγουδοποιού της διαμαρτυρίας για να περιπλανηθεί στον μαγικό κόσμο των καταταραμένων ποιητών εκδίδοντας εμβηματικούς δίσκους όπως το «Highway 61 Revisited», που περιείχε το θρυλικό κομμάτι «Like A Rolling Stone». Αρκετοί από τους έως τότε θαυμαστές του τού γύρισαν την πλάτη γι' αυτή την απροσδόκητη επιλογή, ακόμη περισσότεροι όμως ανακλάλυψαν στο πρόσωπο, τη φωνή, τη μουσική και τα λόγια του έναν πολύτιμο καθοδηγητή ζωής.

Τα χρόνια περνούσαν και ο Ντίλαν συνέχιζε να γράφει για όλα εκείνα που τον απασχολούσαν ή τον πονούσαν ενίοτε. Όπως εκείνο το σοβαρό ατύχημα με τη μηχανή του, που τον ανάγκασε να παραμείνει κλεισμένο στο εξοχικό του σπίτι στο Γούντστοκ ή την κρίση που πέρασε ο γάμος του με την Σάρα Λόουντς για την οποία έγραψε το συγκλονιστικό κομμάτι « Blood on the Tracks», χωρίς όμως τελικά να καταφέρει να ξορκίσει τον χωρισμό ο οποίος ήρθε το 1977.

Αντιμετωπίζει όμως και αυτή την δυσκολία ως έναν ακόμη σκόπελο του προσωπικού του ταξιδιού το οποίο συνεχίστηκε με νέες εμπειρίες, καλλιτεχνικές και υπαρξιακές, πολλά ακόμη εξαιρετικά τραγούδια, στα οποία αποτυπώνει μοναδικά το απόσταγμα της κάθε εποχής , αλλά και ατελείωτες διαδρομές για να συναντήσει από κοντά τους απανταχού πιστούς θαυμαστές του – αναμεσά τους και κορυφαίοι καλλιτέχνες - οι οποίοι, παρότι προέρχονται από πολλές διαφορετικές γενιές, τραγουδούν με τον ίδιο πάθος το «Blowin' In The Wind» ή το «Knockin' On Heaven's Door». Κι εκείνος, καθισμένος, με χαρακτηριστικό καουμπόικο καπέλο του, κρατώντας την κιθάρα του στα χέρια, μοιάζει σαν να τους κλείνει το μάτι λέγοντάς τους με νόημα: «Το μέλλον για μένα είναι ήδη παραλθόν».

Ειδήσεις σήμερα: 
Θηλυκή συμμορία στην Πάτρα έκλεψε είδη από οκτώ μαγαζιά σε ένα απόγευμα!

Συνέλαβαν τον αδελφό του Τούρκου «μαφιόζου» που εκθέτει την κυβέρνηση Ερντογάν

Måneskin και David Damiano για ναρκωτικά: Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε - H φωτογραφία με το σπασμένο ποτήρι