Το ένδυμα του προσωπείου

Έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο, το «Να ντύσουμε τους γυμνούς», γραμμένο το 1922, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή γκουβερνάντα -την Ερσίλια Ντρέι.

12 χρόνια μετά την συγγραφή του έργου, την θεατρική περίοδο 1934-1935, ο Δημήτρης Ροντήρης σκηνοθετεί την Ελένη Παπαδάκη στο ρόλο της Ερσίλια Ντρεί, τον Αλέξη Μινωτή στο ρόλο του Αλφρέντο Κανταβάλλε και άλλους 5 ηθοποιούς στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου –πρώτη φορά για το συγκεκριμένο έργο.

83 χρόνια μετά –κι έπειτα από όχι και πολλές μεταφορές του έργου στις ελληνικές θεατρικές σκηνές, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν παρουσιάζει στην Φρυνίχου 14 –με πρεμιέρα στις 19 Δεκεμβρίου– το «θρησκευτικό-υπαρξιακό μελόδραμα υπό μορφήν ιταλικής κωμωδίας» όπως χαρακτηρίζεται.

Ο Γιάννος Περλέγκας, σκηνοθετεί και μεταφράζει –με την Ελένη Γεωργίου- το έργο σε μια διανομή 7 ηθοποιών (Μαρία Πρωτόπαππα, Θανάσης Δήμου, Εύη Σαουλίδου, Θάνος Τοκάκης, Γιάννος Περλέγκας, Στέργιος Κοντακιώτης, Μάγδα Καυκούλα) με την Λουκία Χουλιάρα να έχει αναλάβει τα κοστούμια, την Γεωργία Μπούρα τα σκηνικά και τον Κορνήλιο Σελαμσή την μουσική.

Την ιστορία του έργου διαβάζω στην ιστοσελίδα του Θεάτρου και την παραθέτω εδώ συνοπτικά: «Η νεαρή και θελκτική Ερσίλια Ντρέι είναι η γκουβερνάντα της μικρής κορούλας του Πρόξενου της Ιταλίας στην Σμύρνη.

Ένας νεαρός αξιωματικός του Ναυτικού, ο Φράνκο Λασπίγκα, διερχόμενος από την Σμύρνη, ερωτεύεται και αρραβωνιάζεται την Ερσίλια. Τα κάλλη της νεαρής γκουβερνάντας όμως, δεν αφήνουν ασυγκίνητο ούτε τον Πρόξενο Γκρόττι – ο οποίος της εξομολογείται και της επιβάλλει τον έρωτά του.

Ένα απόγευμα, αποσπάται η προσοχή της και η μικρή κόρη του Πρόξενου, που έπαιζε στο μπαλκόνι του σπιτιού της, πέφτει και σκοτώνεται. Η μητέρα του δύστυχου κοριτσιού, η οποία ανακαλύπτει ταυτοχρόνως τον παράνομο δεσμό του συζύγου της με την Ερσίλια, την απολύει. Η Ερσίλια, χωρίς δουλειά, ψάχνοντάς τον αρραβωνιαστικό της στο Υπουργείο Ναυτιλίας, ανακαλύπτει ότι παραιτήθηκε από την υπηρεσία κι επιπλέον ετοιμάζεται να παντρευτεί μία άλλη κοπέλα. Η Ερσίλια, απελπισμένη, αποφασίζει να εκπορνευτεί και να αυτοκτονήσει πίνοντας δηλητήριο.

Ο μυθιστοριογράφος Λουντοβίκο Νότα, ενθουσιασμένος με τον ρόλο που διαδραματίζει η δυστυχισμένη Ερσίλια σε αυτό το δράμα, την παίρνει υπό την προστασία του, όταν εκείνη βγαίνει από το νοσοκομείο, αφού προηγουμένως κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή μετά το απονενοημένο της διάβημα…»

Επιπλεόν, «Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συμπεριφορές των προσώπων, η ασάφεια των κινήτρων τους, η αποτυχία τους να εκφράσουν τι τους συμβαίνει, η συνεχής αβεβαιότητα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, η διαρκής αυτοϋπονόμευση των ηρώων, η ανεπάρκεια της γλώσσας, όλες αυτές οι παράμετροι, σαφώς συνηγορούν στην άποψη ότι ο Πιραντέλλο περιγράφει μια απογυμνωμένη, κατασπαραγμένη ανθρωπότητα, που έχει χάσει κάθε ψευδαίσθηση ατομικής συγκρότησης».