Η «Γαλάζια Ραψωδία» της δεκαετίας του 1920

Η δεκαετία του 1920 υπήρξε για την Αμερικανική μουσική κουλτούρα μια ιδιαίτερη περίοδος.

Ο Αμερικανός συνθέτης, τραγουδοποιός και πιανίστας, George Gershwin συνέβαλε καθοριστικά στην σύνδεση του κλασικού τραγουδιού με το είδος της τζαζ στη χώρα.

Ο ίδιος, δημιουργός πολλών έργων για το μουσικό θέατρο και τον κινηματογράφο και όντας συγκαταλεγόμενος στους δημοφιλέστερους και επιτυχημένους Αμερικανούς συνθέτες- άφησε ένα γερό κληροδότημα στο κλασικό τζαζ ρεπερτόριο με τον πρόωρο θάνατό του στα 38 του χρόνια.

Στις 14 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης θα ολοκληρωθεί ο φετινός κύκλος συναυλιών του Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης με ένα μεγάλο αφιέρωμα στον G.Gershwin και με αφετηρία του αφιερώματος τις δημοφιλείς συνθέσεις τους όπως η «Γαλάζια Ραψωδία» και το «Summertime».

Το Πρόγραμμα περιλαμβάνει 3 πρελούδια για πιάνο

Κονσέρτο σε Φα για πιάνο και ορχήστρα (μεταγραφή για ορχήστρα δωματίου Β.Συμεωνίδης, 4 τραγούδια για φωνή και πιάνο,

Rhapsody in blue για πιάνο και ορχήστρα (μεταγραφή για ορχήστρα δωματίου Β.Συμεωνίδης).

Ανάμεσα στις συμμετοχές των 5 μουσικών -Αντώνη Ανισέγκο, Χαράλαμπου Αγγελόπουλου, Δημήτρη Θεοχάρη και Μαρίας Μητσοπούλου- με ρεσιτάλ, η Ορχήστρα δωματίου «Contra Tempo» θα ερμηνεύσει ένα μέρος του προγράμματος υπό την μουσική διεύθυνση του Παύλου Σεργίου.

Η ορχήστρα αποτελείται από τους Χριστίνα Κατίδου, Νίκο Κυριόσογλου, Ναυσικά Τσάρα, Παναγιώτη Κουγιουμτζόγλου, Ιγκόρ Εφίμοβ, Κώστα Βαβάλα, Πανάγιω Καραμούζη, Κωνσταντίνο Παυλάκο, Κώστα Καμπάνταη, Στέφανο Αλί, David Bogorad, Μυρτώ Ταλακούδη, Μαρία Ανισέγκου, Μιχάλη Σαπουντζή και στο διαδικτυακό της χώρο βρήκα κάποια στοιχεία για την δραστηριότητά της τα οποία παραθέτω εδώ: «Η Ορχήστρα Δωματίου δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2012 με πρωτοβουλία του Αρχιμουσικού Βλαδίμηρου Συμεωνίδη, από μουσικούς που αποφάσισαν να εργαστούν μαζί, αγνοώντας τις όποιες αντιξοότητες έχει να αντιμετωπίσει μια τέτοια κίνηση στους καιρούς που διανύουμε.

Ως πρότυπο για τη δημιουργία της Ορχήστρας, λειτούργησε ο Σύλλογος Ιδιωτικών Συναυλιών (Verein für Private Musikalische Aufführungen) που ίδρυσε ο Α. Schönberg μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Βιέννη, σε μια περίοδο σημαντικών κοινωνικών και οικονομικών ανακατατάξεων, όχι πολύ μακριά από την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε στη χώρα μας.

Κοινός στόχος του συνόλου είναι η εξερεύνηση του ρεπερτορίου για ορχήστρα δωματίου διαφορετικών εποχών και αισθητικών ρευμάτων της μουσικής Τέχνης, η προβολή της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, σύγχρονης και παλαιότερης, καθώς και η παρουσίαση συμφωνικών έργων σε μεταγραφή για μικρή ορχήστρα.

Το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, ένας θεσμός με ιστορία στην υποστήριξη δημιουργικών πρωτοβουλιών, έθεσε από την πρώτη στιγμή την ορχήστρα υπό την Αιγίδα του».