Karaoke Night… για όλα αυτά που μας ενώνουν

Από τις 20 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο και Κυριακή ένα διαφορετικό “Karaoke Night” μας περιμένει στο θέατρο Φούρνος. Μέσα σε μιάμιση ώρα θα κάνουμε ένα ταξίδι στην κοινή μας ιστορία, σε όλα αυτά που έχουν γράψει ανεξίτηλα στη συλλογική μας μνήμη και δημιουργούν τις κοινές μας αναφορές. Από την μεταπολίτευση μέχρι την δεκαετία του 90…

Τον πρώτο λόγο θα έχουν τα τραγούδια. Eurovision, Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, Πάριος, Κανελλίδου, Leonard Cohen, Stevie Wonder, Θεοδωράκης… Γιατί τα τραγούδια δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις. Τις αναμνήσεις τις αλλάζεις όσο περνάει ο χρόνος. Τις διορθώνεις, τις συμπληρώνεις· άλλες, όπως λένε οι ψυχολόγοι, τις επινοείς. Τα τραγούδια όμως δεν προλαβαίνεις να τα επεξεργαστείς και να τα λογοκρίνεις. Κουβαλάνε κάτι από σένα. Κάτι από το παρελθόν σου. Κι αφού δεν μπορείς να το αλλάξεις το παρελθόν, τότε δοκίμασε να το ξανακερδίσεις… τραγουδώντας το.

Η ομάδα θεάτρου ΝΟΗΤΗ ΓΡΑΜΜΗ μας προσκαλεί σε μία άκρως διασκεδαστική και διαδραστική performance. «Με αφορμή την τέχνη του karaoke, και μετά από μια βουτιά στην προσωπική και συλλογική μνήμη, καταλήξαμε σε μια performance που εκτός από το κλασικό karaoke τραγουδιών που έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μας μέσα στα χρόνια, περιλαμβάνει κι άλλα πολλά: τη μεταγλώττιση αγαπημένων ταινιών, πολιτικών λόγων, σκηνών από διαδηλώσεις και γήπεδα αλλά και την καταγραφή προσωπικών στιγμών που, σαν αυτόματη γραφή, ξεπηδούν από την μνήμη μας, με αφορμή όλα τα παραπάνω» εξηγεί η Όλγα Ποζέλη, που είχε την ιδέα γι’ αυτή την perfomance, υπογράφει τη σκηνοθεσία, αλλά και πρωταγωνιστεί επί σκηνής μαζί με τον Λάμπρο Παπαγεωργίου.

Δύο ηθοποιοί μπροστά σε μία μεγάλη οθόνη που προβάλλει βωβά καρέ. Κάποια με πολλά pixel, κάποια ακίνητα, κάποια κινούμενα. Εκείνοι προσθέτουν το τραγούδι, τον διάλογο, τα ηχητικά εφέ. Παρακολουθώντας τους, αφήνεσαι να κάνεις τους συνειρμούς σου, να συνδέσεις τα ασύνδετα, να μπεις σε ένα παράδοξο ταξίδι στο παρελθόν. Τελικός στόχος να βρεις το θάρρος να τραγουδήσεις κι εσύ μαζί τους.

«Το να ακούς μουσική είναι κάτι πολύπλοκο, παρ’ ότι συνήθως νιώθουμε ότι είναι το πιο απλό πράγμα του κόσμου» επισημαίνει η Όλγα. «Είναι πολύπλοκο όχι μόνο γιατί αποκαλύπτει τα πρότυπα και τις νόρμες που είναι ενσωματωμένες στην καθημερινή μας ζωή, αλλά γιατί -επιπλέον- φανερώνει τις διαδικασίες ερμηνείας και τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι διαδικασίες αντικρούουν η μία την άλλη – σε ζητήματα ταυτότητας και συναισθημάτων».

Στην πραγματικότητα όλοι τραγουδάμε. Τραγουδάμε πιο συχνά από ότι θυμόμαστε. Μαζί με τον τραγουδιστή του ραδιοφώνου πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου, στο ντους… Το τραγούδι είναι μία ανάγκη έκφρασης, μας απελευθερώνει, μας φέρνει κοντά...

«Το τραγούδι έχει αυτή την μαγική ικανότητα να κουβαλάει μαζί του μνήμες» παρατηρεί η Όλγα. «Όλοι μας συνθέτουμε τις μνήμες μας, όχι στο κενό, αλλά μέσα στην κοινωνία που μας περιβάλλει. Οι μνήμες αυτές σχετίζονται πάντα με τους "άλλους". Αυτοί οι "άλλοι", ωστόσο, δεν είναι απλώς ένα σύνολο ανθρώπων, αλλά ομάδες που αντιλαμβάνονται την ταυτότητά τους μέσα από ένα κοινό παρελθόν.

Είναι οι γείτονές μας, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, οι συνάδελφοί μας, αυτοί που έχουν ίδιες πολιτικές αντιλήψεις με εμάς, ο αγαπημένος κι η αγαπημένη μας. Αυτοπροσδιοριζόμαστε λοιπόν από πολλές συλλογικές εικόνες και μνήμες».

Ένα παιχνίδι μνήμης και αυτοπροσδιορισμού είναι και το “Karaoke Night”. Με όχημα τα τραγούδια, που πάντα θα μας θυμίζουν κάτι από την κοινή μας ιστορία.