Amoeba trio

Όταν συνάντησα τον Πάνο Δημητρακόπουλο, το Θωμά Κωνσταντίνου και το Δημήτρη Τσάκα σε μια πρόβα τους στο Παγκράτι, το πρώτο που ήθελα να τους ρωτήσω ήταν τι σήμαινε το όνομα του σχήματος Amoeba (Αμοιβάδα). 

Μετά από τις πρώτες κουβέντες, κατάλαβα ότι θα ήθελαν να μετατραπούν οι ίδιοι σε μια «μουσική» αμοιβάδα: να συνεχίζουν να αυτοσχεδιάζουν ως μονοκύτταρος οργανισμός, ξεπερνώντας το εγώ τους και να ζήσουν παραμένοντας ευαίσθητοι στα ερεθίσματα, αλλάζοντας συνεχώς το σχήμα, τις φόρμες και τις δομές όχι μόνο των μουσικών στυλ και των κομματιών, αλλά των ιδίων των οργάνων τους, αποδεικνύοντας ότι η καλή μουσική δεν γνωρίζει σύνορα.  

Και οι τρεις είναι καταξιωμένοι μουσικοί έχοντας «γράψει» μια δική τους ιστορία στις σελίδες της ελληνικής μουσικής. Κρύβονται πίσω από γνωστές φωνές, ευφάνταστες ενορχηστρώσεις, δημοφιλείς μελωδίες Ελλήνων συνθετών, αλλά και δεξιοτεχνικές εκτελέσεις κομματιών από την ελληνική παράδοση. 

Ο Θωμάς αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο. Με τον Πάνο μετρούν πολλά χρόνια συνεργασίας και φιλίας: έχουν βρεθεί επί σκηνής σε πολλά μουσικά σχήματα –παραδοσιακά και έντεχνα- με αποκορύφωμα τους ΤΑΚΙΜ. Με το Δημήτρη συνεργάζονται στους Nouveau Sextet. 

Η μουσική συμπόρευση των τριών προκύπτει με αφορμή μια ιδέα του Πάνου και του Θωμά να αυτοσχεδιάσουν και να πειραματιστούν δημιουργώντας το 2014 το ντουέτο Melting Pot. Για δύο χρόνια στο «καφέ Γραμματόσημο» καλούσαν φίλους μουσικούς και τραγουδιστές που επιθυμούσαν να πειραματιστούν και να αυτοσχεδιάσουν μαζί τους πάνω σε αγαπημένα και βιωματικά ιδωμένα τραγούδια και μουσικά κομμάτια, μεταξύ των οποίων ο Βασίλης Σαλέας, ο Παντελής Θαλασσινός, o Νίκος Ξυδάκης, η Σοφία Παπάζογλου, ο Δημήτρης Υφαντής και άλλοι. Ο αυτοσχεδιασμός με το Δημήτρη Τσάκα είχε συνέχεια και με αφορμή μια πρόσκληση-πρόκληση από το Ελληνικό Σχέδιο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, δημιούργησαν και οι τρεις από κοινού το Amoeba trio.

Στην πρώτη τους συναυλία πέρσι τέτοια εποχή «Bach, Mozart, Satie…ταξίδι στην Ανατολή», ακούσαμε τρία όργανα που δεν είχαν συναντηθεί μεταξύ τους ποτέ μουσικά – από τη μία, το κανονάκι και το ούτι με κοινή διαδρομή στην ανατολική παραδοσιακή μουσική και από την άλλη, το σαξόφωνο, όργανο προερχόμενο από τη Δύση, μη συγκερασμένα και τα τρία- να εκτελούν ένα εξαιρετικά ευρύ ρεπερτόριο, που αποτελείτο από παραδοσιακά κομμάτια της Ανατολής μέχρι και κλασικά έργα που γράφτηκαν για συγκερασμένα όργανα στις Αυτοκρατορικές Αυλές της Δύσης. «Αρχική ιδέα ήταν ο διάλογος Δύσης-Ανατολής μέσα στο χρόνο. Θέλαμε να δούμε την ίδια χρονική περίοδο τι παιζόταν στη Δύση και τι στην Ανατολή», μου είπε ο Πάνος. «Το κανονάκι και το ούτι στην ανατολική μουσική είναι αντίστοιχα του πιάνου και της κιθάρας στη μουσική της Δύσης. Δοκιμάσαμε να παίξουμε έργα που γράφτηκαν το 17ο αιώνα στην Ανατολή, όπως του Πέτρου Πελοποννησίου, Ρωμιού συνθέτη της Πόλης και την ίδια χρονική περίοδο στη Δύση, όπως του Μπαχ. Το ίδιο κάναμε και με άλλες χρονικές περιόδους, καταλήγοντας στον 20ο αιώνα, στον ουτίστα Γιώργο Μπατζανό στην Πόλη, στο Χατζιδάκι στην Αθήνα και το σύγχρονό τους Coltrane στη Δύση», μου εξηγεί ο Θωμάς.  

Όταν τους ρώτησα τι είδους μουσική προκύπτει από αυτήν τη συνάντηση και οι τρεις αρνούνται να προσδώσουν έναν ορισμό ή να κατηγοριοποιήσουν τη μουσική. «Οι ιδέες του καθενός από εμάς ταίριαξαν σε καινούριες φόρμες και πλέον δοκιμάζουμε δικές μας συνθέσεις με μουσικές φράσεις που προέκυψαν από αυτοσχεδιασμό πάνω σε κλασικά κομμάτια». Μπορείς να την πεις και progressive λοιπόν, σκέφτομαι εγώ. «Σε κάθε περίπτωση είναι μια μουσική παιδικών και νεανικών βιωμάτων», μου λένε οι ίδιοι. «Κοινό μας στοιχείο είναι η ρυθμική κουλτούρα. Τα μεν παραδοσιακά όργανα έχουν τη ρυθμική κουλτούρα της Ανατολής κι εγώ το ρυθμό της Δύσης και αυτοσχεδιάζουμε βιωματικά και όχι τεχνικά και ακαδημαϊκά. Σε κάποια σημεία αποκαλύπτεται η τεχνική μας, αλλά δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός. Είναι η συγκίνηση, η συλλογική ταυτότητα, να φύγουμε από το εγώ, να ξεπεράσουμε το παρελθόν μας, να αποποιηθούμε το ρόλο του οργάνου, να ξεπεράσουμε το μουσικό στυλ, να «πιάσουμε» το λεπτό εκείνο της μουσικής που έρχεται και φεύγει», μου λέει ο Δημήτρης. «Προσπαθούμε να υπερβούμε τα όργανα και τις μουσικές δομές. Εξάλλου η μουσική είναι μία και απηχεί τη λαϊκή ψυχή. Όποτε και για όποιον και να γράφτηκε, αγγίζει με τον ίδιο τρόπο τον ανθρώπινο πόνο, τη χαρά, τη νοσταλγία», συμπληρώνει ο Πάνος. 

Το μόνο που μένει σε εμάς λοιπόν είναι να δούμε ζωντανά αυτήν την πρωτότυπη αυτοσχεδιαστική σύμπραξη, την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου, στις 20:30, που το Amoeba trio θα εμφανιστεί στο «7ο Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και στις 21 Ιανουαρίου, στις 20:00 που στον ίδιο χώρο, το σχήμα θα παρουσιάσει νέους Μετασχηματισμούς στο Ελληνικό Σχέδιο σε ένα διάλογο μεταξύ οικουμενικών πόλεων αυτή τη φορά: Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Βυρηττός, Βιέννη, Αλεξάνδρεια, Βενετία, Μόσχα, Παρίσι, Κάιρο, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, προβάλλοντας τον οικουμενικό πολιτισμό που δεν ανήκει σε κανένα λαό και σε καμία εποχή. 

Στα σχέδια του Amoeba trio είναι η σύμπραξη και με άλλους μουσικούς προερχόμενους και από άλλα μουσικά στυλ και πολιτισμούς που θέλουν και οι ίδιοι να μετασχηματίσουν το ρόλο των οργάνων τους και να δημιουργήσουν ένα νέο ήχο. Όπως οι αμοιβάδες λοιπόν, φαίνεται ότι το σχήμα θα συμμετάσχει σε πολλούς πειραματισμούς στο μέλλον, τους οποίους περιμένουμε με αγωνία να ακούσουμε.



Ο Δημήτρης Τσάκας ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην κλασική κιθάρα παίρνοντας δίπλωμα με άριστα παμψηφεί και τιμητική διάκριση, και επίσης σπούδασε jazz σαξόφωνο με υποτροφία στο Berklee College of Music (καθηγητές: Andy Mc Gee, Jerry Bergonzi, George Garzone). Έχει συμμετάσχει σε δισκογραφικές παραγωγές και ζωντανές εμφανίσεις πολλών Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών (Μ. Φαραντούρη, Demis Roussos, Χ. Αλεξίου, Δ. Γαλάνη, Ε. Αρβανιτάκη, Σ.Κραουνάκης κ.α.) καθώς και της ελληνικής jazz σκηνής [(Τ. Πατερέλης, Γ. Κοντραφούρης, Γ. Τρανταλίδης, Γ. Φακανάς, Iasis group (ethnic jazz )] κ.α. Με το προσωπικό του jazz σχήμα συμμετέχει σε συναυλίες και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2007 συμμετείχε ως σολίστας στο τριπλό cd του Βαγγέλη Παπαθανασίου, 'Blade Runner Trilogy ' 25th anniversary. Τον Μάιο του 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό CD με τίτλο "Growing up", το οποίο ηχογράφησε στη Νέα Υόρκη παίρνοντας εξαιρετικές κριτικές από κορυφαίους μουσικούς όπως ο David Liebman. Τον Ιανουάριο του 2013 παρουσίασε ως σολίστ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε συνεργασία με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ το ιστορικό έργο "Charlie Parker with strings", αποσπώντας εξαιρετικά σχόλια και κριτικές. Τον Οκτώβριο του 2015 κυκλοφορεί το CD με τίτλο... "A man dreams" από τη Minos Emi-Universal, το οποίο παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
 
Ο Πάνος Δημητρακόπουλος γεννήθηκε το 1973 στο Αίγιο. Ξεκίνησε να ασχολείται με το κανονάκι σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών και είναι αυτοδίδακτος. Πραγματοποίησε τις πρώτες του εμφανίσεις το 1995 με το Χρόνη Αηδονίδη, τη Δόμνα Σαμίου και τον Νίκο Ξυδάκη. Από το 2003 είναι σολίστας στην ορχήστρα της συνθέτριας Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Παντελής Θαλασσινός, η Ελένη Καραΐνδρου, η Ελένη Βιτάλη, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Νίκος Σαραγούδας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Χρίστος Τσιαμούλης, ο Ηaig Yazdjian, ο Γιώργος Νταλάρας, η Έλλη Πασπαλά κ.ά. σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε δισκογραφία, καθώς και σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Συνεργάστηκε δισκογραφικά με τη Loreena McKennitt και συμμετείχε στη διεθνή περιοδεία της το 2006. Μεταξύ άλλων, είναι μέλος του συγκροτήματος "ΤΑΚΙΜ" και του "Κουαρτέτου των Αισθήσεων και Παραισθήσεων" (Qua'SH) και είναι μέλος της Ορχήστρας Παραδοσιακής Μουσικής του Ωδείου Αθηνών και του Δήμου Ασπροπύργου ("ΘΡΙΑ"). Έχει εργαστεί ως καθηγητής μουσικής στο Εθνικό Ωδείο και στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου και σήμερα διδάσκει κανονάκι στο Ωδείο Αθηνών και στο Ωδείο "Σίμων Καράς".
 
Ο Θωμάς Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980 και προέρχεται από οικογένεια παραδοσιακών μουσικών της Ηπείρου. Έχει σπουδάσει Ευρωπαϊκή και Βυζαντινή στο Ωδείο «Αμαντέους». Παίζει ανατολικά έγχορδα νυκτά με κύριο το Ούτι και έχει μαθητεύσει διπλα σε μεγάλους δασκάλους όπως ο Νίκος Σαραγούδας , Yurdal Tokcan , Necati Celik κ.α. Έχει εργαστεί ως καθηγητής μουσικής στο μουσικό Λύκειο Παλλήνης και στο μουσείο λαϊκών οργάνων (Φ. Ανωγειανάκη). Έχει συνεργαστεί ως παραγωγός, ενορχηστρωτής και σολίστας με διεθνείς καλλιτέχνες όπως η Νάνα Μούσχουρη (Songs from the Greek Islands" Universal - 2011) , Calexico (Edge Of The Sun", City Slang-2015), Shantel ("Viva Diaspora", Essay Recordings-2015), Omar Faruk Tekbilek, Natasha Atlas, Χάρις Αλεξίου, Σαβίνα Γιάννατου κ.α.

Έχει εμφανιστεί ως σολίστας σε θέατρα όπως το "Royal Albert Hall"(London) , Carnegie Hall (New York) , Sidney Opera House , Berliner Philarmonie , Berlin Konzerthaus , Wienna Konzerthaus , Rex Theatre (Paris), κλπ. Είναι ιδρυτικό μέλος της μπάντας "TAKIM" με την οποία έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία και με την οποία έχει ηχογραφήσει δύο ψηφιακά άλμπουμ. (TAKIM"#1 -MBI – 2005 & TAKIM"#2 -ANTart Productions - 2015). Υπό την αιγίδα των "ΤΑΚΙΜ" και σε συνεργασία με το διεθνές καλλιτεχνικό κέντρο και ωδείο "Athenaeum" έχει δημιουργήσει μία σχολή παραδοσιακής μουσικής , οργανώνοντας μαθήματα , ταξίδια και σεμινάρια. Το 2013 ίδρυσε την ethnic μπάντα Νouveau Sextet με την οποία εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών (Ωδείο Ηρώδου Αττικού) αποσπώντας θερμές κριτικές αλλά και στην περιοδεία της Χ.Αλεξίου - Νouveau Sextet στην Γερμανία, Ολλανδία και Σουηδία.

Info
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
7ο Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ 
Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017, ώρα 20:30

Κύκλος Μετασχηματισμοί-ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
21 Ιανουαρίου 2018, ώρα 20:00 Μικρή Σκηνή