Θέμος Αναστασιάδης

Για να καταλάβετε πού μπλέξαμε, οι υμνητές του Τσίπρα βρήκαν χαριτωμένο (!) το σποτάκι του Πάνου Καμμένου, αυτό που παρουσιάζει τον αρχηγό τους σαν «Μικρό Αλέξη», ένα γκαζιάρικο και άμαθο παιδί που πάει το τρενάκι του για εκτροχιασμό. Από το ευρώ. Ε, και το μόνο που βρήκε να του πει η μαμά του ήταν: «ΞΕΚΟΛΛΑ, Αλέξη, και άκου τον θείο Πάνο» που σου βάζει... φρένο. Το σποτ των ΑΝ.ΕΛ. είναι όντως καλοφτιαγμένο και ευρηματικό, το πιο πρωτότυπο απ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα. Οι Συριζαίοι όμως γιατί ακριβώς χάρηκαν, δεν το κατάλαβα, αφού τους παρουσιάζει σαν χαζά παιδιά χαρά γεμάτα... Η λεπτομέρεια που ξέχασαν είναι ότι το τρενάκι έχει 10.000.000 επιβάτες μέσα, που δεν είμαι σίγουρος ότι θέλουν να πάρουν το ρίσκο αυτό: να βγουν εκτός ευρώ με έναν άπειρο μικρό για οδηγό. Ειδικά τώρα που η ίδια η Ευρωζώνη συγκλονίζεται και μόνο την όρεξή μας δεν έχει.

Εχει κι άλλο «έργο». Βάσει της εικόνας που προβάλλει ο ίδιος ο επίδοξος πρωθυπουργός, ο Μικρός Αλέξης φαντάζει σαν... ο «μεγάλος» Νικ δε Γκρηκ του ευρωπαϊκού Λας Βέγκας, ο μάγκας που θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και, σύμφωνα με δική του δήλωση, «δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να απαντήσει όχι η Μέρκελ». ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ήταν τα δικά του λόγια, που δεν τα ’πε ούτε στον καλό θείο Πάνο, ούτε μεταξύ τους, αλλά... δημοσίως για να τα ακούσουν οι πάντες. Θα ταπώσει ο Αλέξης την Ανγκελα... Γέλα!!! Πάλι καλά που δεν της είπε και για «πήδημα».

Υποτίθεται ότι οι σοβαροί παίκτες δεν κάνουν μεγάλες δηλώσεις πριν τον αγώνα. Μπλοφάρουν ότι δεν έχουν χαρτιά, το παίζουν μισοκακόμοιροι και μετά τραβάνε το καρέ του άσου. Ο Μικρός Αλέξης «το παίζει» όπως έχει μάθει μέχρι σήμερα. Οχι ως επαγγελματίας γκάμπλερ, ως ριψοκίνδυνος -έστω- γοητευτικός μετρ του τζόγου, αλλά όπως ο πονηρός πιτσιρικάς που ξεγελάει κάναν παππού με μεγάλα λόγια και υποσχέσεις ότι θα του αποδώσει τα διπλά και τα τριπλά, και μετά... τα παίρνει και εξαφανίζεται και πάει στον επόμενο. Ισως επειδή, λένε ορισμένοι, έτσι έγινε αυτός που έγινε. Πρώτα ήταν τυχερός και έπεσε πάνω στον ΑΛΑΒΑΝΟ, τον πέτυχε σε ειδική ψυχοσύνθεση, για να το πούμε κομψά, και τον έβαλε δίπλα του στην παράταξη, στυλ «Αλαβάνος και υιός». Στο άψε-σβήσε, λένε, ο υιοθετημένος πολιτικά μικρός «καθάρισε» στην ψύχρα τον ευεργέτη του και βρέθηκε από τρίτος βοηθός... αρχηγός. Πρώτη, ξεθωριασμένη, αλλά καταγεγραμμένη ΚΗΛΙΔΑ ηθικής τάξης, αν τα βάλεις στο τραπέζι. Μήπως ήταν λίγο άτακτο το παιδάκι με το τρενάκι; Σιγά μην κολλήσει μετά και δεν υποσχεθεί να καταργήσει όχι μόνο τον ΕΝΦΙΑ, αλλά και τον ΦΠΑ!

Στη συνέχεια η ζωή του τα ’φερε όλα αριστερά, λόγω Μνημονίου και τα σχετικά, και σαν γλυκό πουλί της νιότης άρχισε να ξαφρίζει ξεπεσμένες δεξιές πλούσιες κυρίες στα κομματικά καζίνο και τις πολιτικές λέσχες. Και τότε όμως, σύμφωνα τουλάχιστον με την καταγγελία του Μίκη Θεοδωράκη, δεν δίστασε να εξαπατήσει και τον ίδιο τον Μίκη, αλλά και τον Μανώλη Γλέζο (κατά δήλωση Θεοδωράκη που δεν διαψεύστηκε), και να στηριχτεί ΚΑΙ σ’ αυτούς προκειμένου να επιβληθεί στη μείζονα Αριστερά. Μετά... τους ξαπόστειλε. Δεύτερη ΗΘΙΚΗ κηλίδα. Ηταν πάλι άτακτο το παιδάκι με το τρενάκι; Μήπως έτσι κάπου, φαίνεται, του ’μεινε το χούι να κοροϊδεύει -ΠΟΛΙΤΙΚΑ μιλάμε πάντα- ιστορικές προσωπικότητες-σύμβολα και μετά να τους πετάει στην άκρη όταν δεν τους χρειάζεται;  Θα πεις... ΒΡΗΚΕ ΚΙ ΕΚΑΝΕ; Στον σκληρό κόσμο της πολιτικής δεν είναι ο πρώτος. Ο Ανδρέας Παπ είχε παρασύρει και αδειάσει πολύ περισσότερους, μόνο που δεν ήταν σύμβολα, αλλά πολιτικοί αντίπαλοι. Και ο εθνάρχης ο Καραμανλής μπλόφαρε κι άφησε τον Τέως να περιμένει στο Λονδίνο, ενώ του ’φαγε εδώ τη βασιλεία στο πι και φι... με δημοψήφισμα, αλλά και πάλι ήταν ο «απέναντι». Ομως, στην περίπτωση του Μικρού Αλέξη, που υποτίθεται ότι φέρνει το άλλο ΗΘΟΣ, δεν ταιριάζει το να χτίζει περιουσίες κοροϊδεύοντας ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, σεβάσμιους καλλιτέχνες και αγωνιστές που τον εμπιστεύονται. Και πρέπει να ΞΕΚΟΛΛΗΣΕΙ απ’ το ψέμα. Μετά τον Αλαβάνο, τον Μίκη και τον Γλέζο, που τους χρησιμοποίησε, ήρθε και η σειρά του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος, για να πούμε και του Συριζαίου το δίκιο, πήγαινε γυρεύοντας. Για τον Μικρό Αλέξη, όμως, ήταν λουκούμι, αφού, κάνοντας σκληρό bullying και άγριο τρολάρισμα σε ΔΗΜ.ΑΡ., ΑΝ.ΕΛ. και ανεξάρτητους βουλευτές, μπλόκαρε την εκλογή Προέδρου και οδήγησε τη χώρα, σαν τρελό ηλεκτρικό τρενάκι, σε τέτοια περιπέτεια. Τρίτη ΗΘΙΚΗ κηλίδα. Δεν θα ’λεγε κανείς ότι είναι και η πιο ΖΗΛΕΥΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ το να εξαπατάς με ψέματα και πονηριά τον ένα μετά τον άλλο. Μέχρι και τον Χάρρυ Κλυνν κατηγορείται ότι ενέπαιξε χωρίς να το ’χει ανάγκη! Αρα, ποιος να πιστέψει μετά τις εξαγγελίες τους ότι θα διορίσουν τη μισή Ελλάδα και θα αφήσουν αφορολόγητη την άλλη μισή;

Ή μήπως να το πούμε ακριβώς όπως το είπε ο σύμβουλος του Αλέξη για τον Σαμαρά, χωρίς να ζητήσει συγγνώμη, χωρίς να αποδοκιμαστεί καν απ’ το κόμμα του (κι άλλη ηθική κηλίδα), οικειοποιούμενος μάλιστα με τον πιο χυδαίο τρόπο το πνεύμα του ματωμένου «Charlie Hebdo».
Ψάχνουν για μακάκες;

Δεν ξέρω αν θα τους βρουν παίζοντας τρενάκια, κόβοντας τράπουλες ή, αν γουστάρουν, ρώσικη ρουλέτα με τα δικά μας κεφάλια. Αναρωτιέμαι μόνο ποιος βάζει τα λεφτά του, το μέλλον των παιδιών του και της Ελλάδας και θέλει να πάρει το παραμικρό ρίσκο με το ευρώ επειδή κάποιος καλομαθημένος στα εύκολα πονηρός πρωτάρης νομίζει ότι οι αγορές χορεύουν με νταούλια, ότι ο Σόιμπλε είναι Αλαβάνος, ο Ντράγκι Κουβέλης και η Μέρκελ «πελάτης». Για πόσο μακάκες ψάχνουν οι τύποι Αρβανίτη;

Εν πάση περιπτώσει, παραήταν άτακτο μέχρι τώρα το παιδάκι με το τρενάκι και λέει και κακά λογάκια... Αυτή τη βρισιά για «πήδημα» στις 25 από ποιον την άκουσε; Πέρα από πλάκα, τέτοια ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ, από έναν νέο πολιτικό αρχηγό δεν την περίμενε κανείς. Αδιανόητη για πολιτισμένους λαούς. Τη μία λένε για «μακάκες», την άλλη για «πήδημα», εδώ πια μιλάμε για φαινόμενα πολιτικού χουλιγκανισμού, ή μάλλον υπόκοσμου πριν καν αναλάβουν. Σκέφτεστε το μετά; Λένε βέβαια ότι ενίοτε ακόμη και οι πιο ανεύθυνοι νεαροί μπορούν να γίνουν μέσα σε μια νύχτα πολύ σοβαροί άντρες στην περίπτωση που έτσι ξαφνικά -από ένα... ατύχημα ίσως- αναλάβουν τα ηνία και τις τύχες μιας οικογένειας. Μπορεί να ισχύει αυτό και για μια χώρα;

Ισως, αλλά άσ’ το, δεν είναι ώρα να ποντάρουμε σε θαύματα... Αχρείαστο να ’ναι.