Θανάσης Μαυρίδης

Μια κυβέρνηση τύπου Λατινικής Αμερικής ή Βαλκανίων θέλει να ελέγχει τις μυστικές υπηρεσίες, τη Φορολογική Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη. Με αυτά τα τρία εργαλεία μπορεί κανείς να διαμορφώσει το οικονομικό και κατ’ επέκταση το πολιτικό περιβάλλον. Αυτά συμβαίνουν σε χώρες τύπου Λατινικής Αμερικής και Βαλκανίων. Η Ελλάδα, όμως, είναι χώρα της Ευρωζώνης. Και σε χώρες που ανήκουν στην ελίτ της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, υπάρχουν ανεξάρτητες αρχές, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και γενικώς μια κοινωνία που δεν ανέχεται την παραβίαση της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων. 

Αστειευόμαστε! Η έννοια της διαπλοκής, πάντως, έχει πάρει μυθολογικές διαστάσεις, ενώ πρόκειται για κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε ένα περιβάλλον όπως αυτό της Ελλάδας. Είναι η προσπάθεια της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας να ελέγξει τα δρώμενα, να δημιουργήσει ένα φράγμα για να σταματήσει τον χρόνο και να εδραιώσει τη δική της εξουσία. Γι’ αυτό χρειάζεται χρήματα και τα χρήματα μπορούν να της τα προσφέρουν οι δικοί της επιχειρηματίες. Οι οποίοι, με τη σειρά τους, από κάπου θα πρέπει να τα βγάλουν. Δηλαδή από τις κρατικές προμήθειες… 

Το μοντέλο αυτό προκαλεί απέχθεια στην Ευρώπη. Οχι γιατί στην Ευρώπη δεν υπάρχουν σχέσεις στοργής μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων. Εκεί, όμως, έχουμε και μια μεγάλη διαφορά. Στη Δύση υπάρχει εθνική αστική τάξη που ξέρει να βάζει όρια στο παιχνίδι και να προστατεύει στο τέλος το ίδιο το σύστημα. Στην Ελλάδα η εθνική αστική τάξη είναι άγνωστο κεφάλαιο κι έτσι οι σχέσεις μεταξύ πολιτικής εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων αποκτά έναν χαρακτήρα που θυμίζει Αγρια Δύση… 

Είναι σαφές ότι η επανάληψη των πρακτικών των προηγούμενων δεκαετιών δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ευρωπαϊκό περιβάλλον. Η Ευρώπη ανέχεται τη Siemens όσο η υπόθεση αυτή εξελίσσεται πίσω από κλειστές πόρτες. Οι αντίστοιχες υποθέσεις στην Ελλάδα γίνονται με τόσο άγαρμπο τρόπο που εκθέτουν τους πάντες. Η υποκρισία περισσεύει, αλλά είναι και αυτό μέρος του παιγνιδιού. 

Αν, πάντως, δεν μπορεί η Ευρώπη να ανεχτεί τον καπιταλισμό αλά γκρέκα -και μάλιστα στην εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ-, τότε η μόνη επιλογή που μπορεί να ευνοήσουν τα συμφέροντα που νέμονται αυτή τη στιγμή τον πλούτο της χώρας είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη! Αυτή τη στιγμή ένα τέτοιο σενάριο μοιάζει αδύνατο, αλλά δεν είναι έτσι! Το Grexit είναι σε ισχύ. Οι χειρισμοί της κυβέρνησης με την κυρία Κατερίνα Σαββαΐδου, με τις τηλεοπτικές άδειες και τις τράπεζες δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Είμαστε μάρτυρες σε μια παρτίδα σκάκι όπου η κάθε κίνηση έχει λογική συνέχεια σε σχέση με τις προηγούμενες και τις επόμενες! Θα ήταν παράλογο να προσπαθούν να ελέγξουν τα πάντα απλώς και μόνο για να το κάνουν…

Και το προηγούμενο οικονομικό κατεστημένο ήταν προϊόν μιας ανάλογης κατάστασης διαπλοκής! Σύμφωνοι. Η διαφορά είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχαν αρχίσει να μπαίνουν κάποιοι κανόνες στο παιχνίδι - και μάλιστα με τη συμβολή της Ευρώπης. Ναι, υπήρχαν τεράστια κενά. Αλλά πού να δείτε τι κενά θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον τύπου Πούτιν. Οι ολιγάρχες της νέας εποχής μπορεί να μας κάνουν να νοσταλγήσουμε εκείνους της περασμένης δεκαετίας! Το αντικειμενικό πρόβλημα είναι ότι οι πρακτικές Πούτιν δεν είναι συμβατές με τον «ευρωπαϊκό πολιτισμό». Το καλό για τους οπαδούς της νέας τάξης πραγμάτων είναι ότι σε αυτή τη χώρα μπορεί να αλλάξει εύκολα τα πάντα όποιος το επιθυμεί ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν ισχυροί θεσμοί. Ακόμη και να οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρώπης αν αυτό εξυπηρετεί τα πέντε-έξι νέα τζάκια.