Υπάρχουν στο δημόσιο βίο, αλλά και γενικότερα, γεγονότα (πράξεις) των οποίων η αντικειμενική αξία, είναι ανάλογη με τη διάσταση που παίρνουν από την επικοινωνιακή ανάδειξή τους.
Μικρά γεγονότα μεγεθύνονται, διογκώνονται, μεγαλοποιούνται, μυθοποιούνται. Μεγάλα γεγονότα, σημαντικές πράξεις, που αφορούν στους θεσμούς, στη Δημοκρατία, υποβαθμίζονται, ελαχιστοποιούνται, ή και θάβονται στη σιωπή.

Παλαιότερα, στη δεκαετία του 1960, οργίαζε στο φοιτητικό κίνημα αλλά και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία η προπαγάνδα, περί του κομμουνιστικού «παραδείσου» στους εκείθεν του «παραπετάσματος» λαούς (της Σοβιετίας και των δορυφόρων της).

Αυτές οι «προληπτικές» συλλήψεις στα Γιαννιτσά, μου θυμίζουν την εποχή του καραμανλικού κράτους (Παλαιάς διαθήκης), τη δεκαετία του 1950 και μετά.

- Την είδες την καινούργια «γέφυρα» Περικλή; Αυτή που έστησαν ο Παν Παν, κάποια αδέσποτα (Μπίστης, Ραγκούσης) και κάποιες άλλες μαστοράντζες;

Παρατηρώ, χρόνια τώρα, ότι αυτός ο τόπος δεν αναδεικνύει μόνο κατά πλειοψηφία πολιτικούς με συνέπεια και προσήλωση σε αρχές και ιδέες, φορείς των οποίων είναι τα συγκροτημένα κόμματα (οργανωτικά και πολιτικά).

O ρόλος μιας ισχυρής Κεντροαριστεράς, είναι πολλαπλός: Δημοκρατικός, Κοινωνικός, Πατριωτικός.

Μπορεί σήμερα το ΚΙ.ΝΑΛ (ΠΑ.ΣΟ.Κ) να έχει δυσκολίες στην προσπάθειά του να αποκτήσει ανοδική περπατησιά ώστε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος.

Η ισχυροποίηση της Κεντροαριστεράς (Κέντρου) αποτελεί προϋπόθεση για την ισορροπία της πορείας του τόπου.

Το μεγάλο και αμείλικτο ερώτημα το οποίο απευθύνεται στον κ. Αλέξη Τσίπρα είναι γιατί εκείνο το οποίο θα υποχρεωθεί να κάνει στις 21 Σεπτεμβρίου, αν και εφόσον είναι πρώτο κόμμα, δεν το έκανε κατά τη διάρκεια της απελθούσας Βουλής, ώστε να είχε αποφευχθεί μια πρόσθετη δοκιμασία της παραπαίουσας οικονομίας και της χώρας;