Ιστορία πρώτη: Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Αδωνις Γεωργιάδης μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Twitter ενημερώνει τον ελληνικό λαό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η ΜΚΟ «Κλίμακα» οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα φέτος είναι λιγότερες από πέρυσι και καταλήγει διερωτώμενος τι έχουν να πουν για αυτό οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
"Καλή χρονιά και μακάρι φέτος τα πράγματα να είναι καλύτερα από πέρυσι" είναι η φράση των τελευταίων ημερών, μια φράση που την ακούσαμε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη
Ηταν πριν από 14 περίπου χρόνια, το όταν ένα σκάνδαλο στο χώρο της μόδας, που ενέπλεκε τον Μιχάλη Ασλάνη, με έφερε στο ατελιέ του στο Κολωνάκι για συνέντευξη για λογαριασμό του τηλεοπτικού περιοδικού «Τηλεθεατής» στο οποίο εργαζόμουν
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη τη μοιραία εκείνη μέρα που ο άτυχος 19χρονος Θανάσης Κανούτης από το Περιστέρι έχασε τη ζωή του πέφτοντας από το τρόλεϊ.
Από ξεπεσμό σε ξεπεσμό υπάρχει κάποια διαφορά. Αυτή η διαφορά συνήθως προστατεύει κατά κάποιον τρόπο αυτόν που ξεπέφτει. Γιατί διαφορετικό είναι να πεθαίνεις φτωχός έχοντας παίξει όλη την περιουσία σου στα χαρτιά από το να πεθαίνεις φτωχός, έχοντας χάσει την περιουσία σου στα χαρτιά και έχοντας κάνει όλες τις κομπίνες του κόσμου. Ο δεύτερος ξεπεσμός είναι της Ελλάδας και τον απολαμβάνουμε θέλουμε δεν θέλουμε τα τελευταία χρόνια όλοι μαζί.
Μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος από τα πρόσφατα γεγονότα των επιθέσεων της Χρυσής Αυγής σε λαθρομετανάστες καλό θα ήταν να σκεφτούμε τα πράγματα λίγο καλύτερα. Γιατί καλές οι ανακοινώσεις όλων των κομμάτων που καταδικάζουν τις πράξεις αυτές, καλές και οι απειλές πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να αντιδράσουμε πολύ δυναμικά, καλές και οι ανησυχίες του ΟΗΕ για τον κατατρεγμένο ξένο, όλοι όμως αγνοούμε το βασικό πρωταγωνιστή αυτής της χώρας. Τον Ελληνα πολίτη.
Πριν από μερικούς μήνες άκουσα κάποιον στην τηλεόραση-δεν θυμάμαι και δεν έχει σημασία ποιος-να λέει ότι η κρίση των τελευταίων χρόνων θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα, να δούμε τα λάθη μας και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες αλλά και την ίδια τη ζωή. Είναι αλήθεια ότι όταν κάποιος βρεθεί ξαφνικά στη φτώχεια και την εξαθλίωση αρχίζει να σκέφτεται μήπως θα έπρεπε να είχε χειριστεί διαφορετικά τα πράγματα.
Είναι γνωστό ότι η Κρήτη έχει τις περισσότερες καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για θανατώσεις και κακοποιήσεις ζώων. Όλοι θυμόμαστε στο παρελθόν τα αμέτρητα περιστατικά, όπου σχεδόν κάθε μήνα ένα δύστυχο σκυλί βρισκόταν κρεμασμένο σε δέντρο. Στην Κρήτη η κακοποίηση του ζώου είναι χόμπι. Πριν από μερικούς μήνες ένας καλός κύριος έδεσε με σκοινί ένα σκυλί στο αυτοκίνητό του και το έσερνε στην καυτή άσφαλτο μέχρι που εκείνο κάηκε και έλιωσε. Κάποιος άλλος έκανε τον εκπαιδευτή, έπαιρνε ζώα και τα σκότωνε. Είχε φτιάξει μάλιστα και νεκροταφείο σκύλων. Αυτά που συμβαίνουν στην Κρήτη ξεπερνάνε κάθε φαντασία και αποτελούν ένα καλό υλικό προς μελέτη από τους ψυχίατρους.
Πριν από δυο μέρες μια καλή μου φίλη πήγε στο φαρμακείο για να πάρει κάποιες ενέσεις για ένα πρόβλημα υγείας που έχει - αρκετά σοβαρό. Δεν τις βρήκε… Όλη τη μέρα έψαχνε στα φαρμακεία αλλά δεν κατάφερε να τις βρει πουθενά. «Έχουμε έλλειψη», της είπαν οι φαρμακοποιοί «και αν βρεθούν, πρέπει να τις πληρώσεις γιατί σταματήσαμε να δεχόμαστε τα Ταμεία».
Δυο χρόνια έπεσαν πάνω στο παιδί για να το κάνουν να μιλήσει. Ήρθαν γιατροί, ήρθαν ειδικοί, το μωρό δεν άνοιγε το στόμα του. Στη χώρα που ζούσε τα πράγματα ήταν άσχημα. Φτώχεια, άνεργοι, αυτοκτονίες, άστεγοι, πορείες και γεγονότα.
Από την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου φώναζε τα συνθήματα «Τολμάμε, αλλάζουμε, προχωράμε» και «Νέα Πολιτική, καλύτερη ζωή» μέχρι το πρόσφατο «Γίνεται» του Βενιζέλου έχουν περάσει περίπου 8 χρόνια. Χρόνια στα οποία κανείς δεν τόλμησε τίποτα, κανείς δεν άλλαξε τίποτα και κανείς δεν προχώρησε μπροστά αλλά πίσω. Και φυσικά το “καλύτερη ζωή” δεν το σχολιάζουμε καθόλου.
Διαβάζοντας τα στοιχεία που έδωσε αυτές τις μέρες στη δημοσιότητα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αναρωτιέμαι αν το κίνημα της φτηνής πατάτας-που σίγουρα είναι κάτι θετικό- είναι πιο σημαντικό από αυτά τα στοιχεία με αποτέλεσμα τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να μην τους δώσουν στην κυριολεξία καμία σημασία.
6 Φεβρουαρίου 2012: Δημοσιεύεται στον Τύπο ότι υπάρχει έγγραφο-φωτιά με το οποίο ο Δήμος Τανάγρας ζητάει την άμεση παρέμβαση του υπουργείου Περιβάλλοντος για την προστασία της δημόσιας υγείας, με αφορμή τα ανησυχητικά ευρήματα από δείγματα υγρών αποβλήτων που ελήφθησαν από αγωγό της εταιρείας Μαΐλης στον ποταμό Ασωπό. Το δείγμα περιείχε συγκέντρωση χρωμίου 2.580 μικρογραμμάρια ανά λίτρο, δηλαδή 50 φορές πάνω από το επιτρεπόμενο όριο. Το έγγραφο υπογράφει ο δήμαρχος της περιοχής, ο οποίος ζητάει την άμεση συνδρομή των επιθεωρητών Περιβάλλοντος. Για την ιστορία, οι μισές βιομηχανίες της περιοχής του Ασωπού δεν έχουν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της πολιτείας και όλοι κάνουν λόγο για πάρα πολύ επικίνδυνα απόβλητα.
Είμαι εξοργισμένη και αγανακτισμένη για την κλοπή στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας και αναρωτιέμαι για μία ακόμα φορά πόσο άχρηστοι μπορεί να είμαστε. Την ώρα που βρίζουμε τους Γερμανούς και κάνουμε τους έξυπνους, έχουμε αφύλαχτα τα μουσεία και μπαινοβγαίνουν οι κλέφτες ανενόχλητοι.
Δύο χρόνια - και κάτι - διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, θεωρώ πως ως Ελληνίδα πολίτης έχω βιώσει μια απίστευτη και μοναδική εμπειρία. Μια εμπειρία που όμως πρέπει να σταματήσει εδώ…
Μια από τις μεγάλες επιτυχίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τα δυο αυτά χρόνια είναι αναμφισβήτητα το ότι με πραγματικά μακιαβελικό τρόπο μάς οδήγησε σε ένα μικρό εμφύλιο πόλεμο. Με απλά λόγια, έστρεψε τον έναν πολίτη εναντίον του άλλου. Όχι ότι αυτό είναι δύσκολο να συμβεί στη χώρα μας, αλλά λόγων των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων και των αμέτρητων αδικιών που είχαν αρχίσει να γίνονται από την κυβέρνηση, είχαμε ως λαός αρχίσει να γινόμαστε μια δυνατή ομάδα που ως κατάληξη θα είχε να τους πάρουμε -το λιγότερο- με τις πέτρες. Και έπρεπε να διασπαστούμε, με αποτέλεσμα σήμερα η μισή Ελλάδα να βρίζει την άλλη μισή.
Χτες το πρωί, μεταξύ 11 και 12, ληστές με καλάσνικοφ λήστεψαν το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου. Η Αστυνομία που ειδοποιήθηκε ήρθε αμέσως και έκανε ό,τι μπορούσε για να τους βρει και να προστατέψει τον κόσμο
Για άλλη μια φορά ακούγοντας τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα νέα μέτρα βλέπουμε ότι πρώτοι στην τιμωρία δεν είναι άλλοι από τους συνταξιούχους. Ακόμα μια φορά θα την πληρώσουν οι άνθρωποι που ζουν με ελάχιστα χρήματα χωρίς να έχουν τη δύναμη να κάνουν κάτι άλλο για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Ο σαδισμός-γιατί για σαδισμό πρόκειται- της κυβέρνησης σε όλο του το μεγαλείο. Όμως ας αναλογιστούν οι σημερινοί 60άρηδες,70άρηδες και 80άρηδες τη δική τους ευθύνη για αυτή τους την τιμωρία. Ας αναλογιστούν τώρα που έχουν καιρό το μερίδιο της ευθύνης τους για το κατάντημα της χώρας. Και δυστυχώς έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο! Αυτή είναι μια σκληρή αλήθεια. Βοήθησαν όσο μπορούσαν για να γίνει αυτή η χώρα τριτοκοσμική. Με την ψήφο τους. Τίμησαν το δικομματισμό όσο τίποτα άλλο. Αγάπησαν τους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου φανατικά. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τίποτα άλλο. Τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα., οι ίδιες υποσχέσεις. Φοβήθηκαν το ΚΚΕ και όλα τα αριστερά κόμματα, γιατί πίστεψαν πως θα κατέβουν από τη Ρωσία οι Μπολσεβίκοι και θα τους πάρουν τα σπίτια. Δεν θέλησαν οικολόγους γιατί δεν μπήκαν ποτέ στη διαδικασία να μάθουν τι λένε. Ούτε κάτι άλλο θέλησαν. Κάτι νέο, κάτι αισιόδοξο.
Επτά μήνες μετά την ανάληψη της Δημαρχίας από τον Γιώργο Καμίνη, ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να πιάσει δουλειά. Να δείξει ότι και η Αθήνα είναι μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, έτοιμη να υποδεχτεί τους τουρίστες. Μια πρωτεύουσα σαν όλες τις άλλες. Τι περισσότερο άλλωστε έχει η Στοκχόλμη; Πρώτο λοιπόν μέλημα-μπορεί και μοναδικό- είναι να καθαρίσουμε το Σύνταγμα από τους σκηνίτες αγανακτισμένους, οι οποίοι χαλάνε την εικόνα της πόλης. Ποιας πόλης; Μιας πόλης βρόμικης, παρακμιακής στην οποία επικρατεί το χάος και η αναρχία. Μιας πόλης χωρίς πάρκινγκ, χωρίς να τηρείται κανένας κανόνας, χωρίς να υπάρχει πρόγραμμα για να γίνει καλύτερη. Μιας πόλης που το Κέντρο της Αθήνας είναι πια γκέτο παράνομων μεταναστών, οι οποίοι διαπράττουν έγκλημα για μια κάμερα. Μιας πόλης που οι κάτοικοι πληρώνουν δημοτικά τέλη αλλά δεν μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους.
Στην Ελλάδα το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή για τους ανθρώπους και η χειρότερη για τα ζώα. Τους θερινούς μήνες αμέτρητα ζώα εγκαταλείπονται στους δρόμους γιατί πάνε οι ιδιοκτήτες τους διακοπές, αμέτρητα πεθαίνουν από φόλες για να μην τα δουν οι τουρίστες και τους ενοχλήσουν και επίσης αμέτρητα πεθαίνουν στην άσφαλτο γιατί κάποιο αυτοκίνητο -που τις περισσότερες φορές έτρεχε πολύ- τα πάτησε.
