Μυρτώ Τζώρτζου

Στην Ελλάδα το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή για τους ανθρώπους και η χειρότερη για τα ζώα.

Τους θερινούς μήνες αμέτρητα ζώα εγκαταλείπονται στους δρόμους γιατί πάνε οι ιδιοκτήτες τους διακοπές, αμέτρητα πεθαίνουν από φόλες για να μην τα δουν οι τουρίστες και τους ενοχλήσουν και επίσης αμέτρητα πεθαίνουν στην άσφαλτο γιατί κάποιο αυτοκίνητο -που τις περισσότερες φορές έτρεχε πολύ- τα πάτησε.

Πριν από δυο μέρες κάποιοι καλοί συνάνθρωποί μας, στην Αμαλιάδα, κρέμασαν ένα σκυλί. Για πλάκα; Γιατί έφαγε μια κότα; Γιατί δεν το ήθελαν πια; Αυτό λίγη σημασία έχει. Σημασία έχει η πράξη.

Το περιστατικό αυτό δεν είναι το μοναδικό. Και όχι μόνο δεν είναι μοναδικό, αλλά γίνεται συχνά στη χώρα μας. Σαν χόμπι. Oπως παίζουν οι Αγγλοι ποδόσφαιρο, έτσι βασανίζουν οι Ελληνες τα ζώα. Από μαγκιά. Για να περάσει η ώρα. Στη χώρα που έζησε ένας Περικλής, ένας Πλάτωνας, ένας Αριστοτέλης. Σαν ανέκδοτο μου ακούγεται!

Δεν σας κρύβω ότι πολύ συχνά σκέφτομαι ότι αυτό που ζει η χώρα μου αυτόν τον καιρό της αξίζει. Κι επίσης σκέφτομαι ότι μόνο μια κυβέρνηση από έξω θα μπορούσε να μας βάλει σε τάξη. Δυστυχώς κανείς άλλος.

Όλες οι κυβερνήσεις που θα κυβερνήσουν την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια δεν θα κάνουν τίποτα απολύτως. Δεν ανήκω εδώ και χρόνια σε κανένα κόμμα. Δεν μιλάω για χούντα. Δεν μιλάω για τανκς. Άλλωστε τον Πάγκαλο ποτέ μου δεν τον συμπάθησα.

Αλλά ποιος θα τιμωρήσει τον Έλληνα όταν τρέχει με το αυτοκίνητο μιλώντας στο κινητό; Όταν είναι αγενής; Όταν παίρνει τη σειρά του άλλου στο σούπερ μάρκετ; Όταν πετάει φόλα σε ζώο που τον ενοχλεί; Όταν τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μικρή γειτονιά αδιαφορώντας αν θα πεταχθεί κάποιο παιδί ή γέρος; Για ζώο δεν το συζητάμε.

Ποιος θα του πει ότι μια όμορφη γυναίκα δεν είναι απαραίτητα και πόρνη; Ότι ένας άντρας που χαϊδεύει σκύλο δεν είναι απαραίτητα και gay; Ποιος θα τιμωρήσει αυτόν που γεμίζει την παραλία με σκουπίδια; Τον κάφρο που παρκάρει τα μεσάνυχτα με τέρμα τη μουσική; Ποιος θα τιμωρήσει τον ταξιτζή που καπνίζει αδιαφορώντας αν είσαι έγκυος ή έχεις άσθμα; Τον γιατρό που καπνίζει μέσα στο νοσοκομείο;

Ποιος θα τιμωρήσει αυτόν που πάρκαρε σε θέση ανάπηρου ή σε μέρος που περνούν ανάπηροι; Ποιος θα τιμωρήσει αυτόν που πετάει τα παλιά του έπιπλα στο δάσος; Το παλιό του αυτοκίνητο στη θάλασσα; Το τσιγάρο καθώς τρέχει στην Εθνική;

Ποιος θα καταφέρει να συνετίσει έναν λαό που έχει όλα τα αρνητικά ρεκόρ του κόσμου; Ποιος θα τον βάλει σε τάξη; Ποιος θα σώσει τους υπόλοιπους που δεν φταίνε σε τίποτα;

Ο Παπανδρέου; Ο Σαμαράς; Πάλι σαν ανέκδοτο μου ακούγεται. Εδώ μιλάμε μάλλον για λάθος του DNA. Δεν είναι απλά τα πράγματα.

Μήπως λοιπόν να στραφούμε σε άλλες λύσεις; Μήπως να μας αγόραζε ή υιοθετούσε μια οργανωμένη χώρα; Μήπως να γινόμασταν ό, τι η Μάλτα για τη Βρετανία; Μήπως και οι 300 της Βουλής να ήταν ξένοι; Μήπως να πουλούσαμε τα πάντα για να σωθούμε; Ακόμα και το δέντρο μπροστά στο σπίτι μας γιατί κάποιον τον ενοχλεί επειδή  θέλει να βάλει το αυτοκίνητό του εκεί;

Το ξέρω ότι όλο αυτό φαντάζει αστείο και παράλογο. Το ίδιο όμως αστεία και παράλογη έχει γίνει πια αυτή η χώρα.