Μυρτώ Τζώρτζου

Για όσους δεν θυμούνται, γνωστή τότε εκπομπή του τηλεοπτικού «Alpha» είχε παρουσιάσει αποσπάσματα από το προσωπικό-όπως είχε ειπωθεί-ημερολόγιο του σχεδιαστή, στα οποία γινόταν αναφορά σε συνευρέσεις με άτομα του ίδιου φύλου.

Ηταν η τρίτη φορά που θα τον συναντούσα καθώς έκανα ρεπορτάζ μόδας. Από εκείνη την ημέρα και για πολλά χρόνια θα είχα την ευκαιρία να τον δω και να μιλήσω μαζί του. Ο σχεδιαστής είχε εξαφανιστεί εκείνες τις μέρες γιατί δεν ήθελε να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Τα κινητά του ήταν κλειστά εκτός από ένα, το οποίο κάποια στιγμή σήκωσε η αγαπημένη του βοηθός, μια ηλικιωμένη κυρία, που εργαζόταν πολλά χρόνια σε εκείνον ως μοδίστρα. Της είπα ότι θέλω να μου μιλήσει. Λίγες μέρες μετά βρισκόμουν στο ατελιέ του. Στην υποδοχή ήταν πάντα μια από τις κυρίες, στην πλειοψηφία μεγάλης ηλικίας, που έραβαν τα ρούχα του. Ο ίδιος ευγενικός, όπως έκανε πάντοτε, με κέρασε ό,τι ήθελα και ξεκινήσαμε την κουβέντα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον συναντήσεις και να μη σε κεράσει ποτό και φαγητό ή να μη σου κάνει κάποιο δώρο. Μου αρνήθηκε ότι είχε σχέση με το σκάνδαλο εκείνων των ημερών, μου είπε ότι δεν είχε κάνει ποτέ κακό σε κανέναν, ότι είχε πέσει σε κατάθλιψη-κάτι που συνέβαινε συχνά- και ότι έκανε άσχημες σκέψεις.

 Όταν δημοσιεύτηκε η συνέντευξη με πήρε τηλέφωνο και μου έστειλε κάποιο δώρο. Ετσι άλλωστε έκανε πάντα ο Μιχάλης Ασλάνης. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη σου πει ευχαριστώ για μια συνέντευξη, να μη σου στείλει κάποιο αναμνηστικό δώρο, μια αφιέρωση. Ηταν μάλιστα ο αγαπημένος των δημοσιογράφων μόδας καθώς δεν τους χαλούσε ποτέ χατίρι. Πάντα έδινε συνεντεύξεις και πάντοτε μιλούσε στο τηλέφωνο για οποιοδήποτε θέμα και να τον ρωτούσες. Γλυκός, ευγενικός, εσωστρεφής και χαμηλών τόνων. Πάντα με ένα καλό λόγο στο στόμα του, ήταν από τους ανθρώπους της σουμπίζ που δεν είχαν εχθρούς. Μόνο καλούς φίλους, όπως ο Μάκης Τσέλιος, η Βάνα Μπάρμπα, την οποία φιλοξενούσε τα καλοκαίρια στη Μύκονο,  η Μπέλα Αδαμοπούλου, η Ρούλα Κορομηλά, που τον στήριζε όλα αυτά τα χρόνια, η Βίκυ Κουλιανού, την οποία «ανακάλυψε» μέσα σε ένα λεωφορείο και την έκανε σταρ. Εκανε τη δουλειά του χωρίς να επιδιώκει να βρίσκεται στο επίκεντρο. Και εργαζόταν σκληρά και ο ίδιος, καθώς πήγαινε από τα χαράματα στο ατελιέ του και έφευγε το βράδυ. Οι κυρίες που έραβαν δίπλα του τον χαρακτήριζαν εργασιομανή και αυστηρό. Ηταν γλυκός αλλά ταυτόχρονα πολύ αυστηρός στη δουλειά. Και δεν νευρίαζε εύκολα. Όταν όμως νευρίαζε καλύτερα να μην ήσουν κοντά του.

Σε κάθε μάλιστα συνέντευξη που έδινε δεν υπήρχε περίπτωση να μην αναφέρει και την κοπέλα από την Αλβανία που είχε υιοθετήσει, όπως έλεγε εκείνος, από μικρή. Την αγαπούσε πολύ και την είχε βοηθήσει να σπουδάσει. Περνούσε μαζί της τα καλοκαίρια στη Μύκονο και ήταν πολύ περήφανος για αυτή. Τη χαρακτήριζε ως «η κόρη μου». Όταν μεγάλωσε εκείνη εργαζόταν μαζί του. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι η κοπέλα αυτή, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, φέρεται να είναι μια από τις γυναίκες που τον έγδυσαν οικονομικά και τον οδήγησαν στην απελπισία και το θάνατο.
Η κατάθλιψη ήταν ένα δύσκολο κεφάλαιο στη ζωή του σχεδιαστή. Μια κακιά, ύπουλη φίλη, που τον επισκεπτόταν συχνά. Ο ίδιος άλλωστε είχε πει : «Βιώνω συχνά καταθλίψεις. Όσο περνούν τα χρόνια, γίνονται εντονότερες. Δεν με ενοχλεί όμως. Όχι δεν είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ήμουν. Γενικά, δεν έζησα ευτυχισμένα χρόνια. Δεν τα απόλαυσα όλα αυτά: Τις επιτυχίες, τις μεγάλες επιδείξεις, την αναγνωρισιμότητα, τη διασημότητα. Όλα αυτά δεν τα ευχαριστήθηκα.»
Άλλη μια δύσκολη στιγμή του σχεδιαστή ήταν το 2008, όταν από τα γεγονότα της Αθήνας, είχε καεί το ατελιέ του στο Κολωνάκι, στην οδό Σκουφά. Ένα ατελιέ από το οποίο έχουν περάσει όλα τα γνωστά μοντέλα της Ελλάδας αλλά και πολλά ξένα.  Εκεί γίνονταν οι πρόβες, εκεί τα μικρά και μεγαλύτερα πάρτι του. Τότε αναγκάστηκε να ξεκινήσει-κατά κάποιον τρόπο από την αρχή-μεταφέροντας το χώρο εργασίας του στο Ψυρρή.

 Ποτέ όμως τα πράγματα δεν θα ήταν ίδια για εκείνον. Ούτε και όταν «ξαναέφερε» πρόσφατα το ατελιέ του στο Κολωνάκι.  Η κρίση είχε αρχίσει και τα προβλήματα είχαν εμφανιστεί. Τα οικονομικά προβλήματα μεγάλωναν και μαζί με αυτά μεγάλωνε και η αγωνία του σχεδιαστή, ο οποίος σε συνέντευξή του στην «Espresso» είχε πει ότι ήταν βουτηγμένος στα χρέη. Λόγω μάλιστα αυτών των χρεών είχε βγει στο σφυρί το ρετιρέ στο Κολωνάκι. Είχε επίσης αναγκαστεί να ενοικιάσει και το σπίτι του στη Μύκονο (έγινε μάλιστα και σελίδα στο facebook για αυτό), στην περιοχή Κανάλια, ένα υπέροχο σπίτι με θέα τη Δήλο και την Τήνο, που εκεί φιλοξενούσε κάθε χρόνο στο παρελθόν τους αγαπημένους του φίλους.