Μυρτώ Τζώρτζου

Χτες το πρωί, μεταξύ 11 και 12, ληστές με καλάσνικοφ λήστεψαν το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου. Η Αστυνομία που ειδοποιήθηκε ήρθε αμέσως και έκανε ό,τι μπορούσε για να τους βρει και να προστατέψει τον κόσμο. Εκείνοι παράτησαν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν και φυσικά είχαν κλέψει, πέρασαν τρέχοντας μέσα από την πυλωτή της πολυκατοικίας μου και βγήκαν σαν κύριοι από την πίσω έξοδο χωρίς να τους πιάσει κανείς.

Ολα αυτά στις 11 το πρωί, σε μια ήσυχη γειτονιά της Αθήνας, όπου ποτέ δεν είχε συμβεί τίποτα. Και φυσικά ακολούθησε το γνωστό σκηνικό. Ο κόσμος βγήκε τρέχοντας έξω, οι γιαγιάδες έκλαιγαν και έκαναν τον σταυρό τους και όλοι κοιτάζαμε στον πανικό δεξιά και αριστερά μήπως και μας την πέσουν. Ξέρω ότι δεν λέω κάτι καινούριο.

Το συμβάν αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτά που γίνονται καθημερινά στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα του 2011. Δυστυχώς οι περισσότεροι κακοποιοί είναι αλλοδαποί. Αυτό δείχνουν τα στατιστικά. Δρουν ανενόχλητοι, μπαίνουν σε σπίτια, κλέβουν, βιάζουν γυναίκες, κακοποιούν ηλικιωμένους. Καθημερινά. Σε μια πρωτεύουσα που λίγα χρόνια πριν είχε διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Και φυσικά δεν είναι μόνο οι συμμορίες με τα καλάσνικοφ. Εκατοντάδες αλλοδαποί κάνουν στην κυριολεξία ό,τι θέλουν στη χώρα μας. Χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και κανέναν. Οταν τους δώσεις το Μέγαρο της Υπατίας να μείνουν -από τα πιο απίστευτα πράγματα που έχουν συμβεί-, μετά θα σε κάνουν ό,τι θέλουν.

Θα σε χορέψουν στο ταψί. Στα φανάρια μόλις το κόκκινο ανάψει ξεφυτρώνουν από παντού και πέφτουν πάνω στο αυτοκίνητο. Αν είσαι γυναίκα μπορεί και να φας ένα φτύσιμο ή μια βρισιά αν αρνηθείς να τους δώσεις χρήματα. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω περάσει με κόκκινο για να τους αποφύγω. Το έχω ονομάσει «η τρομοκρατία των φαναριών», μια τρομοκρατία που μετράει χρόνια στην Ελλάδα. Σε ένα φανάρι ρώτησα κάποτε έναν Πακιστανό αν θέλει να φύγει από την Ελλάδα και γελώντας μου απάντησε «όχι». Στις άλλες πόλεις της Ευρώπης υπάρχει παντού Αστυνομία, ενώ εδώ δεν τους πειράζει κανείς. Ετσι μου είπε.

Και ο κατάλογος μακρύς. Οι καταγγελίες που γίνονται για το κέντρο της Αθήνας αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές πραγματικά σοκάρουν. Οι φιλοζωικές οργανώσεις κάνουν λόγο για εξαφάνιση των αδέσποτων από το κέντρο. Αλλοδαποί βγαίνουν τα βράδια, αρπάζουν αδέσποτα και τα σφάζουν για να τα φάνε. Ετσι κάνουν στην τριτοκοσμική χώρα τους, έτσι κάνουν και εδώ. Ανάλογες καταγγελίες στο Λαύριο, στο Κερατσίνι.

Στον Αγιο Παντελεήμονα υπάρχουν σπίτια αλλοδαπών που έχουν γδαρμένα σκυλιά στη βεράντα τους. Οι καταγγελίες είναι καθημερινές. Αν εμείς στη θέση τους τολμούσαμε στις χώρες που δεν τρώνε αγελάδα να το κάναμε, θα ήμασταν στα μπουντρούμια τους με συνοπτικές διαδικασίες. Και όμως εδώ αυτοί δρουν ανενόχλητοι. Ο παράδεισος των λαθρομεταναστών. Παντού υπάρχουν ξένοι που δημιουργούν προβλήματα. Δεν είμαι ρατσίστρια, για τους παρανόμους μιλώ που πλέον έχουν γίνει περισσότεροι από εμάς.

Ο κύριος Παπουτσής όταν ανέλαβε το υπουργείο μάς υποσχέθηκε ότι θα κάνει πράγματα για τον δύστυχο Ελληνα πολίτη, ο οποίος έντρομος βλέπει την πατρίδα του να χάνεται. Λόγια. Ούτε τον φράχτη στα σύνορα δεν κατασκεύασε. Πώς να κυνηγήσει άλλωστε η Αστυνομία τους κακοποιούς όταν δεν έχει βενζίνη στα αυτοκίνητά της; Και τι ζήλο να δείξουν οι νέοι αστυνομικοί όταν το κράτος τούς τιμωρεί μειώνοντας τον ήδη ελάχιστο μισθό τους;

Αν όλα αυτά είναι σχέδιο να κάνουν την Ελλάδα την Ινδία της Ευρώπης, δεν ξέρω εμείς οι πολίτες τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ομως αν δεν ισχύει αυτό, αναρωτιέμαι αν με όλα αυτά που συμβαίνουν ο κ. Παπουτσής κοιμάται ήσυχα τα βράδια. Σίγουρα κοιμάται ήσυχος. Οπως όλη η κυβέρνηση.

Εμείς πάλι όχι. Και αφού δεν έχει γίνει τίποτα για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας αλλά απεναντίας γίνονται όλα χειρότερα, γιατί δεν έχει τη στοιχειώδη ευθιξία να παραιτηθεί; Του αρέσει που η Αθήνα είναι ανάμεσα στις πιο επικίνδυνες πόλεις; Μήπως θέλει να πάρουν οι πολίτες το νόμο στα χέρια τους; Γιατί αυτό θα γίνει στο τέλος. Γιατί δεν έχει το θάρρος να παραιτηθεί και να δώσει τη θέση του σε κάποιον άλλον -αν υπάρχει- που ίσως μπορέσει να κάνει κάτι πριν είναι αργά.