Μηνάς Τσαμόπουλος

Είναι μία μικρή σε έκταση αλλά μεγάλη σε ψυχή…αθλητική είδηση που καταδεικνύει το μεγαλείο του αθλητισμού, μακριά από τα  πολύχρωμα φώτα της δημοσιότητας και τα οικονομικά συμφέροντα. Ο πιτσιρικάς θέλησε να ζήσει το όνειρό του  το ποίο για κάποιους φαντάζει ασήμαντο.

Άραγε πόσο ασήμαντη μπορεί να είναι η επιθυμία ενός μικρού παιδιού που η μοίρα  του έδειξε το σκληρό της πρόσωπο. Και όμως στην πράξη για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή είναι η ίδια ή ζωή και οι μικροχαρές της.  

Η προσφορά στον συνάνθρωπο δεν χρειάζεται να είναι μόνο υλική. Ένα χαμόγελο, ένα χάδι ένα παίνεμα, μία ένδειξη ότι δεν είναι μόνος,  μπορεί να είναι κάτι ανεκτίμητο.  

Πραγματικά αισθάνομαι όμορφα όταν βλέπω συλλόγους και αθλητές να  βρίσκονται δίπλα σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα  και κυρίως δίπλα σε παιδιά. Μέσα στο κλίμα μιζέριας που ζούμε και οικονομικής ανέχειας υπάρχει ο φόβος καθείς από εμάς να βγάλει τον κακό του εαυτό σε μία προσπάθεια επιβίωσης.

Ευτυχώς που υπάρχει ο αθλητισμός και οι άνθρωποί του για να δείχνουν μέσω της προβολής που τυγχάνουν ότι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού.  

Πάντα οι αθλητές ανταποκρίνονταν σε παρόμοια καλέσματα όμως  τελευταία διαπιστώνω ότι οι κινήσεις αυτές συμπαράστασης και στήριξης αρχίζουν να πληθαίνουν.

Κυρίως τα  παιδιά που αναζητούν ένα στήριγμα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, μία ελπίδα ότι η ζωή έχει και την καλή της πλευρά, στρέφουν το βλέμμα σε ανθρώπους που τους έχουν πρότυπα γιατί είναι οι ήρωες του παιχνιδιού τους.  Και οι ήρωες  αυτοί τις περισσότερες φορές  αποδεικνύουν ότι δεν είναι χάρτινοι.