Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος

 Και είναι η μόνη αξιόπιστη πολιτική εφεδρεία ενός απονομιμοποιημένου πολιτικού συστήματος και μιας χώρας σε βαθιά κρίση. 

Το διακύβευμα είναι ο μουτζούρης της κρίσης. Προσπαθούν να υφάνουν έναν ιστό πολιτικού αφηγήματος που φορτώνει τα αίτια της κρίσης στην πενταετία της διακυβέρνησης Καραμανλή.

Για να αποδείξουν του λόγου τους το αληθές κατηγορούν τον Καραμανλή ότι έχει συμπήξει ανίερη συμμαχία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να ξεπλύνει τις ευθύνες της διακυβέρνησης του. Εδώ το πολιτικό αφήγημα γίνεται πολιτική μυθολογία.  Γιατί είναι αναντίστοιχο με τα πραγματικά γεγονότα. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε πραγματικά ο Καραμανλής θα είχε αποδεχθεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας. Αποσείοντας έτσι τις δήθεν ευθύνες του. Και απολαμβάνοντας το κύρος και το απυρόβλητο του ύπατου αξιώματος της χώρας. 

Και όχι μόνο αυτό. Στην εθνικά κρίσιμη στιγμή του δημοψηφίσματος, ο Καραμανλής, στη μόνη δημόσια παρέμβαση του, τοποθετήθηκε με ευθύτητα και χωρίς περιστροφές ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ και τις επιλογές του.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ευκαίρως ακαίρως, επικαλείται τον καραμανλισμό και έχει χρησιμοποιήσει και ανθρώπους της κεντροδεξιάς παράταξης. Ο πολιτικός τακτικισμός, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ που αποσκοπεί στη διεμβόλιση της ΝΔ και στη διεύρυνση των δυνάμεων του δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως συμπαιγνία. Γιατί η συμπαιγνία χρειάζεται δύο. Και ο Καραμανλής δεν μετέχει. Και πολιτικός εξωραισμός δι’ αντιπροσώπων στην πολιτική δεν υπάρχει. Ο δε ισχυρισμός ότι ο Καραμανλής, που κόντεψε να πέσει από την υπόθεση του Βατοπεδίου, ελέγχει την δικαιοσύνη είναι, τουλάχιστον, παράλογος.

Υπάρχουν ιστορικές ευθύνες για τα αίτια της κρίσης που οδήγησε τη χώρα σε επιτροπεία. Και είναι κατανοητή η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ απόσεισης της ευθύνης και μετακύλισης της στους ώμους του αντιπάλου. Γιατί οι ευθύνες αυτές, που αποδόθηκαν πολιτικά, οδήγησαν στην εξαφάνιση του. Το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε ένα χρέος που το 2003 άγγιζε ήδη το 100% (98,3% για την ακρίβεια) ως ποσοστό του ΑΕΠ. 
Και το 2009 εξεβίασε εκλογές με μοχλό την εκλογή ΠτΔ και με σύνθημα ότι λεφτά υπάρχουν. Και όταν κέρδισε τις εκλογές καθυστέρησε πολλούς μήνες να πάρει μέτρα και τελικά παρέδωσε τη χώρα αμαχητί στη διεθνή επιτροπεία. Με το να βαφτίζουν τις εκλογές του 2009, που ουσιαστικά προκάλεσαν, προσπάθεια απόδρασης του Καραμανλή και να ισχυρίζονται ότι η επιτροπεία ήταν αναπόφευκτη κάνουν μια προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας με υποθετικούς συλλογισμούς.

Αλλά η ιστορία γράφεται με τα γεγονότα. Όχι με υποθετικά ερμηνευτικά σχήματα. Καλό το παραμύθι λοιπόν, αλλά δεν έχει δράκο.     


*Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου, πρώην Υπουργός και πρώην πρόεδρος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Καραμανλής»