Και ο Καραγκιόζης ετοιμάζεται για τα Χριστούγεννα

O Ηλίας Καρελλάς θα παρουσιάσει από τις 16 Δεκεμβρίου και για 10 παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μια ολοκαίνουργια χριστουγεννιάτικη παραγωγή για όλη την οικογένεια. Πρόκειται για μια “διαστημική” περιπέτεια σκιών γεμάτη χιούμορ και μουσική με τίτλο «Τα Χριστούγεννα του Καραγκιόζη στο φεγγάρι» και μουσικούς συνοδοιπόρους τον άνθρωπο-ορχήστρα Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, τον Θάνο Κοσμίδη από τους Burger Project και τη γυναικεία ορχήστρα Smyrna.   

Επιπλέον, στις 22 και 23 Δεκεμβρίου στη Στέγη σε συνεργασία με το Ελληνικό Σχέδιο και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Δημήτρη Παπαδημητρίου, με αφηγητή τον Μανώλη Μαυροματάκη, σε δική του σκηνοθεσία-σκηνογραφία, θα παρουσιαστεί η συναυλία-παράσταση «Να τα πούμε;». 

Αυτή την περίοδο σκηνοθετεί - Θέατρο Κάππα, Παιδική Σκηνή- το θεατρικό έργο «Το αγόρι με τη βαλίτσα» του δημοφιλέστερου συγγραφέα για παιδιά και εφήβους στη Μεγάλη Βρετανία Μάικ Κένι. 

Ο Ηλίας ξεκίνησε την πορεία του το 1996 με παραστάσεις Θεάτρου Σκιών. Το 2002, και για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δίνει μια ανανεωτική πνοή στο Θέατρο για Παιδιά και Νέους, δημιουργώντας πρωτοποριακές παραστάσεις όπου συνυπάρχουν αρμονικά επί σκηνής, ο ηθοποιός, η σκιά, η κούκλα, η μάσκα τα πολυμέσα και η ζωντανή μουσική. 

Μέχρι σήμερα έχει δημιουργήσει επιτυχημένες παραστάσεις προσελκύοντας κατά μέσο όρο 50.000 θεατές ανά θεατρική σεζόν, έχοντας πλέον αποκτήσει μια μοναδική ταυτότητα στο χώρο του παιδικού θεάματος.

 
Από το 1996 έως σήμερα ποια παράσταση θα ξεχώριζες και γιατί; 
Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω κάνει πολλές παραστάσεις και ποικίλες συνεργασίες. Συνήθως με τη «γέννηση» μιας νέας παράστασης, νιώθω σαν- ψευδεπίγραφα- να ακυρώνω την προηγούμενη. Όμως, μετά από λίγο καιρό τις νοσταλγώ. Θα ξεχώριζα το πρώτο ανέβασμα του Ερωτόκριτου στο θέατρο Προσκήνιο.

Ποια εσωτερική ανάγκη σε οδήγησε σε αυτό;
Μέσα από αυτήν την παράσταση (σ.σ του Ερωτόκριτου) έκανα πραγματικότητα σε μεγάλη κλίμακα τους πειραματισμούς μου για ένα νέο παιδικό θέατρο με κύριους άξονες το θέατρο σκιών, τη ζωντανή μουσική, τη μάσκα, τη κούκλα και φυσικά τον ηθοποιό. Ήταν, δηλαδή, η έντονη ανάγκη να εκφραστώ και να δημιουργήσω ένα διαφορετικό και στιλιζαρισμένο είδος θεάτρου, πρωτόγνωρο και καινοτόμο.

Τα παιδιά είναι κατά βάση το κοινό σου. Τι ιδιαίτερο έχει αυτό το κοινό; Είναι το πιο ειλικρινές κοινό;
Οι μικροί θεατές είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Δεν σου χαρίζονται εύκολα. Είναι σα να δίνω κάθε φορά εξετάσεις μπροστά στα μάτια τους. Φτιάχνω με την ίδια αγάπη και σεβασμό εξίσου μια παιδική παράσταση σα να έφτιαχνα μια παράσταση για ενήλικο κοινό. 

Θέλω να μου πεις τρεις λόγους που τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο θέατρο.
Θα πω έναν: ανοίγει η ψυχή και το μυαλό. 

Ο Αμερικανός συγγραφέας Denis Waitley είχε πει ότι «Τα καλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στα παιδιά σου είναι οι ρίζες της υπευθυνότητας και τα φτερά της ανεξαρτησίας». Εσύ τι θα έλεγες;
Το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στα παιδιά σου είναι να ακούς τις ιστορίες τους και να τους αφηγείσαι δικές σου.

Σχολίασε μου το τοπίο της παιδικής θεατρικής σκηνής στη χώρα μας.
Θεωρώ πως ειδικά τώρα σε καιρούς κρίσης το τοπίο είναι θολό. Από τη μια το παιδικό θέατρο ανθεί και από την άλλη, μια υπερπροσφορά με φθηνά προσχήματα. Το τοπίο αυτό ξεκαθαρίζει με την έλλειψη της προχειρότητας και την κατάφαση στην αλήθεια.

Το αγαπημένο σου παραμύθι;
Ο Κοντορεβιθούλης. Γιατί είναι ωραίο να ξέρεις το δρόμο της επιστροφής αλλά, αν κάποια φορά τον χάσεις, η περιπέτεια αρχίζει και μάλλον έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον…

Στην τελευταία σου σκηνοθετική δουλειά, τι είναι αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον των μικρών και των μεγάλων θεατών;
Φέτος στο «Αγόρι με τη βαλίτσα» το ενδιαφέρον των και μικρών και μεγάλων θεατών θεωρώ πως κερδίζει: το υπέροχο κείμενο των Μάικ Κένι/Ξένιας Καλογεροπούλου, η ταύτιση με τα δυο παιδιά-πρωταγωνιστές, το Ναζ και την Κρίσια, που ερμηνεύουν έξοχα ο Δημήτρης Μακαλιάς και η Κατερίνα Αθανασιάδη, το μουσικό ταξίδι παράλληλα με το έργο, με οδηγό τη μαγική φωνή της Αρετής Κετιμέ, το παιχνίδι με το φως και τη σκιά και οι εικόνες που δημιούργησα επί σκηνής σε συνεργασία με τη χορογράφο Αντιγόνη Γύρα.



Το προσωπικό στοίχημα στο θέατρο;
Βλέπω, ακούω, αισθάνομαι και παίρνω δουλειά για το σπίτι αφού τελειώσει η παράσταση. 

Και για το τέλος θέλω να μου πεις ένα ευτράπελο με παιδιά που δεν θα ξεχάσεις όλα αυτά τα χρόνια στο παιδικό θέατρο.
Η άμεση επαφή μου με τα παιδιά σε παραστάσεις θεάτρου σκιών και παιδικού θεάτρου, στους χώρους των σχολείων αλλά και στο θέατρο είναι μεγάλη. Το να μιλάς με ένα παιδί, με αφορμή μια παράσταση είναι ανεκτίμητη αξία. Εξίσου καταπληκτικές και αμέτρητες είναι οι αντιδράσεις των παιδιών εν ώρα παράστασης. Ένα από αυτά: μια μητέρα έρχεται στο θέατρο και μου περιγράφει την αγωνία της τετράχρονης κόρης της από το προηγούμενο βράδυ για να έρθει να δει την παράσταση και μου μεταφέρει το διάλογο πριν τον ύπνο με τη μικρή:
- Δεν θα πάμε στον κύριο Ηλία;
- Ναι, αγάπη μου, θα πάμε αύριο. 
- Και γιατί να μην πάμε τώρα;
- Τώρα ο κύριος Ηλίας είναι στο κρεβατάκι του.
- Ναι τώρα ο κύριος Ηλίας είναι στο κρεβατάκι του, έχει πιει το γαλατάκι του και φοράει τα πιτζαμάκια του. Αύριο που θα είναι πρωί, θα πάμε.

Περισσότερα για τις δραστηριότητες του Ηλία Καρελλά: www.thiasoskarella.weebly.com