Το χρυσό κορίτσι της άμμου, Βίκυ Αρβανίτη

Η Βίκυ Αρβανίτη μετρά μία πολυετή καριέρα στο beach volley, ένα άθλημα στο οποίο αφιερώθηκε από πολύ μικρή ηλικία. Ανακηρύχθηκε Πρωταθλήτρια Ελλάδος Κορασίδων το 2000, ενώ κατέλαβε την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων, με συμπαίκτρια τη Χριστίνα Σάρρα. 

Σε ηλικία μόλις 16 ετών δοκίμασε της δυνάμεις της και εκτός συνόρων, μαχόμενη με τη Θάλεια Κουτρουμανίδου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIVB κάτω των 21. Την επόμενη χρονιά συμμετείχε ξανά στην ίδια διοργάνωση, κατακτώντας την 4η θέση. Το 2002 στη Ρόδο έκανε την παρθενική της εμφάνιση σε Παγκόσμιο Σιρκουί της FIVB και κατέκτησε την 5η θέση, ενώ δύο χρόνια μετά έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς της Αθήνας πετυχαίνοντας, μάλιστα, την κατάκτηση της 9ης θέσης. Το 2005 συνέχισε την καριέρα της με συμπαίχτρια τη Βάσω Καραντάσιου. 

Ανάμεσα στις σημαντικότερες επιτυχίες της είναι η 9η θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας (2004), η 1η θέση στα τουρνουά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην Ισπανία (2004), στην Ελβετία (2005, 2006 και 2008), στην Τουρκία (2006), στην Αυστρία (2007) και στην Αγγλία (2008), καθώς και τα πρωταθλήματα Ελλάδος (2006, 2007, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016).

Ήταν παρούσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, καταλαμβάνοντας τη 17η θέση. Το 2008 μετά την αποχώρηση της Βάσως Καραντάσιου από την ενεργό δράση συνέχισε την καριέρα της με συμπαίκτρια τη Μαρία Τσιαρτσιάνη. 

Μετά από μία τετραετή πορεία κατέκτησαν τη 2η θέση στο Παγκόσμιο της Μασσαλίας, 2η θέση στο Ευρωπαϊκό τουρνουά στην Ισπανία και το 2012 ήταν παρούσα ξανά στον τελικό της Ευρώπης κατακτώντας επίσης τη 2η θέση. Έπειτα, ήρθε και η τρίτη της συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου με τρίτη διαφορετική συμπαίκτρια, κατακτώντας τη 17η θέση. 

Το 2013 μετά απ’ τον τραυματισμό της Μαρίας Τσιαρτσιάνη επανήλθε στην ενεργό δράση με μία νέα, ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη αθλήτρια, την Πένυ Καραγκούνη. Στα μέσα του 2014 η επιστροφή της Μαρίας Τσιαρτσιάνη έφερε και την επανένωση του διδύμου με τη Βίκυ, το οποίο αγωνίστηκε στα Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια τουρνουά μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2015. Από εκεί και μετά, η Βίκυ αγωνίστηκε και πάλι με συμπαίκτρια την Πένυ Καραγκούνη κάνοντας μια αξιοσημείωτη πορεία στο Παγκόσμιο σιρκουί με αποκορύφωμα την κατάκτηση της 5ης θέσης σε 2 συνεχή τουρνουά του Παγκοσμίου. Η πρόκριση σε μια 4η Ολυμπιάδα δεν ήρθε, όμως η παρουσία της ομάδας άφησε πολλές υποσχέσεις για το προσεχές μέλλον. 

Το 2017 η Βίκυ Αρβανίτη αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από την ενεργό δράση και να αφοσιωθεί σε σπουδές και οικογένεια. Στόχος της όμως παραμένει μια 4η συμμετοχή στην Ολυμπιάδα, οπότε το 2018 μπορεί να ξαναβρεθεί και πάλι στα γήπεδα.



Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που δεν θα ξεχάσεις σε όλους αυτούς τους αγώνες;
Η πιο σημαντική και δυνατή στιγμή για μένα ήταν η κατάκτηση του πρώτου χρυσού μεταλλίου στο παγκόσμιο τουρ το 2005 σε ηλικία 20 ετών, όπου ήμασταν με τη Βάσω Καραντάσιου, η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα τότε που κατέκτησε πρώτη θέση σε Παγκόσμιο και εγώ η νεαρότερη αθλήτρια που το είχε καταφέρει πρώτη. Είναι μια στιγμή που δεν θα την ξεχάσω ποτέ, καθώς είναι ό,τι πιο ονειρεμένο για έναν αθλητή να σηκώνει τόσο ψηλά την ελληνική σημαία.

Περίγραψέ μας την καθημερινότητα σου. Ένα εικοσιτετράωρο είναι αρκετό;
Η καθημερινότητά μου ως αθλήτρια περιλαμβάνει διπλές προπονήσεις. Ξεκινάμε με πρώτη προπόνηση το πρωί στο γήπεδο όπου συνήθως διαρκεί δύο ώρες, έπειτα ακολουθεί ξεκούραση και καλό φαγητό και το απόγευμα προπόνηση στο γυμναστήριο περίπου τρεις ώρες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Οι ώρες προπονήσεων και το πρόγραμμα προσαρμόζονται πάντα με βάση το αγωνιστικό πρόγραμμα. Αν αναλογιστεί κανείς και τις αποστάσεις που κάνουμε στον δρόμο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν μένει χρόνος για άλλες δραστηριότητες. Αυτή είναι η ζωή ενός πρωταθλητή και οι θυσίες που κάνει για να φτάσει ψηλά.

Πόσο σημαντική είναι η συνεργασία με τη συμπαίκτρια σου στο beach volley;
Το beach volley είναι ένα ατομικό-ομαδικό άθλημα. Ο λόγος είναι ότι ναι μεν η ομάδα αποτελείται από δύο άτομα, αλλά για να έρθει η επιτυχία χρειάζονται οι ατομικές ικανότητες του κάθε παίκτη, αλλά και ο συνδυασμός τους στην ομάδα. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει δύο πολύ καλούς αθλητές να μην έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η χημεία μεταξύ των αθλητών είναι πολύ σημαντικό στοιχείο, καθώς ο χρόνος που περνάμε μεταξύ μας είναι πολύ περισσότερος από οποιοδήποτε άλλο μέλος της οικογένειάς μας. Είναι σαν να «παντρευόμαστε» σε μια ομάδα όπου πρέπει ο καθένας να φέρει τον καλύτερό του εαυτό, να κάνει υποχωρήσεις, να παίρνει πρωτοβουλίες, όπως ακριβώς και σε μια ισορροπημένη σχέση. Θέλει προσπάθεια, δεν είναι εύκολο, αλλά αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας.

Ποιες αθλήτριες θαυμάζεις στο beach volley;
Οι αθλήτριες που θαυμάζω στο beach volley είναι οι Kerri Walsh και Misty May. Πρόκειται για το αμερικανικό δίδυμο που έχει κατακτήσει τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, το 2004, το 2008 και το 2012. Είναι μια ομάδα που συνδυάζει όλα τα παραπάνω και έχει πετύχει το ακατόρθωτο. Σε τέτοιου επιπέδου αθλήτριες το ‘’mentality’’ είναι αυτό που τις κάνει να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες αθλήτριες και είναι άξιες θαυμασμού.

Τι θα συμβούλευες σε αυτούς που θέλουν να μπουν στο αγώνισμα του beach volley;
Το beach volley τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στον κόσμο. Σίγουρα έχουν βοηθήσει σε αυτό και οι επιτυχίες που έχουν έρθει μέχρι σήμερα. Για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί πρέπει να γνωρίζει ότι πρόκειται για ένα δύσκολο άθλημα που απαιτεί πολλές ώρες προπόνησης για να φτάσεις σε υψηλό επίπεδο. Οι ίδιες οι συνθήκες του αθλήματος -άμμος, ήλιος- αποτελούν σημαντικό παράγοντα δυσκολίας. Από την άλλη, όμως, είναι και η ομορφιά αυτού του αθλήματος. Το σίγουρο είναι ότι προσφέρεται για όλους όσοι θέλουν να ασχολούνται σε ερασιτεχνικό επίπεδο, καθώς δεν απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό και είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να γυμναστεί όλο το σώμα.

Τι δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα η πολιτεία για τους αθλητές που αγωνίζονται στα ολυμπιακά αθλήματα;
Αν αναλογιστεί κανείς τη σημερινή κατάσταση στην κοινωνία, μπορεί να καταλάβει τις επιπτώσεις που υφίσταται ο ελληνικός αθλητισμός. Οι περισσότεροι αθλητές ολυμπιακών αθλημάτων παλεύουν για τα αυτονόητα, καθώς οι παροχές από τις ομοσπονδίες είναι ελάχιστες. Αυτό που βοήθησε πολύ τους αθλητές ήταν η πρωτοβουλία του κ. Καπράλου, Προέδρου της Ολυμπιακής επιτροπής, με το πρόγραμμα «Υιοθεσίας» των αθλητών από εταιρείες που στήριξαν τις προσπάθειές τους μέχρι την Ολυμπιάδα του Ρίο. Δυστυχώς, οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες αθλητές δεν μπορούν να συγκριθούν με τους αθλητές των άλλων χωρών, οπότε κάθε επιτυχία που έρχεται αποτελεί έναν άθλο και πρέπει να τη χαιρόμαστε διπλά.

Θα ασχοληθείς με την πολιτική;
Δεν νομίζω ότι θα ήταν κάτι που θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ στο κοντινό μέλλον. Όμως «ποτέ μη λες ποτέ»!

Και τέλος θέλω να μου πεις κάτι που δεν ξέρουμε για εσένα και μια φράση για το σήμερα που ζούμε.
Γενικά όσο αγρίμι είμαι στο γήπεδο τόσο ήρεμη είμαι εκτός. Είναι κάτι που πολλοί δεν το ξέρουν και όταν με γνωρίζουν από κοντά το συνειδητοποιούν. Όσο για το σήμερα που ζούμε, είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όπου απαιτεί από όλους μας υπομονή, επιμονή και προσπάθεια. Εμείς είμαστε αυτοί που ορίζουμε τη ζωή μας και το μέλλον πρώτα απ’ όλα με τις αποφάσεις μας.