Δεν μας έφτανε αυτό, μας προέκυψε και η Ημέρα της Γυναίκας –κερασάκι στην τούρτα!
Εξ’ ου και η σημερινή μας ανάρτηση.
Οι παλιοί μας πρόγονοι ασχολιόντουσαν και αυτοί με τις γυναίκες καθημερινά. Μόνο από την ανάποδη! Διαισθανόμενοι ότι η ανδροκρατία πνέει σιγά-σιγά τα λοίσθια –βρισκόμαστε στη δεκαετία 1930-1940-, δεν έχαναν ευκαιρία να τις λοιδορούν, με το γάντι φυσικά. Και φυσικά οι εφημερίδες –όπως εδώ Ο ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ- προπομποί!
Τις γυναίκες λοιπόν τις κατηγορούν –μεταξύ άλλων- ότι είναι πολυέξοδες, κι’ ότι δεν έχουν συναίσθηση του χρήματος. Το ανδρικό πορτοφόλι διαμαρτύρεται συνεχώς για τις σκληρές αφαιμάξεις που υφίσταται από το ωραίο φύλο, και οι σύζυγοι γίνονται συνέχεια έξω φρενών όταν πληρώνουν αλμυρούς λογαριασμούς π.χ. γι’ αυτά τα περίεργα ταψάκια που φοράνε οι γυναίκες στο κεφάλι τους.
Καθημερινά στα Αθηναϊκά σπίτια και μεταξύ συζύγων, εξελίσσονται δραματάκια και μικροτραγωδίες!
-Τι είναι αυτό το πράγμα που φοράς παιδί μου;
Κλείσιμο
-Καπέλο.
-Καπέλο;
-Μάλιστα καπέλο!
-Καπέλο το λες εσύ αυτό το... τσιρότο;
-Μάλιστα καπέλο. Κι’ αν θέλεις να ξέρεις είναι τελευταία μόδα...
-Και πόσο το πήρες, για να έχουμε καλό ερώτημα;
-Εξακόσιες πενήντα. Μου κάνανε εξαιρετική τιμή.
Ο σύζυγος αγανακτεί. Ανταλλάσσονται σκληρές φράσεις και η υπόθεση καταλήγει σε τρικούβερτο καυγά.
-Τον κακό σου τον καιρό.
-Τον δικό σου.
-Δεν θα με καταστρέψεις εσύ, επειδή έτσι σου αρέσει... Ακούς εξακόσιες πενήντα γι’ αυτό το τηγάνι!
-Αυτό το τηγάνι, κύριε, είναι το τελευταίο μοντέλο. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, αφού δεν ήσουν άξιος να ζήσεις μια γυναίκα ας μη παντρευόσουνα!
***
Εξ’ ίσου τραγικές στιγμές συμβαίνουν όταν εκείνη θέλει να γλεντήσει.
-Κώστα, πάμε το βράδυ στη Γλυφάδα;
-Όχι.
-Μα θα κλειστούμε απόψε μέσα;
-Αν επιμένεις να βγούμε πάμε εδώ στο σινεμά.
-Να το βράσω το σινεμά σου!
-Μα τι θέλεις δηλαδή; Να πάμε στη Γλυφάδα, και στα καλά καθούμενα να σκάσουμε ένα χιλιάρικο;
-Καλά καθούμενα το λες εσύ να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα;
-Αν θέλεις καθαρό αέρα, να πάμε στο Ζάππειο.
-Σαν δεν ντρέπεσαι, καημένε, σαν δεν ντρέπεσαι. Όλος ο κόσμος γλεντάει και μόνο εμείς κλεινόμαστε μέσα σαν καλόγεροι!
Υποφέρουν, λοιπόν, τα πάνδεινα οι σύζυγοι από τις πολυδάπανες γυναίκες τους. Ας μη παραπονιούνται όμως. Υπάρχουν και κάτι άλλοι σύζυγοι, που τραβάνε διαφορετικά, ασυγκρίτως μεγαλύτερα, βασανιστήρια. Πρόκειται γι’ αυτούς που παντρευτήκανε τσιγκούνες...
Χίλιες φορές καλύτερα να σε γκρινιάξει η γυναίκα σου για να της πάρεις καινούργιο φουστάνι, παρά να σου κάνει τη ζωή αφόρητη επειδή τόλμησες να καπνίσεις δύο τσιγάρα παραπάνω ή επειδή πήρες ταξί!
Οι τσιγκούνες γυναίκες είναι τρομερές. Τσακώνονται από το μπαλκόνι τους με τον πλανόδιο μανάβη, επειδή τα κολοκυθάκια είναι κατά είκοσι λεπτά η οκά πιο ακριβά, από εκείνα που ψώνισε πριν δέκα μέρες στη λαϊκή του Αγίου Παντελεήμονα!
Τον κατάλογο του εστιατορίου δεν τον κοιτούν από τη μεριά που είναι τα φαγητά, αλλά μελετάνε τη διπλανή στήλη με τις τιμές. Δεν επιλέγουν φαγητό, αλλά παραγγέλνουνε τιμές!
-Εμένα θα μου φέρεις μακαρόνια σκέτα!
Ο ατυχής σύζυγος, καταντροπιασμένος, σκύβει και της ψιθυρίζει:
-Μα μακαρόνια θα πάρεις; Χάθηκε να πάρεις ένα νόστιμο κοτόπουλο;
-Όχι, Χαρίλαε. Εδώ πέρα η μερίδα κοτόπουλο έχει σαράντα δραχμές. Ε, λοιπόν, εγώ με σαράντα δραχμές τρώω δύο μέρες σπίτι μου. Και καλύτερο φαγητό!
-Μα εδώ ήρθαμε για να γλεντήσουμε.
-Τέτοιο γλέντι να μου λείπει! Δεν καταλαβαίνω τι σόι γλέντι είναι αυτό να σκορπάς τα λεφτά σου στον αέρα;
Ο κόσμος μπορεί να σκάει από τη ζέστη, αλλά δεν εννοεί να παραγγέλλει παγωτό στο νυχτερινό κέντρο γιατί είναι ακριβό. Θα το φάει τρεις μέρες μετά, στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς, που είναι και φτηνότερο.
Εξυπακούεται ότι η τσιγγουνιά συμπεριλαμβάνει και τον δυστυχή άντρα της. Ας τολμήσει να αγοράσει καινούργια γραβάτα, επειδή η παλιά έχει πια ξεφτίσει. Είναι ικανή να του κόψει την καλημέρα για ένα μήνα!
