Τι ήθελε πραγματικά να πει ο Τσίπρας στον Ντράγκι

Περισσότερο κι από αυτά που είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, το απόγευμα της Τρίτης στη Φραγκφούρτη, έχουν σημασία τα όσα δεν είπε ή καλύτερα τα όσα υπονόησε η αιφνιδιαστική επίσκεψή του στον ισχυρό άνδρα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Και κυρίως όσα συμβόλισε για το μέλλον και την προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ να παίξει σύντομα κυρίαρχο ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας.

Σε αυτό καθαυτό το περιεχόμενο η συνάντηση δεν είχε κάποιο σπουδαίο νέο. Ο κ. Τσίπρας παρουσίασε στον κ. Ντράγκι τη γνωστή θέση του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους, ως αναγκαία προϋπόθεση για μια βιώσιμη λύση απέναντι στην παρατεταμένη και καταστροφική κρίση. Επιπλέον του εξήγησε ότι τα μειωμένα επιτόκια που ανακοίνωσε πρόσφατα δεν θα έχουν καμία ουσιαστική επίδραση στην Ελλάδα του προβληματικού τραπεζικού συστήματος και της αποδιαρθρωμένης οικονομίας.

Ο κ. Τσίπρας απέφυγε όμως να θέσει άλλα θέματα που θα μπορούσαν να είναι ενοχλητικά για τον κ. Ντράγκι, όπως ο διορισμός του νέου διοικητική της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως και εντόνως έχει αντιταχθεί στο διορισμό του Γιάννη Στουρνάρα στη θέση αυτή και σε κάθε περίπτωση έχει ζητήσει από την κυβέρνηση να υπάρξει συνεννόηση με την αξιωματική αντιπολίτευση για το θέμα – χωρίς όμως να εισακουστεί. Παρότι η συνάντηση έγινε σε μία συγκυρία που κρίνεται ο διορισμός και παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα θέμα που η ΕΚΤ παρακολουθεί στενά -εάν δεν έχει και άποψη κιόλας -, ο κ. Τσίπρας δεν ανέφερε τίποτα σχετικά.

Ίσως γιατί ο στόχος ήταν άλλος: Ο κ. Τσίπρας θέλει να γίνει θεσμικός συνομιλητής των ισχυρών ευρωπαϊκών κέντρων, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι εγκαταλείπει τις θέσεις με τις οποίες αντιπολιτεύτηκε έως τώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν λίγες ημέρες βρέθηκε στις Βρυξέλλες για να υποστηρίξει ότι ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν πρέπει να εκλεγεί με βάση τα όσα είχαν συμφωνήσει όλοι οι ευρωπαίοι παράγοντες και μάλιστα να ταχθεί υπέρ της δυνατότητας του δεξιού Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να διεκδικήσει την εκλογή του στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.


Σταδιακά, αργά αλλά σταθερά ο κ. Τσίπρας δίνει το «σήμα» ότι είναι ένας πολιτικός, με βαθιά φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση, που θέλει λύση στο ελληνικό πρόβλημα εντός της Ευρώπης και όχι έξω από αυτή. Καθησυχάζει με αυτό τον τρόπο τα ευρωπαϊκά λόμπι που τον αντιμετωπίζουν ακόμη ως «απειλή» για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά και το κεντρώο κοινό στην Ελλάδα, που εξακολουθεί να θεωρεί το όποιο ευρωπαϊκό κεκτημένο σημαντικό στοιχείο για τις πολιτικές του επιλογές.

Ειδικά για τον κ. Ντράγκι υπάρχει και μία άλλη οπτική και ενδιαφέρον από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του κόμματος θεωρεί ότι ο κεντρικός τραπεζίτης μπορεί να αποδειχθεί σταθεροποιητικός και αποτρεπτικός παράγοντας σε μία ενδεχόμενη προσπάθεια του Βερολίνου να εκβιάσει την Ελλάδα σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την κυβέρνηση και αρνηθεί να εφαρμόσει ακραίες πολιτικές του μνημονίου.

Ότι δηλαδή δεν θα παίξει το παιχνίδι της Μέρκελ και δεν θα κόψει τη ρευστότητα προς τις ελληνικές τράπεζες, όπως έγινε με την Κύπρο. Συνεργάτες του κ. Τσίπρα θυμίζουν ότι αρχικά, κατά τα πρώτα εικοσιτετράωρα της κυπριακής κρίσης και πριν η κυβέρνηση Αναστασιάδη αρχίσει τη στροφή, η ΕΚΤ είχε αρνηθεί να λάβει μέρος στο γαϊτανάκι των πιέσεων προς τη Λευκωσία. Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι ο Ντράγκι μπορεί να κινηθεί με σχετική αυτονομία στο μέτωπο αυτό, αδιαφορώντας για την πολιτική σύγκρουση και έχοντας ως γνώμονα μόνο τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος – άρα δεν θα διακινδυνεύσει να «στεγνώσει» το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, κάτι που μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες σε όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Γι’ αυτό και η απευθείας επαφή με τον κ. Ντράγκι κρίθηκε αναγκαία και χρήσιμη, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει πάντοτε μία ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας, πλήρη επίγνωση των διαθέσεων της ΕΚΤ αλλά και ευήκοα ώτα εάν χρειαστεί.