Στη Βουλή η υπόθεση των 72 οικογενειών στη Νέα Μάκρη που η Εκκλησία διεκδικεί την περιουσία τους

Στη Βουλή έφερε με επίκαιρη ερώτησή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας το ζήτημα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες 72 οικογένειες στη Νέα Μάκρη και συγκεκριμένα στην περιοχή Γεροτσακούλι τις περιουσίες των οποίων διεκδικεί η Εκκλησία. Παρόλο που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε υποσχεθεί μέσω τοπικών βουλευτών αλλά και υπουργών την άμεση λύση εν τούτοις δεν έχει γίνει καμία νομοθετική ρύθμιση, όπως τους έχουν υποσχεθεί, και το μόνο που λαμβάνουν οι κάτοικοι είναι υποσχέσεις.

Έτσι την Τρίτη ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας κατέθεσε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση για την περιοχή Άγιος Ανδρέας στη Ν. Μάκρη Αττικής και τις παράνομες διεκδικήσεις της Εκκλησίας προς τον υπουργό Οικονομικών.

Ο βουλευτής αναφέρει συγκεκριμένα:

«Στην περιοχή Άγιος Ανδρέας, στη Ν. Μάκρη Αττικής (Δήμος Μαραθώνα), εδώ και δεκαετίες ζούσαν οικογένειες, κυρίως Μικρασιάτες πρόσφυγες, από το 1925 και γηγενείς κτηνοτρόφοι από τα βουνά της Πεντέλης, με αποτέλεσμα η περιοχή να εξελιχθεί στο σημερινό οικισμό.

Μετά την τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών, την παραπάνω περιοχή ήρθε να διεκδικήσει η Εκκλησία, επικαλούμενη τίτλους από την εποχή της τουρκοκρατίας, καθώς και τα ιδιωτικά της αρχεία, μεγάλους κώδικες κ.ά.

Το Εφετείο Αθηνών έκρινε ότι η όλη έκταση ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει σε αυτό ιδιοκτησιακά δικαιώματα, με την υπ’ αριθμ. 2579/2006 απόφασή του.

Ειδικότερα, υφίσταται ήδη νομολογιακή αξιολόγηση της υπόθεσης με απαρχή την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών υπ’/ αριθμ. 2579/1996, η οποία, μεταξύ άλλων, ορίζει με ρητό και σαφή τρόπο τα κάτωθι: "...Σύμφωνα με το άρθρο του β.δ/τος... το επίδικο θεωρήθηκε αδιαφιλονίκητα εθνικό (δημόσιο) και ανήκει εντεύθεν κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι ούτε η Ιερά Μονή Πεντέλης δεν κέκτηται νόμιμου τίτλου ικανού να προσπορίσει σε αυτήν κυριότητα κατά παράγωγο τρόπο επί του άνω επιδίκου..", "...κατά συνέπειαν εφόσον οι ενάγοντες δεν απέδειξαν την άσκηση τριακονταετούς νομής με καλή πίστη των δικαιοπαρόχων τους (άμεσων και απώτερων) μέχρι της 11/9/1915... δεν καταλύθηκε η επί του επιδίκου αυτού κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και αυτή εξακολουθεί να ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο".

Επίσης, με τις αποφάσεις 2401, 2403 και 2408/2014 του Εφετείου Αθηνών (τμήμα 2ο Δημόσιο) αναγνωρίστηκε επίσης η ύπαρξη τεκμηρίου του Ελληνικού Δημοσίου και, κατ’ επέκταση, η ανυπαρξία δικαιωμάτων κυριότητας της Ι. Μ. Πεντέλης.
Παρ’ όλες τις ως άνω δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες έχουν τελεσιδικήσει, συνεχίζεται η εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος, διεκδίκηση των αναφερόμενων εκτάσεων και η συνεχής εμπλοκή της σε πάσης φύσεως διαδικασίες, που αφορούν τα δικαιώματα του Δημοσίου και κατ’ επέκταση των κατοίκων της περιοχής, όπως ενώπιον του Κτηματολογίου ΑΕ, επιδιώκοντας τη δημιουργία τετελεσμένων, που οδηγούν σε ζημία του Ελληνικού Δημοσίου.

Με βάση τα παραπάνω, ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο αρμόδιος Yπουργός:

- Τι μέτρα έχει πάρει ή θα πάρει η κυβέρνηση και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου, έτσι ώστε να αποτραπούν οι διεκδικήσεις της Εκκλησίας, σύμφωνα με τις τελεσίδικες αποφάσεις των δικαστηρίων και να αποφευχθεί κατ’ επέκταση η ζημία του Δημοσίου; Ποια η τύχη των περιουσιών - κατοικιών των κατοίκων του οικισμού, τις οποίες η Εκκλησία της Ελλάδος, χρησιμοποιώντας τους παραπάνω ανύπαρκτους και ανίσχυρους τίτλους, έχει πάρει στην κατοχή της, αποβάλλοντας τους επί δεκαετίες διαμένοντες σ’ αυτές;

- Τι μέτρα θα πάρει για να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση -αν χρειάζεται- που θα λύνει οριστικά την υπόθεση υπέρ του Δημοσίου, δίνοντας κατ’ επέκταση τέλος στην πολύχρονη ομηρία των κατοίκων της περιοχής;».

«Αδιανόητο η Εκκλησία να πετά στο δρόμο ανήμπορες οικογένειες»


Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποκατάστασης Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεροτσακούλι κ. Νίκος Σοφιανόπουλος ανέφερε: «Είναι αδιανόητο στην Ελλάδα, τη χώρα που δίδαξε το δικαιικο πολιτισμό ,τη χώρα που δίδαξε τη Δημοκρατία, και τη χώρα που ενέπνευσε την ευρωπαϊκή σύμβαση των ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, να συμβαίνει αυτό στο Γεροτσακούλι της Νέας Μάκρης! Είναι αδιανόητο η ΕΚΚΛΗΣΙΑ που είναι ένας κατ' εξοχήν θρησκευτικός οργανισμός, να εξαναγκάζει πτωχές και ανήμπορες οικογένειες και να τις πετά στον δρόμο, στέλνοντας, παλαιότερα, τα ΜΑΤ !!! Στο κράτος δικαίου της Ελλάδας ουδέποτε τιμωρήθηκαν άνθρωποι με τέτοιο βάναυσο τρόπο! Επιτέλους, σε αυτή τη χώρα να μείνει όρθια η αντίληψη.... Όλων των θεσμικών οργάνων, και να γίνει γνωστό, με ποιο τρόπο αντιμετωπιζόμαστε από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ».


Να υπενθυμίσουμε ότι η Ιερά Μονή Πεντέλης, ο αρχικός ιδιοκτήτης της περιοχής, είχε πουλήσει την έκταση αυτή (4.500 στρέμματα που συμπεριλαμβάνουν τα αγροτεμάχια που βρίσκονται τα σπίτια των οικογενειών) από το Μάρτιο του 1930. Αυτό αποδεικνύεται από δύο συμβόλαια (υπ’αριθμ. 6165 και 6166 της 06/03/1930), από τη μελέτη δε της μερίδας της Ι.Μ.Πεντέλης προκύπτει ότι ουδέποτε έκτοτε δεν ξαναπεριήλθε στην ιδιοκτησία της η συγκεκριμένη έκταση. Εδώ και 33 περίπου χρόνια, που η αξία της γης στη συγκεκριμένη περιοχή άρχισε να ανεβαίνει ραγδαία λόγω τουριστικής άνθησης, η Εκκλησία εμφανίστηκε να διεκδικεί εκ νέου τη γη αυτή επικαλούμενη φιρμάνια της Τουρκοκρατίας.  Η Εκκλησία, χωρίς κανέναν τίτλο ιδιοκτησίας στα χέρια της, επικαλείται ένα προεδρικό διάταγμα του 1932 που αναφέρεται με ασάφεια στην περιοχή (δε συνοδεύεται από αντίστοιχο τοπογραφικό σχεδιάγραμμα) και το Μεγάλο Κώδικα της Ιεράς Μονής Πεντέλης, δηλ. τα ιδιωτικά της αρχεία που καταγράφει τα περιουσιακά της στοιχεία που δεν αποτελούν βεβαίως απόδειξη, σύμφωνα με την απόφαση υπ’αριθμ. 26/2002 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Αυτό δεν την εμπόδισε βεβαίως να ασκήσει αγωγές εναντίον των κατοίκων μεμονωμένα, οι οποίοι μη αντέχοντας το κόστος αυτού του δικαστικού αγώνα για τη δικαίωση τους αναγκάζονται ουσιαστικά «εκβιαστικά» να προχωρούν σε συμβιβασμούς δεχόμενοι τους όρους της Εκκλησίας που τους ζητά οικονομικά ανταλλάγματα για να μένουν στα σπίτια τους!

Το Εφετείο έκρινε ότι η έκταση ανήκει στο Δημόσιο


Αξίζει να σημειωθεί πως το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο διεκδικούσε αυτή την έκταση επί δεκαετίες, ερχόμενο το 1998 σε συμφωνία με την Εκκλησία (ν. 1811/1988-νόμος «Τρίτση») που παραχώρησε όλη τη δασική κι αγροτολιβαδική της περιουσία στο Ελληνικό κράτος. Ακόμη κι αν δεν είχε πουλήσει, δηλαδή, το 1930 τη συγκεκριμένη περιοχή σίγουρα δεν είναι πια ιδιοκτήτης της. Τελικώς, το Εφετείο Αθηνών έκρινε ότι όλη η έκταση ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο κι ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει σε αυτή κανένα ιδιοκτησιακό δικαίωμα, με την υπ’αριθμ. 2579/2006 απόφασή του. Την απόφαση αυτή η Εκκλησία προσπάθησε να προσβάλει με τριτανακοπή, αλλά το αίτημα της απορρίφθηκε εκ νέου από το Εφετείο, οπότε και σύμφωνα με το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους η απόφαση έχει ισχύ απόφασης Αρείου Πάγου.