Ο Λάκης, μια κιθάρα, η «Σερενάτα» και πολλά ανήσυχα «Ησυχα Βράδια»

Λατρεύει τις κρουαζιέρες, σιχαίνεται τα αεροπλάνα, δηλώνει χορτασμένος, ξέρει ότι η κορυφή έχει μοναξιά, έχει χάσει μερικώς την ακοή του στο στρατό, κινδύνεψε πολλές φορές να χάσει την ζωή του. Μάλλον αυτός είναι ο λόγος που πιστεύει ότι η ευτυχία κρύβεται στα λίγα και όχι στη φήμη και στη διασημότητα. Δεν τον ενδιέφερε η αναγνώριση, την πρώτη φορά που του ζήτησαν αυτόγραφο, ντράπηκε. Αν ρωτήσεις τον Λάκη Παπαδόπουλο ποιο θεωρεί προτέρημα του χαρακτήρα του θα απαντήσει: «Κρατάω ζωντανό το παιδί μέσα μου».

Μεγάλωσε σε μια γειτονιά στην Ελληνορώσων. Ο Απόστολος Ελευθέριος Παπαδόπουλος ήταν γιος δικηγόρου, δημοσιογράφου και ψάλτη. Ο πατέρας του δεν του έκανε το χατήρι να του αγοράσει πικ απ. «Δανειζόμουν από μεγαλύτερα ξαδέλφια. Άκουγα Beatles, Shadows, Αζναβούρ, Νιλ Σεντάκα, Πωλ Άνκα. Κι όποτε άκουγα Τσιτσάνη και Παπαϊωάννου στεκόμουν προσοχή. Ο πατέρας μου άκουγε εκκλησιαστική μουσική. Εκείνος δεν μπορούσε να ακούσει Beatles κι εγώ δεν μπορούσα άλλο τις ψαλμωδίες. Λάτρευα τους Beach Boys». 

Η «Σερενάτα»
Η Αρλέτα θα συναντήσει τον Λάκη Παπαδόπουλο στη σκηνή του Κήπου του Μεγάρου Μουσικής την Τετάρτη 13 Ιουλίου. Η φιλία τους μετράει χρόνια. «Οταν δούλευα ως μουσικός παραγωγός στο Δεύτερο Πρόγραμμα στην ΕΡΤ την είδα πρώτη φορά. Την είχα δει στους διαδρόμους και μετά στα σκαλιά στην είσοδο ΕΡΤ. Θυμάμαι ότι είπα "τι ωραίο κοριτσάκι", την θαύμασα, ήταν κουλτουριάρικο κορίτσι με το τζιν και το άσπρο πουκάμισο. Δεν μιλήσαμε τότε, ίσως γνωριστήκαμε στους Αγώνες Τραγουδιού του Μάνου Χατζιδάκι στην Κέρκυρα, εγώ διαγωνιζόμουν κι εκείνη ήταν καλεσμένη. Όταν έφτιαξα τον "Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ" την πλησίασα να τραγουδήσει κάποια κομμάτια μου. Ενα χρόνο πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος κοινός δίσκος μας. Μείναμε φίλοι, έχουμε την ίδια τρέλα, είμαστε υπέρ των αδύναμων και των αδύνατων. Προσπαθούμε να μπούμε στη συνομοταξία των αδύνατων αλλά δεν τα καταφέρνουμε. Μένουμε σε εκείνη των αδύναμων». Ο Λάκης Παπαδόπουλος έχει γράψει πάνω από 350 τραγούδια. «Τρία με πέντε λεπτά μου παίρνει κάθε κομμάτι. Ξεχνάω και πότε έγραψα το καθένα να φανταστείς. Το γραφείο μου στην ΕΡΤ ήταν στον τρίτο όροφο. Μέχρι να κατέβω στον πρώτο στο μπαρ να πάρω ένα καφέ κατέβαινα 34 σκαλοπάτια. Στο κατέβασμα λοιπόν μια φορά έγραψα τη "Σερενάτα"».

«Τα ήσυχα βράδια»
«Ήσυχα είναι τα βράδια μου, είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Την στιγμή που θα ανέβω στο πάλκο, τη σκηνή θα γίνουν ανήσυχα. Εχω κάνει τις μεγαλύτερες “αλητείες” πάνω στην σκηνή και υπάρχει αποδοχή από το κοινό. Βέβαια, όλα γίνονται για να περάσουμε καλά παρέα με τον κόσμο. Ξεχνάω τα ευτράπελα που συμβαίνουν κάθε φορά»

Τα κρουαζιερόπλοια
«Δούλεψα στα κρουαζιερόπλοια για χρόνια. Είναι η μεγάλη μου αγάπη. Πηγαίνω κρουαζιέρες. Σιχαίνομαι τα αεροπλάνα αλλά είναι κομμάτι της δουλειάς ενός καλλιτέχνης γιατί εμφανιζόμαστε σε διάφορα μέρη. Οι μουσικοί των καραβιών παθαίνουν "λαμαρινίαση", δηλαδή δεν θέλουν την στεριά. Αγαπώ να επισκέπτομαι καινούργια μέρη και να βλέπω τα χρώματα κάθε πόλης. Οι Κανάριες Νήσοι έχουν κάτι λαϊκές αγορές που βλέπεις τα πιο άγρια ψάρια του ωκεανού και τα πιο σπάνια και παράξενα φρούτα. Ξέρεις όμως ότι η Ελλάδα είναι όλος ο κόσμος μαζεμένος σε μια χώρα. Στο Μεξικό και την Βραζιλία δεν ξέρουν τι είναι το χιόνι, οι παραλίες της Ελλάδας είναι ασύγκριτες και δεν κινδυνεύεις να σε φάνε καρχαρίες. Στη Ρωσία δεν ξέρουν τι είναι τα χόρτα. Η Ελλάδα δεν παίζεται. Και στο λέω εγώ που έχω ταξιδέψει από την Βραζιλία και την Καλιφόρνια μέχρι τη Χονολουλού και το Μαυρίκιο». 

Οι ψαγμένοι είναι οι πιο άψαχτοι 
«Δεν αντέχω να μιλούν για ψαγμένη και έντεχνη μουσική, κρύβονται οι έντεχνοι πίσω από σοβαροφανείς τίτλους. Αυτοί είναι οι πιο "άψαχτοι". Έχει κατακλύσει την Ελλάδα μια λαγνεία για αμανέδες. Πως ξεκίνησα; Με τα παιδιά της γειτονιάς ξεκινήσαμε, το Χρήστο, το Γιάννη, τον Κώστα, και το Νίκο και φτιάξαμε τους Dragons. Είχαμε μάνατζερ τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Άλλος σταμάτησε, άλλος συνέχισε, κάποιοι δεν μου συγχώρεσαν ότι προχώρησα. Έχει μοναξιά η κορυφή. Πιστεύω ότι ο φίλος πρέπει να εμφανίζεται στην χαρά σου. Στη λύπη έρχονται όλοι για να κρύψουν τις πομπές τους. Και για εγχείριση στο νοσοκομείο μόνος μου θα πάω. Ο καθένας έχει τον δικό του Γολγοθά. Πως γνωρίσαμε τον Καρατζαφέρη; Τυχαία, στον δρόμο. Τότε ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός ήταν εκείνος των Ενόπλων Δυνάμεων. Μας είπε ότι κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο και του ζητήσαμε να μας βοηθήσει. Και το έκανε. Μας έκανε διάσημους. Ετρεχαν τα κοριτσάκια και ζητούσαν αυτόγραφα και ντρεπόμουν πιο πολύ από εκείνα. Πως ξεπέρασα αυτό το συναίσθημα; Όταν έχεις περπατήσει στη ζούγκλα και έχεις βρεθεί και δυο και τρεις φορές από βαριά τραυματισμένος μέχρι σχεδόν τελειωμένος, ξεπερνάς πολλά και σε νοιάζει κάθε μέρα να την βγάζεις καθαρή. Να λες "ζω και σήμερα". Δες πόσο εύκολα φεύγει κόσμος με τον καρκίνο. Σκάει σαν βόμβα δίπλα σου. Κόντεψα να την πατήσω κι εγώ. Ποιος πίστευε ότι σήμερα θα έλειπαν ο Σάκης Μπουλάς, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Νίκος Παπάζογλου, ο Μανώλης Ρασούλης. Περίμενε κανείς ότι θα λείπουν αυτοί; Φίλοι μου όλοι».

Το τίμημα της αναγνωρισιμότητας 
«Γελάω πάρα πολύ. Οταν με πειράζει ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Πουλικάκος και ο συγχωρεμένος ο Σάκης Μπουλάς. Γελάω στο θέατρο με τον Μάρκο Σεφερλή. Και όταν βλέπω στην τηλεόραση το "Two and a Half Men". Το γέλιο σε ανανεώνει ακόμα τις μαύρες ώρες. Και περνάμε πολλές ως λαός, μπράβο σε όλους τους Έλληνες που αντέχουν. Το στρες και το άγχος μπορούν να σε καταστρέψουν. Ποιο είναι το ελάττωμα μου; Μπορεί να κουράζω καμιά φορά σε συζητήσεις όταν μιλάμε διαφορετική γλώσσα. Συζητιέσαι εύκολα όταν είσαι αναγνωρίσιμος ενώ στην ανωνυμία είμαστε όλοι αδέλφια. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η δημοσιότητα, δεν ήταν ποτέ επιδίωξη μου. Εκτιμώ περισσότερο ένα γιατρό που σώζει ζωές. Αυτό το ψεύτικο της φήμης, αυτή η γυαλάδα δεν με έλκυε ποτέ. Δεν πίστεψα ποτέ στην διασημότητα. Ξέρεις τι σκέφτομαι όταν οδηγώ μέσα στην νύχτα για να πάω σε ένα συναυλιακό χώρο και βλέπω τα σπιτάκια στα χωριά; Αυτά τα ζευγάρια που ζουν ευτυχισμένοι και ξέρουν τι θα πει φιλοξενία και ίσως δεν έχουν δει όλο τον κόσμο και αγνοούν πολλά πράγματα μπορεί να είναι χίλιες φορές πιο ευτυχισμένα από εμένα. Δεν είναι και μικρό πράγμα να είσαι ευτυχισμένος. Ποτέ δεν πολέμησα για την αναγνωρισιμότητα. Από μικρός ήμουν έτσι όχι τώρα που είμαι χορτάτος. Ούτε νοσταλγώ κάτι. Δεν θέλω να γυρίσω στα παλιά. Παραμύθια είναι ότι παλιότερα ήταν όλα υπέροχα. Λες και δεν είχαμε ταξικά προβλήματα τότε, και έντονα. Δεν μετανιώνω για κάτι. Θεωρώ ότι είμαι εντάξει και όχι εγωιστικά. Ξέρω τι θα πει ταπεινότητα και ποτέ δεν είχα καμία έπαρση. Θέλω να είμαι ένας καθημερινός πρωινός άνθρωπος και να μην δηλώνω "ο καλλιτέχνης". Αν το ωράριο είναι ο λόγος που μισώ τα σκυλάδικα; Δεν τα μίσησα ποτέ κι αν τα λες "σκυλάδικα" γίνεσαι και κακός. Δεν μου άρεσε η μουσική στα μαγαζιά αυτά. Είναι μια επίδειξη σώματος και ομορφιάς. Μουσική που βλέπεις παρά ακούς».

Ενα πράγμα που δεν ξέρεις για τον Λάκη Παπαδόπουλο
«Προτέρημα θεωρώ ότι κρατάω ζωντανό το παιδί μέσα μου. Γι αυτό το λόγο βγαίνουν εύκολα τα τραγουδάκια. Πιστεύω ότι είμαι δύσπιστος και εύπιστος με το ίδιο άτομο. Ελάττωμα το λες κι αυτό. Πρέπει να δώσεις κάποιος εξετάσεις για να κερδίσει την φιλία μου. Πιο εύκολα θα γίνω φίλος με κάποιον που έχουμε μαλώσει. Ξέρεις γιατί; Τα βγάλαμε όσα είχαμε να πούμε άσχημα και μπορούμε να μηδενίσουμε και να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Κάθε άνθρωπος κρύβει μια σοφία μέσα του. Συμβουλές δέχομαι από τον καθένα. Θα κάνω όμως το δικό μου. Μια συμβουλή έχω κρατήσει, "ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος". Έχω κινδυνέψει μπόλικες φορές. Στο στρατό βρέθηκα σε ναρκοπέδιο κατά λάθος και έχω χάσει την ακοή μου από το ένα αυτί. Δεν το εκμεταλλεύτηκα ποτέ για να βγάλω καμία αναπηρική. Δεν ακούω και πολύ καλά». 

Info: Αρλέτα- Λάκης Παπαδόπουλος, στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, Τετάρτη 13 Ιουλίου, ώρα 9:00 μ.μ. Προπώληση εισιτηρίων: 12 €. Πώληση εισιτηρίων κατά την είσοδο: 14 €. Εισιτήρια προπωλούνται στα Εκδοτήρια του Μεγάρου και στα καταστήματα Γερμανός. Πληροφορίες για το κοινό στο τηλέφωνο: 210 72.82.333 και στην ιστοσελίδα του Μεγάρου: www.megaron.gr