Οι συγγραφείς της βραχείας λίστας

«Ένα βράδυ του Δεκεμβρίου σε μια σκοτεινή γωνιά του Λιμανιού, τρεις άντρες πυρπολούν ζωντανό τον Σεβαστιανό, έναν κλοσάρ που έχει τη φήμη δεινού παραμυθά.

Ο Παύλος, ο νεότερος από τους τρεις θύτες, συγκλονισμένος από την αγριότητα του εγκλήματος αναζητά στοιχεία για το θύμα, ελπίζοντας πως έτσι θα εξιλεωθεί από τις τύψεις. Μέσα στη σύγχυσή του, πιστεύει πως, αν ζωντανέψει την ιστορία του νεκρού, θα τον επαναφέρει στη ζωή.

Ερευνώντας στα στέκια των αστέγων, καταφέρνει να εντοπίσει τους συντρόφους του Σεβαστιανού, τον Τέως, τον Μαρκόνη, τον Λάκυ και τον Γιάννη. Ζητά και από τους τέσσερις να διηγηθούν την ιστορία τους και την ιστορία του χαμένου φίλου τους, και δίχως να το καταλάβει παγιδεύεται σε έναν παράξενο κόσμο. (…) Ποιος ήταν τελικά ο Σεβαστιανός;».

Μια σύνοψη για το στόρι του βιβλίου Καινούργια Μέρα του Νίκου Χρυσού που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2018 από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Ο Νίκος Χρυσός που γεννήθηκε το 1972 και είναι ιδιοκτήτης παλαιοβιβλιοπωλείου στο κέντρο της Αθήνας στη βραχεία λίστα των υποψηφιοτήτων από την Ελλάδα για το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Πιο συγκεκριμένα, στη βραχεία λίστα για τη βράβευση του 2019 ( θα γίνει τον προσεχή Σεπτέμβριο στις Βρυξέλλες) περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα «Η γυναίκα του πρωινού τρένου» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) του Δημήτρη Γράψα, το «Εις την ψυχήν ελπίδα» (εκδόσεις Εστία, 2018) του Άγη Πετάλα και η «Καινούργια μέρα» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) του Νίκου Χρυσού.

Στο σημείο αυτό ορισμένα βιογραφικά στοιχεία για τους άλλους 2 υποψηφίους: Ο Δημήτρης Γράψας γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1984 στην Αθήνα και είναι φυσικός, ενώ ο Άγης Πετάλας γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και εργάζεται ως δικηγόρος.


Μεθαύριο Τρίτη – το απόγευμα στις 6- διοργανώνεται στο Polis Art Café (Στοά Πεσματζόγλου) μια παρουσίαση των 3 συγγραφέων. Σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα διαβάζω: «Τι είναι το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πως γίνεται η επιλογή των συγγραφέων που βραβεύονται σε κάθε χώρα, ποιοι είναι οι τρεις συγγραφείς που έχουν επιλεγεί στη φετινή βραχεία λίστα και ποιο το έργο τους, ποιοι οι στόχοι αυτού του ευρωπαϊκού θεσμού που παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστος στη χώρα μας;

Σας προσκαλούμε, την Τρίτη 21 Μαΐου στο Polis Art Café, σε μια εκδήλωση που πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Εταιρείας Συγγραφέων και που θα επιχειρήσει να δώσει απαντήσεις σε αυτά, και άλλα ερωτήματα, παρουσία τόσο των ίδιων των συγγραφέων που συμμετέχουν στη φετινή βραχεία λίστα όσο και των μελών της ελληνικής επιτροπής».

Μέλη της Επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το 2019 είναι η φιλόλογος και εκδότρια του ομώνυμου εκδοτικού οίκου Αθηνά Σοκόλη, η Ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και συνδιευθύντρια του περιοδικού Θέματα Λογοτεχνίας Ερασμία-Λουίζα Σταυροπούλου, ο συγγραφέας και βραβευμένος με το Ευρωπαϊκό Βραβείο του 2014 και διευθυντής του Diastixo.gr Μάκης Τσίτας, ενώ Πρόεδρος της Επιτροπής είναι η ποιήτρια, καθηγήτρια Αμερικανικής Φιλολογίας και Δημιουργικής Γραφής στο ΤΑΓΦ του ΕΚΠΑ και μέλος Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων Λιάνα Σακελλίου.
Και ας κλείσουμε με τις συνόψεις των βιβλίων των άλλων 2 υποψηφίων συγγραφέων.

Αγης Πεταλάς, «Εις την ψυχήν ελπίδα» (εκδόσεις Εστία, 2018): Στην Ελλάδα των ετών 1917-1920, ο Αλέξανδρος Α΄, Βασιλιάς των Ελλήνων παρά τη θέλησή του, φανατικός αυτοκινητιστής, δεινός σπόρτσμαν και παθιασμένος μηχανολόγος, συνδέεται φιλικά με έναν ιταλοτραφή φουτουριστή ποιητή και επίδοξο κοινωνικό επαναστάτη, που ταλαντεύεται αμήχανα ανάμεσα σε δύο αντιθετικούς τρόπους ύπαρξης: την ειρωνική και την ηρωική στάση ζωής. Η αναπάντεχη αυτή φιλία, που σφυρηλατείται στο περιβάλλον του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Εκστρατείας της Ουκρανίας, εκβάλλει σε ανήκουστες περιπέτειες των δύο ηρώων και των συντρόφων τους, αλλά και σε ένα συζητητικό παιχνίδι συγκλίσεων και αποκλίσεων, όπου γίνεται λόγος, μεταξύ άλλων, για τα αυτοκίνητα, τις πατέντες, το θαλάσσιο σκι, την πορνογραφία, την ερωτική γκρίνια, την αισθητική του πολέμου, την ποιητική των πολιτικών ανακοινώσεων και τις χειρουργικές επεμβάσεις για την υποβοήθηση της ερωτικής απόλαυσης. Στη χαραυγή ενός μοντέρνου, ελπιδοφόρου όσο και δυσοίωνου 20ου αιώνα, οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου αναζητούν μανιωδώς τη «Νέα Ζωή», προσπαθώντας να ψηλαφήσουν έναν στόχο προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας.

Δημήτρη Γράψας, «Η γυναίκα του πρωινού τρένου» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2018): Είναι κάθε πρωί μαζί, στο ίδιο δρομολόγιο. Ο Πέτρος παίρνει το τρένο από τον σταθμό «1», στις 07:37 ακριβώς, και στο τελευταίο βαγόνι βρίσκει πάντα την Αγνή, που έχει επιβιβαστεί στην αφετηρία. Συνήθως κάθεται απέναντί της. Την έχει ερωτευθεί σιωπηρά, όμως δειλιάζει να της μιλήσει. Και όταν αποφασίζει να κάνει πέρα τους δαίμονες και τους φόβους του, η Αγνή εξαφανίζεται. Αρχίζει τότε να την αναζητεί. Εντοπίζει τελικά το σπίτι της, φτάνει εκεί γεμάτος ελπίδα, αλλά αντί να βρει εκείνη, συναντά μια μυστηριώδη γυναίκα, που προσπαθεί να τον πείσει πως βρίσκεται σε λάθος μέρος. Όμως ο Πέτρος δε θα φύγει, αν δε βρει την Αγνή. Πρώτα απ’ όλα για να βεβαιωθεί πως τίποτα κακό δεν της έχει συμβεί. Κι ύστερα, γιατί έχει έρθει από πολύ μακριά – τόσο μακριά που κανείς δεν ξέρει και δεν υποψιάζεται.