«Κόντογλου 1925»

«Κόντογλου 1925», μια υπογραφή με επώνυμο και χρονολογία.

30 χρόνια μετά τη γέννησή του, ο Φώτης Κόντογλου –με καταγωγή από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας γενν. το 1895- ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους και πνευματικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα, δημιούργησε την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου την οποία φιλοξενεί στους χώρους του το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.

Το συγκεκριμένο έργο άνηκε στη συλλογή του Κεφαλλονίτη συλλέκτη Διονυσίου Π. Λοβέρδου (1878-1934) και αργότερα δωρήθηκε στο Μουσείο μαζί με σημαντικά αντικείμενα εκ των οποίων κάποια βρίσκονται στην μόνιμη έκθεσή του.

Στην ιστοσελίδα www.ebyzantinemuseum.gr διαβάζω σχετικά για την συλλογή και παραθέτω εδώ: «Το 1979, παραδόθηκαν στο Μουσείο για συντήρηση και φύλαξη επ’ αόριστον περίπου 660 αντικείμενα εκκλησιαστικής τέχνης (15ος-19ος αιώνα) από τη συλλογή του Κεφαλλονίτη συλλέκτη Διονυσίου Π. Λοβέρδου (1878-1934). Το τμήμα της Συλλογής Λοβέρδου που βρίσκεται στο Μουσείο περιλαμβάνει χειρόγραφα, έργα ξυλογλυπτικής, εκκλησιαστικά άμφια, έργα μεταλλοτεχνίας, καθώς και 470 μεταβυζαντινές φορητές εικόνες, αξιόλογα δείγματα της κρητικής και της επτανησιακής ζωγραφικής».

Επιπλέον, στο ιστότοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος διαβάζω σχετικά από την επιμελήτρια Καλλιόπη-Φαίδρα Καλαφάτη: «...η συλλογή του Διονυσίου Π. Λοβέρδου -τραπεζίτη καταγόμενου από την Κεφαλονιά- πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες και αξιολογότερες συλλογές έργων μεταβυζαντινής θρησκευτικής τέχνης στην Ελλάδα. Πυρήνα της αποτέλεσαν οι 200 εικόνες της συλλογής του φιλολόγου Αλεξίου Κολυβά (1848-1915). Μετά το θάνατο του Κολυβά η συλλογή αγοράστηκε από τον Λοβέρδο, o oποίος, επιδεικνύοντας ζήλο και διαθέτοντας σημαντικά ποσά, την εμπλούτισε και τη στέγασε στη μεγαλοπρεπή κατοικία του στην οδό Μαυρομιχάλη 6, στην Αθήνα.

Οι εικόνες αποτελούν αξιόλογα δείγματα της κρητικής και επτανησιακής ζωγραφικής της περιόδου από τον 15ο έως και τον 19ο αιώνα, ενώ αρκετές από αυτές είναι έργα επώνυμων ζωγράφων. Πιστοποιούν την επιβίωση της βυζαντινής τέχνης στους αιώνες που ακολούθησαν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και μαρτυρούν τη θρησκευτική καλλιτεχνική δημιουργία αυτής της περιόδου. Νέοι εικονογραφικοί τύποι, θέματα εμπνευσμένα από τη Δυτική εικονογραφία, καθώς και συνθέσεις προσηλωμένες στην αυστηρή βυζαντινή παράδοση τονίζουν την ιδιαίτερη σημασία αυτής της συλλογής, προσφέροντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να εμπλουτίσει τις γνώσεις του για τη μεταβυζαντινή ζωγραφική».