Η ταινία του «Μετέωρο και Σκιά» με βάση αναφοράς στη ζωή του ποιητή του Μεσοπολέμου Ναπολέοντα Λαπαθιώτη άνοιξε το αφιέρωμα στον Eλληνικό Queer Κινηματογράφο και βρήκε ανταπόκριση στο νεανικό κοινό!
Μίλτος Τόσκας
Στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Eλληνικό Queer Κινηματογράφο του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης, φιλοξενήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ο Τάκης Σπετσιώτης, καθώς με το " Μετέωρο και Σκιά " (1985), άνοιξε η ενότητα στο Ολύμπιον, την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, παρουσία του καλλιτεχνικού διευθυντή, Ορέστη Ανδρεαδάκη και του προέδρου του Φεστιβάλ Γιώργου Αρβανίτη. Πάνω από 200 άτομα και φυσικά ανάμεσά τους πάρα πολλοί νέοι σε ηλικία θεατές , βρέθηκαν στην προβολή της κι αγκάλιασαν την ταινία.
Στο περιθώριο της προβολής, συναντήσαμε τον σκηνοθέτη κι είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μαζί του.
Η ταινία του αναφέρεται στην άνοδο και την πτώση ενός bon viver ποιητή του μεσοπολέμου, τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Ομοφυλόφιλος, ναρκομανής και κομμουνιστής ο ίδιος , αποτέλεσε για τη συντηρητική αθηναϊκή κοινωνία της εποχής, ένα μεγάλο σκάνδαλο με τον τρόπο ζωής του και τη βιοθεωρία του. Έτσι ακριβώς κι η ταινία. Έκανε αίσθηση μεταξύ των υποψιασμένων όταν βγήκε στις αίθουσες. Μάλιστα, κέρδισε το πρώτο Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Κλείσιμο
Για τον Τάκη Σπετσιώτη, η ταινία αυτή μας μεταφέρει νοερά από την Μεγάλη Οθόνη στην Ποίηση. Κάθε σκηνή είναι προσεγμένη, επιτηδευμένα ατμοσφαιρική, μοναδική. Απέφυγε την παγίδα να αναπαραστήσει μία εποχή, που ο ίδιος δεν έζησε, όπως πολλοί σκηνοθέτες της εποχής του. Ο ίδιος γεννήθηκε στην Ερμιόνη κοντά στην Αργολίδα, μεγάλωσε στην επαρχία και τα βιώματά του ήταν διαφορετικά από ένα παιδί, που ενηλικιώθηκε στο άστυ. Λίγα τα ερεθίσματα, μέχρι να φτάσει στην Αθήνα. Ενστερνίστηκε τον περιπετειώδη τρόπο ζωής κι αποφάσισε να εξερευνήσει έναν " παραβατικό " κόσμο.
Η ταινία είχε θετική υποδοχή τόσο τότε, όσο και σήμερα κι αυτό τον χαροποίησε ιδιαίτερα. Πρόκειται για ένα διαχρονικό έργο, που το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι, ότι συνθέτει την μυθοπλασία, με το ντοκιμαντέρ, καθώς τα γεγονότα που αναπαριστά είναι πραγματικά. Αποφεύγεται επίσης η δραματουργία, ενώ ταυτόχρονα έχουμε την εξαιρετική απεικόνιση του πορτρέτου του ποιητή. Μία ουσιαστική ταινία ακόμα και για το σήμερα.
Το σημαντικότερο, που θέλει να τονίσει, είναι πως κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι καλά με τον εαυτό του για να πετύχει. Αυτό ήταν το μήνυμα που του άφησε παρακαταθήκη, ο πατέρας του. Η ασφάλεια του σπιτιού του έδωσε το δικαίωμα να ανοίξει τα φτερά του και να εξερευνήσει αχαρτογράφητα μονοπάτια. Τα βιώματα και τα βιβλία, παράλληλα με τις σπουδές του στη σχολή Σταυράκου, αποκρυστάλλωσαν τον χαρακτήρα του κι έδωσαν το έναυσμα για τη συνέχεια.
Αυτό, που στεναχωρεί, όλη αυτή τη γενιά, είναι ότι κουβαλάει βαρύ ΠΕΝΘΟΣ, που αρνείται να το ομολογήσει. Οι απώλειες συνομήλικων έχουν κοστίσει, αλλά ο ίδιος δε χάνει το κέφι του και τη διάθεση για χιούμορ και ζωή. Δεν παραιτείται. Αρνείται να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Και τονίζει ότι τα προβλήματα προκύπτουν, επειδή οι άνθρωποι έχουν φαντασιώσεις. Ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να πλήττει, είναι αυτός που δεν έκανε τίποτα ...
Με χαρά τον υποδέχθηκε η Θεσσαλονίκη κι ανανεώνουμε το ραντεβού μας προσεχώς, για ένα αφιέρωμα στην Ταινιοθήκη της πόλης, με τα έργα του, Καλλονή, Tα Κοράκια, Στην αναπαυτική μεριά και φυσικά το Μετέωρο και Σκιά, την ταινία που τον ανέδειξε και ταυτίστηκε μαζί του.
