Η σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική στην περίοδο της κρίσης

Πριν 23 χρόνια άνοιξε τις πύλες της η 1η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων σε μια πρωτοβουλία του νεοσυσταθέντος τότε Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής.

Από το 1995 μέχρι σήμερα, έχουν συμμετάσχει εκατοντάδες αρχιτέκτονες με διαφορά μεταξύ τους, μεγαλύτερη από μία γενιά.

Φέτος πραγματοποιείται η 9η συνάντηση Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων, η οποία έχει σκοπό να αναδείξει τα πρόσωπο της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής στην περίοδο της κρίσης.

Με διάρκεια έως τις 25 Νοεμβρίου, η 9η Biennale φιλοξενείται στον χώρο του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς 138, παρουσιάζοντας 72 έργα «η κλίμακα των οποίων κυμαίνεται από μία ελάχιστη καλύβα θερινής διαμονής μέχρι ένα θεματικό πάρκο χιλιάδων στρεμμάτων».


Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα των διοργανωτών : «Μία Biennale αποτελεί ένα είδος περιοδικής απογραφής, η οποία στοχεύει στην ανθολόγηση της καλύτερης τρέχουσας παραγωγής των νέων δημιουργών. Μία Biennale όμως δεν καταγράφει μόνον τα πεπραγμένα μιας εποχής, αλλά προβάλλει ορισμένα έργα από ένα ευρύτερο σύνολο ως τα πλέον σημαντικά, αποτυπώνοντας το «στίγμα» της διετίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Biennale αποτελεί την έκφραση ενός σύγχρονου αρχιτεκτονικού «ύφους», από μία συγκεκριμένη οπτική γωνία».

Για την ιστορία των στατιστικών διαβάζω και αφήνω εδώ μερικά στοιχεία για τις φετινές συμμετοχές: «Στην 9η Biennale υπεβλήθησαν 139 συμμετοχές, από τις οποίες οι 58 είναι υλοποιημένες. Η συντριπτική πλειοψηφία νέων κτηρίων βρίσκεται διάσπαρτη στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα, εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων, και ορισμένα επίσης εκτός Ελλάδας.

Επιπλέον, «Το ένα τρίτο των έργων αποτελούν οι κατοικίες, ενώ απουσιάζουν υλοποιημένα δημόσια και μεγάλης κλίμακας έργα, παρά την συμμετοχή μεγάλου αριθμού μελετών από νεώτερους αρχιτέκτονες που έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς».