Μπάμπης Κούτρας

Με αφορμή την έφοδο στον Εβρο τον περασμένο Φεβρουάριο, την αλλαγή πολιτικής και την αυστηρότερη επιτήρηση των θαλάσσιων συνόρων, το τελευταίο εξάμηνο έγιναν σημαντικά βήματα αντιμετώπισης της κρίσης. Οι ροές μειώθηκαν, η εξέταση των αιτημάτων για την παροχή ασύλου επιταχύνθηκε και ο κίνδυνος εξάπλωσης του κορωνοϊού στα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων αντιμετωπίστηκε σε ικανοποιητικό βαθμό.

Η πυρπόληση του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης, χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε τους φυσικούς ή τους ηθικούς αυτουργούς, ανέδειξε την «ντροπή της Μόριας», δημιούργησε νέα τεράστια προβλήματα, αλλά μπορεί να προσφέρει μια ευκαιρία για να προχωρήσει ένα ακόμη βήμα η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Είναι βέβαιο ότι ούτε οι 13.000 μετανάστες, ούτε οι κάτοικοι της Λέσβου επιθυμούν να ξαναστηθεί αυτό το άθλιο κέντρο υποδοχής που δεν προσφέρει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και έχει γίνει εφιάλτης για τον τοπικό πληθυσμό. Οι σκηνές που στήνει ο Στρατός (λες και δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει σ’ αυτή την κρίσιμη φάση της ελληνοτουρκικής κρίσης) μέσα σε παλιό πεδίο βολής δεν αποτελούν παρά μια προσωρινή λύση. Σύντομα οι ανάγκες θα αποδειχθούν πολύ περισσότερες και οι συνθήκες, ειδικά όταν έρθει ο χειμώνας, θα εξελιχθούν σε αληθινό εφιάλτη. Θα βρεθούμε μπροστά στην ίδια κατάσταση, απολογούμενοι για τη νέα «κόλαση» στη Λέσβο.

Η κυβέρνηση έχει τώρα την ευκαιρία να προωθήσει μια καλύτερη λύση για τους πρόσφυγες ή τους μετανάστες που φτάνουν από την Τουρκία, τους κατοίκους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και να αποφύγει την κοινωνική αναταραχή στην ηπειρωτική Ελλάδα. Να βρει ένα έρημο νησί και να κατασκευάσει εκεί, με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ένα ανθρώπινο κέντρο υποδοχής με πολύ καλές υποδομές. Με ρεύμα, νερό, αποχέτευση, ιατρεία, κοινόχρηστους χώρους, ιατρεία, προκατασκευασμένα σπίτια όπου θα μπορούν να φιλοξενηθούν οι κατατρεγμένοι της Ασίας και της Αφρικής κατά εθνότητα, θρησκεία, οικογενειακή κατάσταση. Να προστατευτούν τα παιδιά και οι γυναίκες, να υπάρξει συστηματική ιατρική παρακολούθηση στα πιθανά κρούσματα κορωνοϊού ή άλλων ασθενειών, καλύτερη διανομή τροφίμων ή και καταστήματα για τις υπόλοιπες ανάγκες τους. Οι επιτροπές ασύλου να μπορούν να προχωρήσουν την εξέταση των αιτημάτων με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς. Οσοι δικαιούνται άσυλο να μετακινούνται στην ηπειρωτική Ελλάδα ή όπου αλλού επιθυμούν για να αρχίσουν ξανά τη ζωή τους και όσοι όχι, να δρομολογείται η επαναπροώθησή τους στις χώρες προέλευσης.

Φυσικά το νησί αυτό δεν μπορεί να είναι ούτε η Μακρόνησος, ούτε η Γυάρος, ούτε οποιοδήποτε άλλο που συνδέεται με τον Εμφύλιο ή άλλα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας και πρέπει να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται προς τα παράλια της Τουρκίας για πρακτικούς λόγους. Ο φόβος της κυβέρνησης για μια τέτοια λύση που θα σέβεται την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, ενώ θα βοηθήσει τα νησιά μας να επιστρέψουν στην κανονικότητα, είναι πραγματικά ακατανόητος. Εκτός από το πολιτικό μπούλινγκ της Αριστεράς, το οποίο στηρίζεται σε μια θολή ιδεολογική επιχειρηματολογία, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα υλοποίησης. Κι αν αντιδρούν ορισμένοι στην Ευρώπη, με ανάλογες ιδέες, νομίζω ότι έχουμε αρκετά επιχειρήματα για να τους πείσουμε.

Τα νησιά μας και οι τοπικοί πληθυσμοί δεν αντέχουν άλλο. Δεν είναι ούτε ένας μήνας, ούτε ένας χρόνος για να κάνουν υπομονή. Κινδυνεύουν να περάσουν τη μισή ή και ολόκληρη τη ζωή τους σε συνθήκες που δεν διάλεξαν και δεν μπορούν να αλλάξουν. Και αυτό είναι άδικο. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικαίωμα να ζουν ασφαλείς τον... ευρωπαϊκό τρόπο ζωής που όλοι υπερασπιζόμαστε και όλοι επιζητούν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτούς τους 15 μήνες, έχει αποδείξει ότι είναι ένας τολμηρός και αποτελεσματικός πρωθυπουργός. Είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνει μία ακόμη υπέρβαση αναζητώντας την καλύτερη λύση σ’ ένα σύνθετο πρόβλημα που θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας εμείς και οι επόμενες γενιές.