Μιχάλης Στούκας

Και μάλιστα αυτή τη φορά με μία από τις γειτονικές μας χώρες, την Αίγυπτο, με την οποία έχουμε αναπτύξει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, εξαιρετικά καλές, εγκάρδιες σχέσεις. Ας ελπίσουμε ότι η προχθεσινή επίσκεψη του ΥΠΕΞ κύριου Γεραπετρίτη στην Αίγυπτο και η συνάντησή του με τον Πρόεδρό της, Στρατηγό Σίσι, θα θέσει τέλος στις όποιες αμφισβητήσεις από αιγυπτιακής πλευράς, κάτι τέτοιο διαφαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον. Θα επανέλθουμε αργότερα στο θέμα της Αιγύπτου και της Μονής Σινά, αφού πρώτα ασχοληθούμε με τους άλλους γείτονες της χώρας και θα δούμε αν επαληθεύεται ο τίτλος του άρθρου.

Ας ξεκινήσουμε από την Αλβανία. Ο Έντι Ράμα, πρωθυπουργός της Αλβανίας από το 2013, μετά την υπόθεση Μπελέρη που δημιούργησε σοβαρές τριβές με την Ελλάδα έχει εγκαταλείψει τη σκληρή ρητορική προς τη χώρα μας. Φαίνεται ότι ασχολείται με την ένταξη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που θα είναι πολύ δύσκολο και θα πρέπει να έχει και την έγκριση της Ελλάδας. Και βέβαια προσπαθεί να υφαρπάξει περιουσίες Ελλήνων στη Χιμάρα με αμφιλεγόμενες διαδικασίες για να δημιουργήσει την αλβανική ριβιέρα (πολλές… ριβιέρες μαζεύτηκαν στην περιοχή τελευταία). Σημαντικότερο όμως όλων είναι η φανερή και κρυφή συνεργασία της Αλβανίας με την Τουρκία. Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν στο τουρκικό ενδιαφέρον για την Κονίσπολη, ένα χιλιόμετρο μακριά από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, που αποτελεί κέντρο των απογόνων των Τσάμηδων. Η Τουρκία, καθόλου τυχαία, μέσω του πρέσβη της, όχι απλά δραστηριοποιείται στην περιοχή αλλά καλλιεργεί στους μαθητές και τις μαθήτριες της Κονίσπολης και όχι μόνο, τσάμικη συνείδηση και τους μοιράζει βιβλία με την ιστορία τους. Φυσικά όλα αυτά καλλιεργούν στα νέα παιδιά μίσος για την Ελλάδα που υποτίθεται ότι έδιωξε κακήν κακώς τους προγόνους τους από τη Θεσπρωτία, αφού πρώτα έσφαξε μερικές εκατοντάδες Τσάμηδες χωρίς κανένα λόγο.

Τι κάνει στη Θεσπρωτία η ελληνική Κυβέρνηση; Κλείνει το ιστορικό 628 Τάγμα Πεζικού στους Φιλιάτες (η κωμόπολη ονομάζεται «οι Φιλιάτες» και η ονομασία προέρχεται από το επώνυμο Φίλης και τη συνηθισμένη σε ηπειρώτικα τοπωνύμια κατάληξη -άτες) και οι εγκαταστάσεις του στρατοπέδου θα μετατραπούν σε φυλακές! Το ανακοίνωσε επίσημα πριν ένα περίπου μήνα κατά την επίσκεψή του στην περιοχή, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κύριος Χρυσοχοΐδης κάνοντας λόγο για «κατάστημα κράτησης με σύγχρονες υποδομές, σεβασμό στα δικαιώματα των κρατουμένων» κ.λπ. Το κατάστημα αυτό (θα αφορά λαθρομετανάστες ή θα είναι κανονικό «σωφρονιστικό κατάστημα;) «θα δέσει με την τοπική κοινωνία και τα συμφέροντα της περιοχής» τόνισε ο κύριος Χρυσοχοΐδης!

Τι εννοεί με το «θα δέσει με την τοπική κοινωνία» ο κύριος Υπουργός; Είναι κακοποιοί οι Θεσπρωτοί; Έχουν ανάγκη από φυλακές δίπλα στα σύνορα; Και ποια είναι τα «συμφέροντα της περιοχής» που θα δέσουν με τις φυλακές; Θα γίνεται αλισβερίσι των ντόπιων με τους φυλακισμένους; Και ως δέλεαρ ο κύριος Υπουργός ανέφερε ότι θα δημιουργηθούν περισσότερες από 300 θέσεις εργασίας, λόγω των φυλακών! Συγγνώμη, πόσους κρατούμενους θα «φιλοξενούν» οι «Φυλακές Φιλιατών»; Γι’ αυτό η κυβέρνηση επιδίωκε να κλείσει το στρατόπεδο της Κόνιτσας; Για να γίνουν και «Φυλακές Κονίτσης»; Ευτυχώς εκεί οι αντιδράσεις και οι δεύτερες σκέψεις από κυβερνητικής πλευράς απέτρεψαν κάτι τέτοιο. Η Ήπειρος είναι μια από τις φτωχότερες Περιφέρειες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Αντί να ληφθούν μέτρα για την ανάπτυξή της και να δοθούν κίνητρα για εγκατάσταση νέων στις ακριτικές περιοχές της δημιουργούνται φυλακές! Τα ίδια και στο Πωγώνι. Αξίζει εδώ να κάνουμε μια αναφορά στην «κυρά του Ορεινού», την κυρία Σοφία που ζει μόνη της στο ακριτικό Ορεινό (Ξηρόβαλτο) του Πωγωνίου. Έχει βέβαια κάποια προβλήματα στα πόδια καθώς το 1992 δέχθηκε σφαίρες από καλάσνικοφ Αλβανών χωρίς κανένα λόγο.

Τραυματίστηκαν η ίδια, ο σύζυγος της που έχει φύγει από τη ζωή και ένα ακόμα άτομο. Οι δικαιωματιστές και όσοι κάνουν λόγο για ρατσισμό, ας πάνε να μείνουν ένα βράδυ στο Ορεινό ή άλλο χωριό της ελληνοαλβανικής μεθορίου στο Πωγώνι και, αν αντέξουν και δεν φύγουν μέσα στη νύχτα, να μας πουν τις εντυπώσεις τους… Αυτό είναι το «ευχαριστώ» της Ελλάδας στους Ηπειρώτες εθνικούς ευεργέτες, που χάρη στα χρήματα που προσέφεραν αφειδώς, όχι μόνο βοήθησαν σημαντικά την Επανάσταση του 1821 (βλ. Μάνθος Ριζάρης, ο «Πρόθυμος» της Φιλικής Εταιρείας), συνέβαλαν στην απελευθέρωση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου(βλ. «Θωρηκτό Αβέρωφ») ή λάμπρυναν την Αθήνα και όχι μόνο, με περικαλλή κτίρια(Σίνας, Ζάππας κ.ά.);

Ας πάμε τώρα στον άλλο βόρειο γείτονά μας, τα Σκόπια. «Βόρεια Μακεδονία», όχι «Σκόπια», θα πουν κάποιοι. Όταν όμως ο ίδιος ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας Χρίστιαν Μίτσκοσκι λέει δημόσια: «Θα αποκαλώ τη χώρα μου Μακεδονία, είναι δικαίωμα μου» και ταυτόχρονα αφήνει υπονοούμενα για «μεγάλη Μακεδονία» (υπάρχει βέβαια και η «μεγάλη Αλβανία» στην οποία αναφέρθηκα πρόσφατα…), νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να αποκαλώ τη λεγόμενη «Βόρεια Μακεδονία», «Σκόπια» ή «Βαρδαρία» (άλλωστε Vardarska Banovina λεγόταν προ Τίτο). Η Συμφωνία των Πρεσπών, το έχω γράψει επανειλημμένα ήταν απαράδεκτη για την Ελλάδα και παραβιάζεται επανειλημμένα από τους Σκοπιανούς. Το θέμα μάλιστα έχει θέσει και στους ομολόγους του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά μέχρι εκεί. Τη θέση που έπρεπε να έχει τηρήσει η Ελλάδα, τηρεί ευλαβικά η Βουλγαρία, η οποία ζητά να συμπεριληφθεί στο Σύνταγμα των Σκοπίων η βουλγαρική μειονότητα. Αλήθεια, Έλληνες στα Σκόπια υπάρχουν; Έχει ασχοληθεί η ελληνική κυβέρνηση με το θέμα και αν ναι, υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο;

Και μια και αναφερθήκαμε στη Βουλγαρία, να τονίσουμε ότι ο άλλοτε μεγάλος εχθρός της Ελλάδας είναι πλέον ο καλύτερος φίλος της στην περιοχή. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κι αυτή με την Τουρκία, καθώς έχει σημαντική μουσουλμανική μειονότητα, σημειώνει θεαματική οικονομική πρόοδο και πολύ σύντομα θα ξεπεράσει τη χώρα μας. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι έντιμοι και συνεπείς φορολογούμενοι θεωρούνται κορόιδα και φορτώνονται συνεχώς με νέα «βάρη», όταν οι φοροφυγάδες με το «μαύρο χρήμα» που τσεπώνουν κάνουν πάρτι. Η Βουλγαρία και άλλες χώρες ακολούθησαν αντίστροφη πολιτική και δικαιώνονται…

Για την Τουρκία τι να πούμε; Ο Ερντογάν πατάει σε δύο… τάνκερ ταυτόχρονα, όχι σε δύο βάρκες, δεν επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, εμπλέκεται στις διαπραγματεύσεις Ρωσίας-Ουκρανίας, έχει δημιουργήσει ισχυρή αμυντική βιομηχανία, προσπαθεί να μπει και στην ευρωπαϊκή άμυνα κι ένα σωρό ακόμα. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα δεν μπορεί να ποντίσει ένα καλώδιο ανατολικά της Κάσου… Και μόνο το γεγονός ότι οι ελάχιστες πλέον παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη γίνονται μεταξύ Ρόδου και Κάσου δείχνει ξεκάθαρα ότι η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ αποτελεί κόκκινο πανί για τη γείτονα… Και με την ευκαιρία, μία απάντηση σε όσους γράφουν για 80.000.000 Τούρκους και 10.000.000 Έλληνες. Η Ινδία έχει πληθυσμό 1.438.000.000 και το Πακιστάν 247.500.000. Σχεδόν δηλαδή 1,2 δις περισσότερο από τον «κακό γείτονά» της. Με τη λογική κάποιων η Ινδία θα είχε… καταβροχθίσει προ καιρού το Πακιστάν. Όπως είδαμε όμως και στην πρόσφατη διαμάχη τους για το Κασμίρ, δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Πάμε τώρα στη Λιβύη και στον περίφημο Στρατάρχη Χαφτάρ, ηγέτη της Ανατολικής Λιβύης και διεκδικητή της εξουσίας σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Χαφτάρ θεωρείται φιλέλληνας καθώς σε επίσκεψή του στη χώρα μας το 2020 είχε χαρακτηρίσει «άκυρο» το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Τότε τον συνόδευε και ο Ναύαρχος Φαράτζ ελ Μαχντάουϊ που μιλά άπταιστα Ελληνικά καθώς σπούδασε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της χώρας μας και έχει μάλιστα και πολλούς Έλληνες φίλους από την εποχή εκείνη. Ο Μαχντάουϊ είχε γράψει στο Facebook, στα Ελληνικά μάλιστα, «θα απελευθερώσουμε την πρωτεύουσα, την Τρίπολη και θα καταστρέψουμε το τουρκικό όνειρο». Πριν λίγο καιρό όμως, ο 82χρονος Χαφτάρ έστειλε τον γιο του στην Άγκυρα για συνομιλίες και δήλωσε ότι θα ξεκινήσουν διαδικασίες για να ψηφίσει η λιβυκή Βουλή το μνημόνιο με την Τουρκία. Μόνο αυτό μας έλειπε στην κυριολεξία…

Ανικανότητα ή ατυχία; Μας δίνουν να κρατήσουμε ένα βαλσαμωμένο πτηνό κι αυτό φτερουγίζει και φεύγει… Δεν αξιοποιήσαμε ούτε τις προνομιακές σχέσεις Ανδρέα Παπανδρέου-Καντάφι για να υπογράψουμε τη Σύμβαση για την ΑΟΖ με τη Λιβύη και τώρα τα βρίσκουμε μπροστά μας, τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα.

Κλείνοντας, με το θέμα της Αιγύπτου, να αναφέρουμε μόνο ότι υπάρχουν εκτάσεις γύρω από τη Μονή του Σινά όπου βρίσκονται ναοί και μοναστήρια. Αυτές θέλουν να αξιοποιήσουν οι Αιγύπτιοι; Όσο για τη φρουρά της μονής, ο κτήτοράς της Ιουστινιανός έστειλε εκεί 200 οικογένειες Ελλήνων από τον Πόντο και την Αίγυπτο. Όταν οι ίδιοι δέχονται σήμερα ότι είναι απόγονοί τους, παραδέχονται σαφώς τις ελληνικές ρίζες τους. Φυσικά, για κάποιους σχολιαστές εδώ, δεν έχουμε καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, οπότε ας μην επεκταθώ...

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με κακούς γείτονες. Να μεταναστεύσουμε, δεν γίνεται. Πρέπει, άποψή μου είναι, να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων για τα εθνικά θέματα και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, όχι «δεν βαριέσαι» ή «άφησέ το για τον επόμενο». Και θέση Μόνιμου Υφυπουργού Εξωτερικών, που θα «καλύπτεται» από έμπειρο διπλωμάτη, όχι από πολιτικό. Και πάνω απ’ όλα προέχει το συμφέρον της χώρας, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε με τη «λάθος πλευρά της ιστορίας»…