
Η απαξίωση και ο εξοστρακισμός της ελληνικής Γλώσσας και η απίστευτη ξενομανία
Ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά γεγονότα των τελευταίων ημερών υπάρχει και ένα θέμα το οποίο ναι μεν δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά τον τελευταίο καιρό έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις: πρόκειται για την… κακοποίηση και την περιθωριοποίηση της ελληνικής γλώσσας
Δεν αναφερόμαστε απλά σε λέξεις που χρησιμοποιούν οι νέες και οι νέοι σήμερα, αυτό συνέβαινε άλλωστε και στο παρελθόν. Λέξεις όπως μπιφ ( <αγγλ beef) «λεκτική διαμάχη και έναρξη τσακωμού», φλεξ (<αγγλ. flex) «επίδειξη», συνήθως ως «φλεξάρω», «κάνω επίδειξη», κριντζ (<αγγλ. cringe), «αίσθημα ανατριχίλας, ντροπής ή και αηδίας» είναι κάποιες από αυτές. Διαβάσαμε σε κάποια σάιτ ότι λέξεις ή φράσεις όπως «πιστολιάζω» (αρχική σημασία φεσώνω κάποιον, σημερινή ακυρώνω ένα ραντεβού ή κάτι προγραμματισμένο), «τρώω πακέτο» (ταλαιπωρούμαι, βρίσκομαι σε δύσκολη θέση) κ.ά. χρησιμοποιούνται μόνο από τη σημερινή νεολαία. Να τους ενημερώσουμε ότι είναι λέξεις… της πιάτσας εδώ και κάποιες δεκαετίες. Ανάλογες… εισβολές είχαμε και στο παρελθόν. Κάποιες λέξεις άντεξαν στο χρόνο, μπήκαν σε λεξικά και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Κάποιες άλλες ως διάττοντες αστέρες, βρέθηκαν για λίγο στο προσκήνιο και πλέον αποτελούν είδος προς εξαφάνιση…
Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, σε εμάς τουλάχιστον, είναι η αλόγιστη χρήση αγγλικών, κυρίως, λέξεων και φράσεων στον γραπτό και τον προφορικό λόγο, αντί για ελληνικές και η χρήση αδόκιμων νεολογισμών.. Αποτελεί άραγε αυτό ηθελημένη πρακτική, προσπάθεια επιδείξης άριστη γνώση της αγγλικής ή άγνοια της ελληνικής.
Γιατί για παράδειγμα να χρησιμοποιείται το (και) κακόηχο «μπουστάρισμα» αντί για τις ελληνικές λέξεις «στήριξη, ώθηση»; Οι περισσότερες διαφημίσεις, όχι μόνο δεν διακρίνονται από καμιά πρωτοτυπία (την ίδια ώρα που διαφημίσεις προηγούμενων δεκαετιών είναι γνωστές και αποδεκτές ακόμα κι από σημερινούς εφήβους), αλλά χαρακτηρίζονται από ακατανόητη χρήση ξενικών λέξεων. Και φυσικά στις περιγραφές αθλητικών συναντήσεων οι σχολιαστές δίνουν ρεσιτάλ: build up και transition στο ποδόσφαιρο, αντί για «χτίσιμο» ή «οργάνωση» (μιας επίθεσης) και «μετάβαση».
Στο δε μπάσκετ και οι σχολιαστές συναγωνίζονται στο ποιος θα χρησιμοποιήσει τους περισσότερους ξενικούς όρους. Το «staff» αντικατέστησε το τεχνικό επιτελείο, το «eurostep», το «overlap», το «pick’ n’ Roll», το «alley-oop», το «coast to coast» χρησιμοποιούνται κατά κόρον, σαν οι σχολιαστές να απευθύνονται σε προπονητές ή μπασκετμπολίστες και μόνο. Ποιος αλήθεια τους έχει πει ότι αυτό είναι πλεονέκτημα στη μετάδοσής τους; Ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος, ο άνθρωπος που έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια των Ελλήνων, είχε πει σε μια από τις μεταδόσεις που έκανε για δύο απερίγραπτους, ξένους, διαιτητές ότι «αν υπάρχει Αθλητική Αστυνομία θα πρέπει να τους συλλάβει άμεσα». Για τους σημερινούς μπασκετικούς σχολιαστές θα έπρεπε να παρέμβει η «Γλωσσική Αστυνομία»… Κάτι ανάλογο γίνεται και στο τένις, πολύ δημοφιλές λόγω Τσιτσιπά και Σάκκαρη τελευταία, όπου οι σχολιαστές νομίζουν ότι όλοι γεννηθήκαμε με μια ρακέτα του τένις στο χέρι.
Στις άλλες εκπομπές της τηλεόρασης, όπου είναι η αλήθεια ότι γίνεται λελογισμένη χρήση ξένων λέξεων, υπάρχουν άλλα προβλήματα. Άγνοια βασικών κανόνων γραμματικής και συντακτικού: ιδιαίτερα στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα, τα μαργαριτάρια που λέγονται από παρουσιάστριες / παρουσιαστές και πανελίστριες/ πανελίστες είναι τραγικά.
Και στις λεζάντες που συνοδεύουν τα ρεπορτάζ όμως υπάρχουν ένα σωρό ορθογραφικά λάθη. Ακόμα και το πιο βασικό, ότι για την ορθογραφία των λέξεων χρησιμοποιούμε την Γραμματική Τριανταφυλλίδη, εδώ και κάποιες δεκαετίες, μάλλον το αγνοούν οι τηλεαστέρες…
Σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων είδαμε πρόσφατα γραμμένη τη λέξη λιβελλούλα. Δεν υπάρχει διπλό σύμφωνο, η σωστή γραφή είναι λιβελούλα, καθώς πρόκειται για λέξη ιταλικής προέλευσης (libellula) και πρέπει να γράφεται με την απλούστερη δυνατή μορφή. Ομοίως και ο (Ζλάταν) Ιμπραΐμοβιτς έχει μόνο «γιώτα» στο επώνυμό του και όχι και «ήτα» (Ιμπραήμοβιτς), όπως είδαμε…
Δεν θα γράψουμε κάτι για τα σχόλια στα σάιτ και το YouTube και τα σόσιαλ μίντια. Πρόκειται για χαμένες παρτίδες, εκεί η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Και σαν να μη φτάνουν τα ορθογραφικά και τα συντακτικά λάθη, σε αυτά συναντάμε και ιδιαίτερα υβριστικά σχόλια, που μόνο απογοήτευση και μελαγχολία προκαλούν... Ποιος ευθύνεται όμως για τις τραγικές καταστάσεις που αναφέραμε; Η οικογένεια και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι κατά την άποψή μας οι βασικοί υπαίτιοι. Όταν δεκάχρονα και δωδεκάχρονα παιδιά κυκλοφορούν με πανάκριβα κινητά τηλέφωνα, τα οποία τα χρησιμοποιούν για όλους τους άλλους σκοπούς πλην της απόκτησης γνώσεων, τι να περιμένουμε; Οι εκπαιδευτικοί, ανεπαρκείς πολλές φορές, λειτουργούν διεκπεραιωτικά και δεν ασχολούνται με την μετάδοση γνώσεων στις μαθήτριες και τους μαθητές. «Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε», είναι το μότο των περισσότερων. Ακολουθούν τα φροντιστήρια, στα οποία πολλές και πολλοί μαθητές αποκομίζουν αρκετές γνώσεις, υπάρχουν όμως και κάποιοι που πηγαίνουν απλά για να συνεχίσουν τον πρωινό χαβαλέ του σχολείου. Τα σχολικά βιβλία, κακογραμμένα και απωθητικά προσφέρουν λιγοστές γνώσις.
Γενικά καθετί έντυπο φαίνεται ότι προκαλεί αλλεργία στα νέα παιδιά. Πώς θα εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και το λεξιλόγιό τους; Οι γνωστές (και διεθνώς μερικές απ’ αυτές…) υβριστικές ελληνικές λέξεις, οι λέξεις που αναφέραμε στην αρχή κι άλλες όπως μπρο, ρισπέκτ, μαρούλι και κασέρι για τα χρήματα (όπως και τα μπικικίνια) και μερικές εκατοντάδες ακόμα αποτελούν το λεξιλόγιο των νέων. Η άγνοιά τους σε βασικά θέματα είναι μνημειώδης. Φίλη φιλόλογος μας έλεγε πρόσφατα ότι μαθητής της την ρώτησε αν «νάζι» είναι βουνό της Γερμανίας! Κάπου το άκουσε προφανώς ο μικρός και ήθελε να μάθει αν ισχύει…
Οι αλλαγές του τρόπου ζωής και οι διαφορετικές ανάγκες σε σχέση με το παρελθόν έχουν δημιουργήσει μια σειρά από επαγγέλματα που πριν από μερικές δεκαετίες δεν υπήρχαν ούτε ως σκέψη... Και φυσικά, επίσημα, όλοι οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν ξενικούς όρους για το επάγγελμά τους, ενώ κάποια από τα επαγγέλματα αυτά δεν μπορούν να αποδοθούν με ακρίβεια στα ελληνικά. Έτσι ο τατουατζής λέγεται tattoo artist και η νυχού nail artist. Κι αν ο όρος «personal trainer» μπορεί να αποδοθεί ως «προσωπικός προπονητής», πώς αποδίδεται ο όρος life coach (που υπάρχει στις Η.Π.Α. από το 1969…); Ο ορισμός είναι σχετικά εύκολος «επαγγελματίας» που βοηθά τους άλλους να πάρουν αποφάσεις και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, είναι μάλλον αδύνατο όμως να αποδοθεί στα ελληνικά.
Εκείνο που βλέπουμε τελικά να γίνεται είναι μία διαρκής και άκριτη εισαγωγή νέων ξενικών λέξεων στο ελληνικό λεξιλόγιο, ο περιορισμός της χρήσης ελληνικών λέξεων από τις νεότερες γενιές και η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας από τα Μ.Μ.Ε. και τα σόσιαλ μίντια (αυτό είναι αθεράπευτο…). Τα σχολικά βιβλία μάλλον απωθούν, πάρα προσελκύουν τις μαθήτριες και τους μαθητές και η διδακτέα ύλη δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις των καιρών. Ο… ψηφιακός Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης ανακοίνωσε σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» μια σειρά από καινοτομίες: ηλεκτρονικό απουσιολόγιο, ηλεκτρονικό βιβλίο ύλης και βαθμολογίες και ψηφιακή ενισχυτική διδασκαλία. Κάποια πρωτοβουλία για αναβάθμιση της ελληνικής γλώσσας θα λάβει ο κύριος Πιερρακάκης; Τα παιδιά των μεταναστών που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία κατά χιλιάδες, σε κάποια μάλιστα είναι πλειοψηφία, πώς θα ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία αν δεν μάθουν την γλώσσα και την ιστορία της Ελλάδας; Επικοινωνήσαμε μέσω facebook με την Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου και της θέσαμε τα παραπάνω ζητήματα. Δεν λάβαμε καμία απάντηση, ούτε καν ένα τυπικό «ευχαριστούμε, θα μελετήσουμε τις προτάσεις σας».
Μάλλον η ελληνική παιδεία αξίζει καλύτερη τύχη. Εμβαλωματικές λύσεις και ψηφιοποιήσεις δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό. Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν οι ανθρωπιστικές σπουδές στη χώρα μας καταρρέουν. Υπό κατάρρευση βρίσκεται δυστυχώς και η ελληνική γλώσσα. Αν δεν θέλουμε οι επόμενες γενιές να μη γνωρίζουν καθόλου ελληνικά θα πρέπει να κινηθούμε άμεσα. Είναι τουλάχιστον ντροπή χιλιάδες επιστημονικοί όροι και λέξεις βασικών ξένων γλωσσών να προέρχονται από ελληνικές και εμείς οι ίδιοι να γυρίζουμε την πλάτη στη γλώσσα μας. Μάλλον τελικά και σε αυτό το θέμα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Όσο για τους ιθύνοντες;
Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, σε εμάς τουλάχιστον, είναι η αλόγιστη χρήση αγγλικών, κυρίως, λέξεων και φράσεων στον γραπτό και τον προφορικό λόγο, αντί για ελληνικές και η χρήση αδόκιμων νεολογισμών.. Αποτελεί άραγε αυτό ηθελημένη πρακτική, προσπάθεια επιδείξης άριστη γνώση της αγγλικής ή άγνοια της ελληνικής.
Γιατί για παράδειγμα να χρησιμοποιείται το (και) κακόηχο «μπουστάρισμα» αντί για τις ελληνικές λέξεις «στήριξη, ώθηση»; Οι περισσότερες διαφημίσεις, όχι μόνο δεν διακρίνονται από καμιά πρωτοτυπία (την ίδια ώρα που διαφημίσεις προηγούμενων δεκαετιών είναι γνωστές και αποδεκτές ακόμα κι από σημερινούς εφήβους), αλλά χαρακτηρίζονται από ακατανόητη χρήση ξενικών λέξεων. Και φυσικά στις περιγραφές αθλητικών συναντήσεων οι σχολιαστές δίνουν ρεσιτάλ: build up και transition στο ποδόσφαιρο, αντί για «χτίσιμο» ή «οργάνωση» (μιας επίθεσης) και «μετάβαση».
Στο δε μπάσκετ και οι σχολιαστές συναγωνίζονται στο ποιος θα χρησιμοποιήσει τους περισσότερους ξενικούς όρους. Το «staff» αντικατέστησε το τεχνικό επιτελείο, το «eurostep», το «overlap», το «pick’ n’ Roll», το «alley-oop», το «coast to coast» χρησιμοποιούνται κατά κόρον, σαν οι σχολιαστές να απευθύνονται σε προπονητές ή μπασκετμπολίστες και μόνο. Ποιος αλήθεια τους έχει πει ότι αυτό είναι πλεονέκτημα στη μετάδοσής τους; Ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος, ο άνθρωπος που έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια των Ελλήνων, είχε πει σε μια από τις μεταδόσεις που έκανε για δύο απερίγραπτους, ξένους, διαιτητές ότι «αν υπάρχει Αθλητική Αστυνομία θα πρέπει να τους συλλάβει άμεσα». Για τους σημερινούς μπασκετικούς σχολιαστές θα έπρεπε να παρέμβει η «Γλωσσική Αστυνομία»… Κάτι ανάλογο γίνεται και στο τένις, πολύ δημοφιλές λόγω Τσιτσιπά και Σάκκαρη τελευταία, όπου οι σχολιαστές νομίζουν ότι όλοι γεννηθήκαμε με μια ρακέτα του τένις στο χέρι.
Στις άλλες εκπομπές της τηλεόρασης, όπου είναι η αλήθεια ότι γίνεται λελογισμένη χρήση ξένων λέξεων, υπάρχουν άλλα προβλήματα. Άγνοια βασικών κανόνων γραμματικής και συντακτικού: ιδιαίτερα στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα, τα μαργαριτάρια που λέγονται από παρουσιάστριες / παρουσιαστές και πανελίστριες/ πανελίστες είναι τραγικά.
Και στις λεζάντες που συνοδεύουν τα ρεπορτάζ όμως υπάρχουν ένα σωρό ορθογραφικά λάθη. Ακόμα και το πιο βασικό, ότι για την ορθογραφία των λέξεων χρησιμοποιούμε την Γραμματική Τριανταφυλλίδη, εδώ και κάποιες δεκαετίες, μάλλον το αγνοούν οι τηλεαστέρες…
Σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων είδαμε πρόσφατα γραμμένη τη λέξη λιβελλούλα. Δεν υπάρχει διπλό σύμφωνο, η σωστή γραφή είναι λιβελούλα, καθώς πρόκειται για λέξη ιταλικής προέλευσης (libellula) και πρέπει να γράφεται με την απλούστερη δυνατή μορφή. Ομοίως και ο (Ζλάταν) Ιμπραΐμοβιτς έχει μόνο «γιώτα» στο επώνυμό του και όχι και «ήτα» (Ιμπραήμοβιτς), όπως είδαμε…
Δεν θα γράψουμε κάτι για τα σχόλια στα σάιτ και το YouTube και τα σόσιαλ μίντια. Πρόκειται για χαμένες παρτίδες, εκεί η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Και σαν να μη φτάνουν τα ορθογραφικά και τα συντακτικά λάθη, σε αυτά συναντάμε και ιδιαίτερα υβριστικά σχόλια, που μόνο απογοήτευση και μελαγχολία προκαλούν... Ποιος ευθύνεται όμως για τις τραγικές καταστάσεις που αναφέραμε; Η οικογένεια και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι κατά την άποψή μας οι βασικοί υπαίτιοι. Όταν δεκάχρονα και δωδεκάχρονα παιδιά κυκλοφορούν με πανάκριβα κινητά τηλέφωνα, τα οποία τα χρησιμοποιούν για όλους τους άλλους σκοπούς πλην της απόκτησης γνώσεων, τι να περιμένουμε; Οι εκπαιδευτικοί, ανεπαρκείς πολλές φορές, λειτουργούν διεκπεραιωτικά και δεν ασχολούνται με την μετάδοση γνώσεων στις μαθήτριες και τους μαθητές. «Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε», είναι το μότο των περισσότερων. Ακολουθούν τα φροντιστήρια, στα οποία πολλές και πολλοί μαθητές αποκομίζουν αρκετές γνώσεις, υπάρχουν όμως και κάποιοι που πηγαίνουν απλά για να συνεχίσουν τον πρωινό χαβαλέ του σχολείου. Τα σχολικά βιβλία, κακογραμμένα και απωθητικά προσφέρουν λιγοστές γνώσις.
Γενικά καθετί έντυπο φαίνεται ότι προκαλεί αλλεργία στα νέα παιδιά. Πώς θα εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και το λεξιλόγιό τους; Οι γνωστές (και διεθνώς μερικές απ’ αυτές…) υβριστικές ελληνικές λέξεις, οι λέξεις που αναφέραμε στην αρχή κι άλλες όπως μπρο, ρισπέκτ, μαρούλι και κασέρι για τα χρήματα (όπως και τα μπικικίνια) και μερικές εκατοντάδες ακόμα αποτελούν το λεξιλόγιο των νέων. Η άγνοιά τους σε βασικά θέματα είναι μνημειώδης. Φίλη φιλόλογος μας έλεγε πρόσφατα ότι μαθητής της την ρώτησε αν «νάζι» είναι βουνό της Γερμανίας! Κάπου το άκουσε προφανώς ο μικρός και ήθελε να μάθει αν ισχύει…
Οι αλλαγές του τρόπου ζωής και οι διαφορετικές ανάγκες σε σχέση με το παρελθόν έχουν δημιουργήσει μια σειρά από επαγγέλματα που πριν από μερικές δεκαετίες δεν υπήρχαν ούτε ως σκέψη... Και φυσικά, επίσημα, όλοι οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν ξενικούς όρους για το επάγγελμά τους, ενώ κάποια από τα επαγγέλματα αυτά δεν μπορούν να αποδοθούν με ακρίβεια στα ελληνικά. Έτσι ο τατουατζής λέγεται tattoo artist και η νυχού nail artist. Κι αν ο όρος «personal trainer» μπορεί να αποδοθεί ως «προσωπικός προπονητής», πώς αποδίδεται ο όρος life coach (που υπάρχει στις Η.Π.Α. από το 1969…); Ο ορισμός είναι σχετικά εύκολος «επαγγελματίας» που βοηθά τους άλλους να πάρουν αποφάσεις και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, είναι μάλλον αδύνατο όμως να αποδοθεί στα ελληνικά.
Εκείνο που βλέπουμε τελικά να γίνεται είναι μία διαρκής και άκριτη εισαγωγή νέων ξενικών λέξεων στο ελληνικό λεξιλόγιο, ο περιορισμός της χρήσης ελληνικών λέξεων από τις νεότερες γενιές και η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας από τα Μ.Μ.Ε. και τα σόσιαλ μίντια (αυτό είναι αθεράπευτο…). Τα σχολικά βιβλία μάλλον απωθούν, πάρα προσελκύουν τις μαθήτριες και τους μαθητές και η διδακτέα ύλη δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις των καιρών. Ο… ψηφιακός Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης ανακοίνωσε σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» μια σειρά από καινοτομίες: ηλεκτρονικό απουσιολόγιο, ηλεκτρονικό βιβλίο ύλης και βαθμολογίες και ψηφιακή ενισχυτική διδασκαλία. Κάποια πρωτοβουλία για αναβάθμιση της ελληνικής γλώσσας θα λάβει ο κύριος Πιερρακάκης; Τα παιδιά των μεταναστών που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία κατά χιλιάδες, σε κάποια μάλιστα είναι πλειοψηφία, πώς θα ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία αν δεν μάθουν την γλώσσα και την ιστορία της Ελλάδας; Επικοινωνήσαμε μέσω facebook με την Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου και της θέσαμε τα παραπάνω ζητήματα. Δεν λάβαμε καμία απάντηση, ούτε καν ένα τυπικό «ευχαριστούμε, θα μελετήσουμε τις προτάσεις σας».
Μάλλον η ελληνική παιδεία αξίζει καλύτερη τύχη. Εμβαλωματικές λύσεις και ψηφιοποιήσεις δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό. Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν οι ανθρωπιστικές σπουδές στη χώρα μας καταρρέουν. Υπό κατάρρευση βρίσκεται δυστυχώς και η ελληνική γλώσσα. Αν δεν θέλουμε οι επόμενες γενιές να μη γνωρίζουν καθόλου ελληνικά θα πρέπει να κινηθούμε άμεσα. Είναι τουλάχιστον ντροπή χιλιάδες επιστημονικοί όροι και λέξεις βασικών ξένων γλωσσών να προέρχονται από ελληνικές και εμείς οι ίδιοι να γυρίζουμε την πλάτη στη γλώσσα μας. Μάλλον τελικά και σε αυτό το θέμα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Όσο για τους ιθύνοντες;
Οι συσκέψεις, οι επιτροπές και οι διαβουλεύσεις δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ας φροντίσουν οι αρμόδιοι να αντιληφθούν, αν θέλουν βέβαια, το μέγεθος του προβλήματος και να πάρουν καίριες αποφάσεις «σώζοντας οτιδήποτε κι αν σώζεται», σκεπτόμενοι ότι η ελληνική γλώσσα ομιλείται για περισσότερα από 3.000 χρόνια και ας ελπίσουμε ότι παρά την «εισβολή» ξένων λέξεων και την άγνοια που διακρίνει τους Νεοέλληνες θα επιβιώσει για μια ακόμα φορά…
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα