Γρ. Νικολόπουλος

Και σήμερα, δυστυχώς, ο ρυθμός ανάπτυξης είναι εξαιρετικά χαμηλός και δεν φαίνεται να ξεκολλάει σύντομα από το επίπεδο του 2%, το οποίο όμως δεν επαρκεί για να βελτιωθεί η κατάσταση. Οπως δηλώνουν όλοι οι Ελληνες και ξένοι οικονομολόγοι και οι διεθνείς οργανισμοί που ασχολούνται με την ελληνική οικονομία, για να ξεφύγουμε από αυτή την καταστροφική και μακροχρόνια κρίση θα πρέπει ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας να διπλασιαστεί. Η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης εξαρτάται από τις επενδύσεις που θα πραγματοποιήσουν ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας. Ωστόσο αυτό που βλέπουμε είναι ότι η κυβέρνηση δεν πραγματοποιεί τις προγραμματισμένες δημόσιες επενδύσεις διότι κρατάει τα χρήματα για να πληρώσει τα λειτουργικά έξοδα τα Δημοσίου, ενώ ο ιδιωτικός τομέας βρίσκεται ακόμη σε επιφυλακή περιμένοντας τις πολιτικές εξελίξεις οι οποίες θα διαμορφωθούν με τις εκλογές. 

Μέχρι τις εκλογές λοιπόν έχουμε μια επενδυτική απραξία η οποία κρατάει την οικονομία καθηλωμένη σε χαμηλά επίπεδα.

Αποτέλεσμα είναι να μην μπορούμε να ξεφύγουμε από τις συνθήκες κρίσης και τα προβλήματα που δημιουργεί στο σύνολο του πληθυσμού.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις επιχειρηματιών διαφόρων μεγεθών, η αγορά αυτή τη στιγμή είναι παγωμένη. Ενώ υπάρχουν τα επιχειρηματικά σχέδια και έχουν εντοπιστεί οι κινήσεις εκείνες που θα φέρουν κέρδη στις επιχειρήσεις, οι αποφάσεις αναβάλλονται για μετά τις εκλογές. Και δεν αναβάλλονται μόνο οι επενδυτικές αποφάσεις, αλλά και εκείνες για προσλήψεις προσωπικού, οι πληρωμές υποχρεώσεων και οι αναδιαρθρώσεις των επιχειρήσεων.
Είναι λογικό να αναβάλει κάποιος επιχειρηματίας τις αποφάσεις του σήμερα, καθώς δεν γνωρίζει τι θα ισχύει σε λίγους μήνες. Οχι μόνο διότι η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τους νόμους και τους κανόνες, αλλά και επειδή η σημερινή έχει αφήσει σε εκκρεμότητα πολλά σημαντικά ζητήματα. Πολλοί νόμοι έχουν ψηφιστεί αλλά δεν εφαρμόζονται αφού δεν έχουν εκδοθεί υπουργικές αποφάσεις, πολλές ανακοινώσεις προθέσεων έχουν γίνει χωρίς όμως να έχουν μετατραπεί σε νόμο, πολλές υποσχέσεις έχουν δοθεί, οι οποίες όμως δεν υλοποιούνται. 

Υπό αυτές τις συνθήκες οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ξεκινήσουν επενδύσεις, ούτε να μεταβάλουν συντελεστές παραγωγής, όπως να προσλάβουν προσωπικό. 

Και δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις που αναβάλλουν τις αποφάσεις τους, όλοι κάνουν το ίδιο. Ολοι βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής περιμένοντας να δουν πώς θα αντιμετωπιστούν βασικές εκκρεμότητες. 
Μία από αυτές είναι τα κόκκινα δάνεια. Οσοι χρωστάνε περιμένουν να δουν τι θα αποφασιστεί τελικά, πώς θα επιλυθεί το θέμα, τι θα χρειαστεί να πληρώσουν. Και δεν είναι μόνο τα χρέη προς τις τράπεζες, αλλά και αυτά προς τα ασφαλιστικά ταμεία και προς την Εφορία, είναι και οι μεταξύ τους πληρωμές που αναβάλλονται.

Η αναβολή των πληρωμών φέρνει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά και δημιουργεί νέα χρέη.

Με λίγα λόγια, η οικονομία πορεύεται ακόμη σε συνθήκες αβεβαιότητας, η οποία επιτείνεται και από τις σπασμωδικές κυβερνητικές κινήσεις εν όψει των εκλογών.

Υποσχέσεις εκτοξεύονται απ’ όλες τις κυβερνητικές πηγές, οι ξένοι επόπτες της οικονομίας αντιδρούν και μπλοκάρουν την εφαρμογή τους διότι κινούνται εκτός του συμφωνημένου πλαισίου, οι παροχές ανακοινώνονται αλλά δεν υλοποιούνται, κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι η προσωπική του θέση και η οικονομική του κατάσταση την επόμενη μέρα των εκλογών.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προσπαθεί προεκλογικά να δημιουργήσει εντυπώσεις, ανακαλύπτοντας νέα σκάνδαλα, ξεκινώντας νέες διώξεις, πραγματοποιώντας συλλήψεις ενόχων και αθώων και ρίχνοντας λάσπη προς όλες τις κατευθύνσεις. Μην έχοντας κάτι θετικό να παρουσιάσει, επιλέγει τη συνωμοσιολογία και τη λασπολογία προκειμένου να δημιουργήσει ένα κλίμα πόλωσης και να συγκρατήσει τους απελπισμένους ψηφοφόρους της που την εγκαταλείπουν τρέχοντας.

Οι αρνητικές αυτές συνθήκες θα διατηρηθούν μέχρι τις εκλογές, συνεπώς δεν μπορούμε μέχρι τότε να περιμένουμε βελτίωση της οικονομίας ούτε φυσικά καμία επιτάχυνση της ανάπτυξης. 
Και μπορεί στα μάτια των πολιτικών αναλυτών και των πολιτικοποιημένων ψηφοφόρων όλα αυτά να ακούγονται λογικά, αλλά στην πραγματικότητα το σύνολο του πληθυσμού είναι όμηρος των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων μιας κυβέρνησης η οποία δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι έκλεισε ο κύκλος της και παραμένει γαντζωμένη στην εξουσία μέχρι την τελευταία στιγμή.