Γιώργος Δ. Ανδρέου

Λίγο από παρέλαση σε γιορτή πολιούχου επαρχιακής πόλης, πολιτιστική εκδήλωση, «αναπαράσταση ιστορικής μάχης του ’21».

Κορναρίσματα, «παλμός», μουσικές στη διαπασών, πρόχειρο μαγειρείο φασολάδας (συμβολικό φαγητό της φτώχειας !!!). Στολισμένοι casual οι περισσότεροι συμμετέχοντες αγρότες και οι αλληλέγγυοι αργόσχολοι Αθηναίοι, αστικοποιημένα παιδιά κι εγγόνια αγροτών. Τζι-τζί, απευθείας από κομμωτήριο, οι αγρότισσες και κάποιες συμπαθούσες που προσήλθαν για συμπαράσταση, casual κι αυτές. Παρών και - guest star - ο Στέφανος Κασελάκης. Έκδηλη εικόνα ευωχίας στα πρόσωπα, ειδικά των γυναικών, που κυνηγούσαν τις κάμερες για να φανούν. Θα το έδειχνε άλλωστε και το CNN.

Οι μόνοι που «έβλεπαν» και προσπαθούσαν φιλότιμα να μεταδώσουν αγωνιστικό παλμό διαμαρτυρομένων διαδηλωτών - «επέλαση» τρακτέρ - όπως το είχαν στο μυαλό τους και τις οδηγίες των διευθυντών τους και όχι το λαϊκό πανηγύρι που εξελίχθηκε τελικά, ήταν οι ρεπόρτερς των καναλιών.

Το ΚΚΕ, που πρωτοστατεί και πατρονάρει, ως είθισται κάθε Φεβρουάριο, τις αγροτικές κινητοποιήσεις, το κατάλαβε και δεν εμφανίστηκε καν να σχολιάσει θριαμβευτικά την πορεία. Τι να πουν; Πώς να καταπιούν ότι η αγωνιστική εκστρατεία, συμβολικής έστω, «κατάληψης των θερινών ανακτόρων» - της πλατείας Συντάγματος - εκτράπηκε σε φιέστα, πανηγύρι, χαρά λαού ευωχούμενου.

Το κεντρικό σύνθημα της, αλλά Μάο, « Μεγάλης Πορείας», « χωρίς εμάς τι θα φας», μετατράπηκε σε διαφημιστικό σλόγκαν. Οι περισσότεροι από αυτούς που συμμετείχαν δεν θύμιζαν ανθρώπους που παράγουν «αυτά που τρώμε». Δεν φάνηκε πειστική η έμμεση απειλή τους πως θα εγκαταλείψουν την παραγωγή και θα μείνουμε νηστικοί εμείς οι υπόλοιποι – οι αγοραστές και καταναλωτές των προϊόντων τους.

Ήταν ευφυής η ιδέα των κυβερνητικών, που ασπάστηκε ασμένως ο πρωθυπουργός, ο πρώτος που το τόλμησε. Αντί να αντιπαρατεθεί και κονταροχτυπηθεί το κράτος, η κυβέρνηση, με τους αγρότες, να τους «προσκαλέσει» να κατεβούν με τα τρακτέρ τους – στο Σύνταγμα - συντεταγμένοι και οργανωμένοι, με αστυνομική συνοδεία και προστασία. Δείχνει πως κάποιοι έχουν κατανοήσει σε βάθος την κοινωνία και τη φύση του Έλληνα. Θα ήταν, εκτίμησαν σωστά στην Κυβέρνηση, τόσο έντονη η επιθυμία– φετίχ - στους άπειρους αγροτοσυνδικαλιστές των μπλόκων για πορεία με τρακτέρ προς το Σύνταγμα - να είναι οι πρώτοι μετά από τόσα χρόνια που διαδήλωσαν μπροστά στο Κοινοβούλιο - που δεν θα μπορούσαν να αντισταθούν. Συμφώνησε, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενο, και το κατά κανόνα καχύποπτο ΚΚΕ, αν και προφανώς υποψιαζόταν την εξέλιξη κι έβλεπε να μην γίνεται, όπως θα ήθελε αντιπαράθεση και εμπλοκή με τις «δυνάμεις καταστολής», για να έχει λόγο καταγγελίας της κυβερνητικής αναλγησίας.

Σιγά το κακό, σκέφτηκε προφανώς ο κυβερνητικός εισηγητής της άποψης. Θα κλείσει μια μέρα το κέντρο της πόλης, εδώ το κλείνουν μέρα παρά μέρα 30 ή 50 πικραμένοι διαδηλωτές υπέρ των Χούφι, του Πούτιν κλπ. Μαθημένα τα βουνά, έχουν συνηθίσει οι παροικούντες την κατάσταση αυτή. Αυτοί μάλιστα που πήγαν στις δουλειές τους στο κέντρο την Τρίτη λένε πως μάλλον ήταν καλύτερα, ειδικά κυκλοφοριακά, από τις συνήθεις ημέρες χωρίς πορεία. Σε σύγκριση μάλιστα με τον κίνδυνο η αντιπαλότητα να εξελιχθεί σε «πόλεμο» των αγροτών με τις δυνάμεις της τάξης και να κλείσουν οι Εθνικοί οδοί, η ζημιά θα ήταν ελάχιστη.

Ουδέν κακό βέβαια γιατί παράλληλα δημιουργήθηκε αξιοποιήσιμη εικόνα του όγκου της συγκέντρωσης στην Ευρώπη, που θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας στην ΚΑΠ και τα λοιπά θέματα που αφορούν την αγροτική παραγωγή. Θετικό επιχείρημα, που σίγουρα βάρυνε στην αποδοχή της σχετικής κυβερνητικής πρότασης.

Εν κατακλείδι, οι αγρότες στο δρόμο της επιστροφής και αφού θα έχει κατακαθίσει ο ενθουσιασμός και η κούραση από την «πορεία», πρέπει να προβληματισθούν σοβαρά και να αντιληφθούν:

- τι έγινε και τι πρέπει να γίνεται. Το όνειρο της καθόδου στο Σύνταγμα, έτσι όπως εξελίχθηκε, αποδείχθηκε φενάκη, ατελέσφορη πρακτική, Απομυθοποιήθηκε. Το ζητούμενο στις κινητοποιήσεις πρέπει να είναι η αποτελεσματικότητα.
- πως το κλείσιμο των εθνικών δρόμων και η παράλυση της χώρας, δεν είναι σωστή τακτική. Τους βάζει απέναντι στην κοινωνία, στο μέσο πολίτη, που λίγο πολύ αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα και αυτό ζημιώνει τη διεκδίκηση των αναμφισβήτητα δίκαιων αιτημάτων τους.
- το ίδιο και η απαίτηση ικανοποίησης του συνόλου των κάθε φορά αιτημάτων τους, που εκλαμβάνεται ως κοινωνική αδιαφορία. Το καλύτερο είναι πάντα εχθρός του καλού.

Δεν έχουν λόγο, εν τέλει, δεν είναι λογικό, οι ανεξάρτητοι ιδιοκτήτες και εκμεταλλευτές γης, να γίνονται ουρά του, εκτός εποχής, ΚΚΕ που πιστεύει ακόμα στις εθνικοποιήσεις και τα κολχόζ και απεχθάνεται – ιδεολογικά - την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανεξάρτητη παραγωγή. Ειδικά κάποιοι ένας λόγος παραπάνω.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)