Γαλάτεια Λασκαράκη

Χαίρομαι που έφτασε επιτέλους η στιγμή να εξοργιστούμε συλλογικά και να καταδικάσουμε την άνευ συγκατάθεσης, δημοσιοποίηση ερωτικής πράξης στο Ιντερνετ, και μπράβο μας που ως κοινωνία έχουμε κάνει τόση πρόοδο μέσα σε ένα χρόνο από το ξεκίνημα του ελληνικού #MeToo, αλλά ας μη συγχαίρουμε υπερβολικά τους εαυτούς μας. Μέχρι πρόσφατα, οι ειδήσεις για ανάλογες υποθέσεις υποκλοπής και διαρροής «καυτού» υλικού επώνυμων συνήθως γυναικών δεν επεφύλασσαν τόσο τη δημόσια κατακραυγή για τον εκάστοτε κακόβουλο εραστή-χάκερ, όσο μια σεμνότυφη συγκατάβαση και ένα νοερό φτύσιμο στον κόρφο για το πάθημα εκείνης, που «ας πρόσεχε».

Διαπιστώνω ότι αρκετοί αισθάνονται ανήσυχοι για την δική τους συμπεριφορά στον χώρο εργασίας ή νιώθουν να απειλούνται από το ελληνικό #metoo. Οπότε σκέφτηκα να δώσω μερικές οδηγίες χρήσεως γιατί ακόμη έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Μια συναρπαστική σειρά βουτάει στα άδυτα του φεμινιστικού κινήματος του ’70 και στην ψυχή της γυναίκας που το πολέμησε μέχρις εσχάτων

Εννέα στους δέκα από εμάς, ανεξαρτήτως φύλου, έχουμε προκαταλήψεις εις βάρος των γυναικών. Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, η νέα έκθεση του ΟΗΕ μας διαβεβαιώνει πως το 2020 δεν υπάρχουν χώρες στον κόσμο με ισότητα των φύλων και πως οι φεμινιστικές διεκδικήσεις θα είναι στο εξής μια υπόθεση ενάντια σε μεροληψία και στερεότυπα.