Ωσεί παρόντες και απόντες στο ΚΙΝΑΛ
pagadakis_dimitris_color

Δημήτρης Παγαδάκης

Ωσεί παρόντες και απόντες στο ΚΙΝΑΛ

Μπορεί ένα “ντιμπέιτ” να θεωρείται ότι συνεισφέρει λιγότερα στη πολιτική απ΄ όσα κομίζει στη τηλεθέαση ως σόου, αλλά δεν παύει να είναι “ζωντανό”.  Άρα άμεσο.

Δίνει την ευκαιρία στο πιθανό ψηφοφόρο να δει, να ακούσει, να κρίνει ένα υποψήφιο. Να μετρήσει τις θέσεις, την αξιοπιστία , την επιδραστικότητα του. Να ζυγίσει το ύφος, τη στάση, την ευθύνη που βαραίνει στο πολιτικό του ανάστημα. Χαρίζει εν τέλει τη δυνατότητα στο τηλεθεατή να διαμορφώσει γνώμη και να κάνει εγκαίρως την επιλογή του.

Από αυτή την άποψη η τηλεμαχία των πέντε υποψήφιων για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ πέτυχε ώστε ο κατατοπιστικός διάλογος να υπερβεί την εσωκομματική αντιπαράθεση. Και πρόσφερε, σε όσους τη παρακολούθησαν, υψηλό πολιτικό επίπεδο και ακέραιο ήθος πολιτικού πολιτισμού. Ούτε ριάλιτι με ξεκατινιάσματα και μαλλιοτραβήγματα ήταν, ούτε ύπουλα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη επιχειρήθηκαν, ούτε τερτίπια καπατσοσύνης προς εντυπωσιασμό αποπειράθηκαν.

Παρά τη χαμηλή τηλεθέαση, προς τιμήν τους οι εκλεγμένοι και επανεκλεγμένοι στις εθνικές κάλπες Χάρης Καστανίδης και Ανδρέας Λοβέρδος ως έμπειροι κοινοβουλευτικοί και δοκιμασμένοι κατά καιρούς ως πολιτικοί προϊστάμενοι υπουργείων τήρησαν με τακτ τους κώδικες ομαλής επικοινωνίας στο πάνελ και έδωσαν το τόνο ευπρέπειας στη αντιπαράθεση.

Οι συμπαθείς υπόλοιποι τρεις υποψήφιοι, άπαντες εκτός Βουλής, ακολούθησαν στο ίδιο τέμπο. Ακριβώς επειδή, ασχέτως φιλοδοξιών, δεν είναι εξαφανισμένοι, αγνοούμενοι ή “πουθενάδες” από την ενεργή εσωκομματική ζωή. Ωστόσο, η απουσία του ποιοτικού βάρους της βουλευτικής ιδιότητας είναι σημαντικό. Ειδικότερα όταν οι δυο πρώην υπουργοί ξεδίπλωναν εφαρμοσμένη πολιτική και οι τρεις υπόλοιποι θεωρητικολογούσαν.

Κάθε ζωντανή αναμέτρηση, όμως, για να μη καταντήσει πληκτική απαιτεί συγκεκριμενοποιήσεις αντί γενικεύσεων. Κατάθεση ενέργειας αντί ιδεολογικοπολιτικών παραδειγμάτων. Προτάσεις λύσεων επί αναγκών αντί ευγενών μεν αλλά αόριστων επιχειρημάτων. Επίκληση προσώπων και ονομάτων αντί ευχολογίων.

Καλή και επιθυμητή η αειφόρος ανάπτυξη, η αποκεντρωμένη διοίκηση, η μελλοντική ευημερία, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η παγκόσμια ειρήνη τέλος πάντων. Εν προκειμένω, όμως, δεν συνεγείρουν ένα προσγειωμένο ακροατήριο που προσέρχεται σε κομματικές κάλπες.

Κλείσιμο
Κανείς, άλλωστε, δεν θα στοιχημάτιζε στην καθημερινότητα του υπέρ ενός υποψηφίου που θα πλάσαρε μόνο μεγαλόπνοα ιδανικά. Πόσο μάλλον όταν υποκαθιστά την απαιτούμενη σαφήνεια με χαοτικούς συνειρμούς και αντικαθιστά την εγχώρια ουσιαστική στόχευση με στερεοτυπικές παραπομπές, αν όχι την αναζήτηση παρηγοριάς, σε επιτεύγματα άλλων από τρίτες χώρες.

Υπό αυτό το πρίσμα ο “εξωτικός” ως πρίγκηπας Γιώργος Παπανδρέου φυγομάχησε. Με την απουσία από το “ντιμπέιτ” προστάτευσε τον εαυτό του από τη δημόσια έκθεση. Αλλά ουδείς εδοξάσθη κρυπτόμενος. Παρόλα αυτά, αν διακατέχεται από το φόβο της απόρριψης και παρουσιάζει ελλείψεις αυτοεκτίμησης απέναντι στο εθνικό ακροατήριο, για αυτόν πάντα θα υπάρχει ως αντίδοτο η εκτονωτική ποδηλατάδα.

Αντιθέτως για τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη που εμφανίστηκε στο ντιμπέιτ με τη στολή του “τζάμπα μάγκα” , λείπουν μάλλον τα αποφορτιστικά αντίβαρα. Πολιτικός που επιμένει να διατηρήσει την έδρα του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ακόμα και αν εκλεγεί πρόεδρος της παράταξης του, φανερώνει ρήγματα στην αυτοπεποίθησή του.

Σαφώς και δεν επιθυμεί να εξομοιωθεί με τον Αλέκο Γεωργούλη του ΣΥΡΙΖΑ που με εξασφαλισμένες τις αμοιβές του ευρωβουλευτή συμμετείχε ως κριτής στο τηλεσόοου «Your Face Sounds Familiar».
Ενδεχομένως δεν θέλει να λειτουργήσει ούτε ως αντίγραφο του Θοδωρή Ζαγοράκη της ΝΔ που με εξίσου ικανοποιητικές ευρώ-απολαβές διατελούσε και πρόεδρος της ΕΠΟ. Άλλωστε ούτε ηθοποιός ούτε ποδοσφαιριστής υπήρξε ποτέ για να δικαιολογήσει παραστάσεις στο δίπορτο.

Η πικρή για τον ίδιο αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν ηγέτες του Σαββατοκύριακου για να μιλούν ερήμην και εξ ονόματος τους διάφοροι κομματικοί τιμαριούχοι όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Ακόμη χειρότερα κρίνεται πως αν εκλεγεί πρόεδρος θα εγκλωβίσει το κόμμα του σε μια ιδιότυπη δυαρχία.

Αυτός θα βρίσκεται πχ στις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του θα είναι κάποιος άλλος βουλευτής που θα πρέπει εντός του Σώματος να αντιπαρατεθεί με τον πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με όσα συνεπάγεται αυτό το γεγονός για το κύρος του φέροντα το αξίωμα του αρχηγού , την αρμονική σχέση του με τα υπόλοιπα εκλεγμένα μέλη της ΚΟ και την εύρυθμη λειτουργία του κόμματος του εντός της Βουλής.
Κακά τα ψέματα. Καμιά παράταξη δεν πρόκειται να δει προκοπή με ωσεί παρόντες ή εντελώς απόντες. Από ένα “ντιμπέιτ”, τη Βουλή, τη καθημερινότητα. Η απουσία συνήθως προσφέρει θολό το άλλοθι του αλάνθαστου. Και οι μισές αλήθειες, όπως και οι προφάσεις, είναι το κρησφύγετο της ατολμίας.

Αν το ΚΙΝΑΛ , θέλει να ξεκολλήσει από τη συρρικνωμένη του εκλογική απήχηση δεν χρειάζεται απλώς μια ηγετική φυσιογνωμία με φυσική, δυναμική παρουσία. Έχει ανάγκη από εκείνη που θα του χαρίζει αξιοσύνη, γιατί δεν θα ζητά δικαιολογίες για την τόλμη της.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK