Δημήτρης Δανίκας

Ενα: Οχι, ο Παπαδόπουλος και τα υπόλοιπα εκλεκτά μέλη των «επαναστατών» δεν γκρεμίστηκαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μην ακούω ανοησίες.

Δύο: Η χούντα του «άντρακλα» Μητσάρα Ιωαννίδη καταβαραθρώθηκε εξαιτίας της εγκληματικής και άκρως αντεθνικής κυπριακής συνωμοσίας και της ολοσχερούς ανικανότητάς της.

Τρία: Απόδειξη; Σύμφωνα με άπειρες μαρτυρίες, σχεδόν όλοι οι στρατευμένοι κυκλοφορούσαν, εκείνες τις δύσκολες, εφιαλτικές ώρες, με σαγιονάρες και σορτσάκια επί ημέρες και δεν γνώριζαν καν σε ποιο κέντρο ή σε ποιο σύνταγμα πρόκειται να υπηρετήσουν. Απόλυτο χάος, απόλυτη αποδιοργάνωση, απόλυτη ανικανότητα!

Τέσσερα: Ελάχιστοι αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο μέχρι τελικής πτώσης. Ο μεγάλος όγκος των φοιτητών ούτε που δρασκέλισε το κατώφλι των αγωνιζόμενων σπουδαστών. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά και τρανταχτά.

Πέντε: Η εξέγερση ήταν, περίπου, αυθόρμητη. Αργότερα, όταν οι επίσημες Νεολαίες, ιδιαιτέρως του ΚΚΕ, αντιλήφθηκαν το ακλόνητο φρόνημα εκείνων των παιδιών, τότε αποφάσισαν να υιοθετήσουν μια τέτοια μορφή πάλης. Μάλιστα αρκετοί εξ αυτών είχαν, στην αρχή, εκλάβει την εξέγερση ως αφορμή προβοκάτσιας!

Εξι: Ναι, ναι, όλα αυτά τα παιδιά που παρέμειναν ακλόνητα στις επάλξεις του συνθήματος «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» επέδειξαν πρωτοφανές θάρρος, πρωτοφανή αποφασιστικότητα και πρωτοφανή αγωνιστικότητα. Με απλά λόγια, όλοι εμείς, τα εκατομμύρια των απόντων, τους οφείλουμε τα μέγιστα. Εσένα το λέω που από τον καναπέ σου επιδίδεσαι σε χλευασμό, ειρωνεία και άφθονη εγκεφαλική και πολιτική μακακία!

Εφτά: Απούσα και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Αλλοι λουφάξανε. Αλλοι βολεύτηκαν. Αλλοι από τον τρόμο τους αυτοπεριορίστηκαν. Αλλοι κερδοσκόπησαν. Οπως, ας πούμε, από την οικοδομική φρενίτιδα. Αλλοι ανακουφίστηκαν. Και άλλοι ικανοποιήθηκαν.

Οκτώ: Το Πολυτεχνείο, μαζί με την εξέγερση της Νομικής, οι δύο μεγάλες και μοναδικές στιγμές συλλογικής και μαχόμενης αντιχουντικής αντίστασης!

Εννιά: Σχεδόν όλοι οι πολίτες της χουντοκρατούμενης Ελλάδας ελπίζανε, περιμένανε και προσεύχονταν για μια θεόσταλτη και καταλυτική παρέμβαση των ξένων δυνάμεων. Ιδιαιτέρως των ΗΠΑ. Απόδειξη; Ο μονότονος ψίθυρος που κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα ήταν «τι λέει η Ουάσινγκτον;», «τι θα κάνει η Μόσχα;», «πόσο ακόμα θα τους ανέχεται η Ευρώπη;».

Δέκα: Είναι αλήθεια ότι τόσο το καθεστώς του Παπαδόπουλου όσο και εκείνο του πιο σκληρού, του Ιωαννίδη, δεν άσκησαν το μέγεθος της ανατριχιαστικής και κτηνώδους βίας όπως έκαναν ο Πινοσέτ της Χιλής και ο Βιντέλα της Αργεντινής. Ομως αυτό δεν αθωώνει ούτε απενοχοποιεί κανέναν χουντικό. Δηλαδή τι θα έπρεπε να γίνει για να μη χαρακτηρίζεται η δική μας χούντα οπερέτα και γελοιογραφία; Να γαζώνουν εν ψυχρώ; Να πετάνε εκατοντάδες αγωνιστές από στρατιωτικά αεροσκάφη στο κενό; Ελάτε τώρα!

Εντεκα: Είναι γεγονός πιστοποιημένο με ονόματα, αριθμούς, περιστατικά ότι η χούντα δολοφόνησε στην έξοδο του Πολυτεχνείου, όπως και προηγούμενα. Δολοφόνησε, βασάνισε, φυλάκισε, εξεδίωξε και φυσικά έστειλε στην εξορία χιλιάδες Ελληνες πολίτες.

Δώδεκα: Πλαστογράφοι και παραχαράκτες όσοι εκ των αναρχοαυτόνομων μπαχαλάκηδων και τρομοκρατών διακηρύσσουν ότι ο δικός τους αγώνας είναι συνέχεια εκείνου του Πολυτεχνείου. Ουδεμία σχέση. Μα η παραμικρή. Οι νεαροί καμικάζι του Νοεμβρίου του 1973 αγωνίστηκαν, τα έδωσαν όλα για όλα υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Οι τάχα μου συνεχιστές τους απλώς είτε μπαχαλάκηδες, είτε χουλιγκάνοι, είτε δολοφόνοι. Αλλωστε, συμβολικά και σημειολογικά, οι πρώτοι, με το πρόσωπό τους και λεβέντικα. Οι δεύτεροι, με μάσκες, κουκούλες και πισώπλατα.

Γιατί πρέπει να το ξέρετε. Η συκοφαντία και η πλαστογραφία, όσο και η προβοκάτσια, είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι όλων αυτών που υποτιμούν, υποβιβάζουν και χλευάζουν το αληθινό Πολυτεχνείο. Υποκλίνομαι στη μνήμη της επετείου του!