Δημήτρης Δανίκας

Με “σκηνοθέτη” τον Γιώργο Αυτιά. Κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκαμα. Κάπως έτσι εξασφαλίζονται τα μεγάλα νούμερα της θεαματικότητας. Παριστάνοντας τον τάχα μου διαιτητή. “Ελάτε πως κάνετε έτσι, εσείς τα μεγάλα παιδιά, οι βουλευτές, οι εκπρόσωποι του Εθνούς”!

Ξεκατίνιασμα βολικό για όλους. Κάπως έτσι ο Δημήτρης Καμμένος μαζεύει ψηφουλάκια. Από ακροδεξιούς υπερ-πατριώτες. Που ωρύονται υπέρ της Ελληνικότητας της Μακεδονίας. Γνωρίζοντας ότι από πολλά χρόνια, εμείς επισήμως, ως Ελλάδα έχουμΕ αναγνωρίσει την FYROM. Γνωρίζοντας ότι το Μπαραπέμπει σε «Μακεδονία»

Πως ονομάζονται κυρ Δημητράκη οι πολίτες του M; Πατησιώτες; Κηφισιώτες; Πως;

Κάπως έτσι μαζεύγει ψηφουλάκια ο τάχα μου αιρετικός Καμμένος. Ας είναι και ρώγες που λέει ο λόγος. Από νωρίς οργάνωσε τις διαφωνίες του. Από νωρίςκαι εγκαίρως διατήρησε τις αποστάσεις του. Ετσι ώστε από τη μια να τα βάζει με την επίσημη κυβερνητική γραμμή. Από την άλλη να παραμένει στον κυβερνητικό λόχο των ΑΝ.ΕΛ. Πάντα «εφ όπλου λόγχης». Και άμα χρειαστεί να την κάνει με γαλλικά, μικρά πηδηματάκια. Προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με το επιχείρημα «σας τα λεγα εγώ, από καιρό διαφωνούσα». Και μέσα και έξω και επί τα αυτά ο κυρ Δημητράκης. Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Βολικό το ξεκατίνιασμα και για την Ελένη Αυλωνίτου. Της αριστερής κολυμβητικής πλεύσεως η Ελενάρα. Τα δίνει όλα. Να μαζεύει κι αυτή ρώγες. Εκλογές έρχονται. Αλλωστε η προεκλογική περίοδος εν Ελλάδι αρχίζει από το τέλος της προηγούμενης εκλογικής αναμετρήσεως

Βολικό το ξεκατίνιασμα και για τους τηλεθεατές. Χασκογελάνε. Μουτζώνουν. Μερικοί εκτοξεύουν ροχάλες. Κάποιοι άλλοι αρχίζουν τα μπινελίκια. Ολοι ξεχαρμανιάζουν. Σα να βλέπουν ριάλιτι σόου ανθυποεπιπέδου Survivor. Το πολιτικό πρωινό αρχίζει με ξεκατινιάσματα. Το μεσημέρι με κουτσομπολιά. Και το βράδυ, πριν το ροχαλητό, έχουμε Survivor. Κομπλέ το μενού. Πληρέστατο

Κάποιοι πείθονται με την Ελένη Αυλωνίτου. «Είδες η τύπισσα; Καλά του τα λέει». Οσοι πείθονται, ως αμνοερίφια, καταλήγουν στην κομματική στρούγκα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους οπαδούς του κυρ Δημητράκη. Ο καθένας με την στρούγκα του.Ακόμα και οι «ανένταχτοι». Οσοι επιθυμούν έξοδο από ΝΑΤΟ και Ευρωπαική Ενωση. Και όσοι γουστάρουν εθνικό νόμισμα Δραχμής. Αυτοί διακατέχονται από την αυταπάτη πως λειτουργούν έξω και πέρα από το σύστημα. Πως είναι γνώστες και επαίοντες. Πως είναι οι αληθινοί σωτήρες. Πως όλοι οι άλλοι είναι χαιβάνια

Κι όμως όλοι μέρος της ίδιας παράστασης. Του ίδιου θιάσου. Του ίδιου «παραγωγού». Του ίδιου έργου. Το σύστημα διαθέτει πολλές επιλογές. Πολλές εφεδρείες. Πολλές λύσεις. Οι « ανένταχτοι» λειτουργούν ως μία από τις βαλβίδες του συστήματος. Αστους να φωνάζουν, να διαμαρτύρονται, να εκτονώνονται. Ετσι δικαιώνουν το δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Οι «ανένταχτοι» είναι το αριστερό, προοδευτικό άλοθι του συστήματος

Και τέλος βολικό το ξεκατίνιασμα για τα τηλεοπτικά κανάλια. Με τα πρωινάδικα και τις πολιτικές εκπομπές παράγεται τσάμπα θέαμα. Περνάει η ώρα. Ακούγονται, τάχα μου, επιχειρήματα και ο τηλεθεατής κρίνει και επιλέγει. Τρίχες κατσαρές. Γιατί όλοι έχουν επιχειρήματα. Και το ύστατο επιχείρημα όλων αυτών των πολιτικών που προσέρχοναι στα κανάλια είναι ακριβώς το χαιβάνι ο τηλεθεατής. Τι θέλεις; Δημητράκη Καμμένο; Πάρε να χεις! Τι θέλεις Ελενάρα; Πάρε να χεις! Τι θέλεις Παναγιώτη Λαφαζάνη; Πάρε να χεις. Και όσο περισσότερους έχεις ατο τέλος τίποτα δεν έχεις!