Δημήτρης Δανίκας

Ανεξάρτητα ποια παράταξη ψηφίζεις, το συμπέρασμα είναι από πολλούς παραδεκτό: ο Αδωνις, ο Γεωργιάδης λέει αλήθειες που άλλοι δεν έχουν την ικανότητα ούτε να συλλάβουν μα ούτε και να τις αμολήσουν. Η ρητορική, λαική του, ευκρίνεια σε συνδυασμό με επίσης λαική του αμεσότητα, οι δύο ακατανίκητες «μεραρχίες» του.

Γιατί αυτό; Επειδή δεν είναι του κομματικού σωλήνα. Επειδή είναι «παιδί» της πιάτσας. Επειδή ολημερίς και ολονυχτίς διασχίζει τα «πεζοδρόμια». Επειδή γνωρίζει τους νόμους της Αγοράς. Και επειδή ο ίδιος είναι της γειτονιάς.

Όλα αυτά προέκυψαν στη σκέψη μου, και μάλιστα αυτομάτως, όταν χτες σε κάποια πρωινή πολιτική εκπομπή τον άκουσα, με εκείνη την παροιμιώδη αμεσότητά του και τον λαικό αυθορμητισμό του, να λέει περίπου ότι η Αριστερά υιοθετεί τις απόψεις της δεξιάς!

Και είναι περίπου έτσι. Και φυσικά αυτά τα συγχαρητήρια του Γεωργιάδη προς την Αριστερά, κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, προέκυψαν από τη στιγμή που ο Κασσελάκης υιοθετεί θέσεις του Μπάιντεν. Σχετικά με την ανάφλεξη και το πολεμικό κλίμα στη Μέση Ανατολή και με την τοποθέτηση και την αυστηρή συμβουλή του Αμερικανού πλανητάρχη προς τον Νετανιάχου, προς αποφυγή κλιμάκωσης στην κόντρα Ισραήλ-Ιράν.

Η μετακίνηση των αριστερών προς τα δεξιά αποδεικνύεται τόσο ιδεολογικά όσο ακόμα και εμφανισιακά. Αφού είδαν και απόειδαν με την ακατάσχετη και θολή αριστερή φρασεολόγια. Αφού πρώτα τα εξάντλησαν όλα μέχρι τελευταίας ρανίδας της αριστερής ρητορικής τους. Αφού ο Κυριάκος κατάφερε να μετακινήσει και να ταρακουνήσει τον δεξιό συντηρητισμό προς το κέντρο, αλλά ακόμα και πιο πέρα. Και αφού τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ σε ελεύθερη πτώση κατέληγαν. Αφού έγιναν όλα αυτά και αφού από την απελπισία τους, οι οπαδοί του κόμματος ψήφισαν Κασσελάκη, συνέβη η μεγάλη, αλλά χαμηλόφωνη, μεταστροφή: το τελευταίο διάστημα όλοι μαζί μετακινούνται προς τα δεξιά.

Ετσι, στην πραγματικότητα, το όνομα του σημερινού αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένο με τον φράκτη των συνόρων, με τις εξοπλιστικές δραστηριότητες των Ενόπλων δυνάμεων, με την Αγορά και με τους βιομηχάνους. Με απλά λόγια «τι λάχανα τι μπρόκολα». Με άλλα λόγια «κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Με απλά λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τον δικό της Κυριάκο Μητσοτάκη.

Κάπως έτσι τα τρία μεγάλα κόμματα περιστρέφονται γύρω από τον ίδιο ιδεολογικό και πολιτικό άξονα. Λίγο απ εδώ, λίγο απ εκεί. Οι διαφορές ελάχιστες. Οι αποστάσεις μικρές. Οι πολιτικές σχεδόν ταυτόσημες.

Και κάτι ακόμα. Σχετικά με την εμφάνιση και το ίματζ των αριστερών κομμάτων. Για παράδειγμα οι εκπρόσωποι του κόμματος της «Νέας Αριστεράς» που υποτίθεται πως αυτοί είναι οι γνήσιοι, οι αυθεντικοί και αμετακίνητοι εκφραστές του ορθού αριστερού Λόγου, σε όλες τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις είναι «σιδερωμένοι», καλοντυμένοι και γραβατωμένοι. Πάει το «αμπέχονο», πάει το ξεκούμπωτο πουκάμισο και πάει το χαλαρό ύφος καφενείου.

Ασε το άλλο. Το υπέρτατο επιχείρημά τους, η κόκκινη γραμμή τους είναι η οικολογία και το περιβάλλον. Πράγμα που παραπέμπει σε μια μεγάλη αλήθεια εκφρασμένη από τον Αδωνι Γεωργιάδη: καλώς τα παιδιά και εις ανώτερα!