Βασίλης Τσακίρογλου

Η δημιουργία ενός υποσταθμού για τις υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους (cloud computing) από την Amazon στην Ελλάδα αφορά μια επένδυση ύψους 150-200 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο, πέρα από τα ποσά και τους αριθμούς, η επιλογή ενός κολοσσού του σημερινού ψηφιακού κόσμου να επεκτείνει την εν Ελλάδι εγκατάστασή του αποτελεί ζήτημα με σαφείς πολιτικές -γεωπολιτικές για την ακρίβεια- προεκτάσεις. Επίσης, η ένταξη της Ελλάδας στο δίκτυο των «Local Zones», όπως βαφτίζει η Amazon Web Services τα μεγάλα κέντρα αναμετάδοσης των υπηρεσιών της ανά την υφήλιο, έχει άμεσο αντίκτυπο στο status της χώρας μας στη σημερινή αγορά εργασίας.

Η Ελλάδα μετατρέπεται, στην πράξη πλέον και όχι μόνο σε επίπεδο ευσεβών πόθων, σε έναν εξαιρετικά ελκυστικό προορισμό προς μόνιμη εγκατάσταση ανθρώπων οι οποίοι μεταναστεύουν για επαγγελματικούς λόγους. Το φαινόμενο αυτό επιβεβαιώνεται από τον ρυθμό αύξησης του αριθμού εργαζομένων στο ελληνικό παράρτημα της Amazon Web Services: τον Ιανουάριο του 2021 προσελήφθησαν 20 άτομα, με την προοπτική να γίνουν 50 ως το τέλος του έτους, βάσει του αρχικού προγραμματισμού.

Τα γραφεία που ενοικιάστηκαν στο Green Center, στο Μαρούσι, ήδη κρίθηκαν ανεπαρκή και χρειάστηκε να μισθωθούν επιπλέον χώροι στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα. Ταυτόχρονα, 67 εργαζόμενοι από διάφορα τμήματα εντός του οργανισμού της Amazon και από διάφορα μέρη του πλανήτη έχουν εκδηλώσει την επιθυμία να μετοικήσουν στην Ελλάδα.

Το 80% εξ αυτών είναι Ελληνες, ως επί το πλείστον άνθρωποι που αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, κοινώς οι καθαυτοί φορείς του επάρατου brain drain. Είναι σημαντικό, δε, ότι το αίτημα της μετάθεσης στην Ελλάδα τίθεται κάπως εκβιαστικά, δηλαδή του τύπου «ή μετατίθεμαι ή παραιτούμαι».

Οι εργαζόμενοι υποθέτουν ότι θα βρεθεί μια άλλη εταιρεία, του ψηφιακού ή άλλου κλάδου, η οποία θα κάνει δεκτό τον συγκεκριμένο όρο προκειμένου να τους προσλάβει. Το ευοίωνο για τη χώρα μας και την αντιστροφή του brain drain είναι ότι το παράδειγμα της Amazon τείνει να καθιερωθεί εσχάτως μεταξύ των επίδοξων «ψηφιακών νομάδων», οι οποίοι βλέπουν την Ελλάδα ως μια λίγο-πολύ ιδανική επιλογή μετοικεσίας - για όλους τους ευνόητους λόγους.

Πέραν αυτού, σε ό,τι αφορά την αμιγώς πολιτική διάσταση, η νέα επένδυση της Amazon έρχεται ως απόρροια των στρατηγικών κινήσεων της κυβέρνησης. Από τον Σεπτέμβριο του 2020 έχει ψηφιστεί ο νόμος 4727/2020 για την Ψηφιακή Διακυβέρνηση, τον οποίο σχεδίασε και εισηγήθηκε ο κ. Κυριάκος Πιερρακάκης. Επί της ουσίας, είναι το πιο προωθημένο σχετικό νομοθέτημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το cloud.

Συγκεκριμενα, στο άρθρο 85 του κεφαλαίου ΙΓ’ του νόμου αναφέρεται ρητώς ότι το ελληνικό κράτος προμηθεύεται «κατά προτεραιότητα συνολικά για τους φορείς του δημόσιου τομέα υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους έναντι οποιωνδήποτε άλλων τεχνολογικών λύσεων».

Πρακτικά, δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ξεκάθαρη πρόσκληση προς τις εταιρείες παροχής υπηρεσιών cloud ώστε να αναπτυχθούν στην Ελλάδα. Εξ ου και η άμεση ανταπόκριση από τη Microsoft, τη Lamda Hellix και, εννοείται, την Amazon Web Services.

Αυτό εννοεί ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης όταν κάνει λόγο για «cloud first policy», έναν όρο τον οποίο ο πρωθυπουργός ανέφερε ξανά πριν από μερικά 24ωρα στην τηλεδιάσκεψη με τον Μάικλ Πάνκε, τον αντιπρόεδρο της AWS και υπεύθυνο του τομέα Παγκόσμιας Δημόσιας Πολιτικής και Διοίκησης της εταιρείας. Από την πλευρά του ο κ. Πάνκε δήλωσε εντυπωσιασμένος από «τον ρυθμό του ψηφιακού μετασχηματισμού της Ελλάδας και το πόσο γρήγορα η νυν κυβέρνηση προώθησε μεταρρυθμίσεις που φέρνουν τη χώρα σας σε ηγετική θέση στο ψηφιακό γίγνεσθαι».

Με άλλα λόγια, ανταπέδωσε στην Ελλάδα την ψήφο εμπιστοσύνης που είχε δώσει προηγουμένως η κυβέρνηση στο cloud, έμπρακτα, με τον νόμο 4727. Εν τέλει φαίνεται πως σε εκείνο το καλοκαιρινό δείπνο του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τζεφ Μπέζος στις Κυκλάδες είχαν σερβιριστεί μόνο τα ορεκτικά. Ισως, μάλιστα, η επένδυση της Amazon στην Ελλάδα, όπως ανακοινώθηκε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο Λας Βέγκας, να μην είναι το τελευταίο - ή ούτε καν το κυρίως πιάτο.