Ο Λευτέρης συνεχίζει να… γράφει

«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου όλη τη μέρα μιλούσαν για έργα, σκηνοθεσία και τέχνη», έχει δηλώσει στο παρελθόν ο Λευτέρης Παπανικολάου-Γκιωνάκης, εγγονός του αξέχαστου Έλληνα ηθοποιού, Γιάννη Γκιωνάκη. Η τρίτη γενιά της οικογένειας Γκιωνάκη με την καλλιτεχνική φλέβα να κυλάει στις φλέβες, ύστερα από τον παππού του και τη μητέρα του, την Πωλίνα Γκιωνάκη, ασχολείται με την υποκριτική, τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία.

Ο Λευτέρης Παπανικολάου-Γκιωνάκης σπούδασε στο τμήμα σκηνοθεσίας της σχολής κινηματογράφου-τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου και στη δραματική σχολή της Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα. Το masterclass του είχε ως θέμα τις μεγάλες μορφές στην αρχαία τραγωδία. Σκηνοθέτησε τη «Γυναίκα», ενώ ανέλαβε τη διεύθυνση φωτογραφίας και τη μουσική ενώ στο «4/9» ανέλαβε και την ερμηνεία. Με το τελευταίο, μάλιστα, συμμετείχε στο 32ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Επίσης, σκηνοθέτησε και το “Sans l’ eau il n’ y a pas de vie”.

Ενεργή, επίσης, είναι και η συμμετοχή του στα θεατρικά δρώμενα. Μετέφρασε, διασκεύασε, σκηνοθέτησε και ανέλαβε τη διεύθυνση φωτογραφίας του θεατρικού έργου του Στίβεν Μπέλμπερ, “Tape”, με τίτλο «Δωμάτιο 32», το οποίο κέρδισε και το πρώτο βραβείο καλύτερης παράστασης στο 1ο Athens Bar Theater Festival ενώ συμμετείχε και σε άλλα φεστιβάλ. Στη συνέχεια, σκηνοθέτησε τα θεατρικά έργα «Το τραπέζι» και το “Locked” ενώ σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε playback theater παράσταση.

Η δράση του, όμως, δεν σταματάει εδώ. Είδαμε τον Λευτέρη σε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαφημιστική καμπάνια της Amstel, η οποία κέρδισε εννέα βραβεία. Επιπλέον. σκηνοθέτησε αφιέρωμα προς τιμή του Γιάννη Γκιωνάκη. Επίσης, έχει δώσει το παρόν ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός σε παράσταση stand up comedy. Έχει υπάρξει βοηθός σκηνοθέτη σε τηλεοπτικές παραγωγές, έχει πάρει μέρος σε διαφημιστικά και έχει φωτογραφίσει μόδα, ηθοποιούς και μοντέλα.

Φέτος, ο Λευτέρης σκηνοθετεί το "Keep Writing" του Λευτέρη Ντρούβα το οποίο ανεβαίνει από σήμερα, 24 Απριλίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο ΜΠΙΠ στην Κυψέλη. Πρόκειται για ένα ανάλαφρο κοινωνικό έργο, δομημένο σε πραγματικό χρόνο, που μιλά για την επικοινωνία και για το πώς η μοναξιά δεν είναι καθόλου ατομική υπόθεση, καθώς τρεις πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους πασχίζουν να ξορκίσουν το πιο κοινό δαιμόνιο της εποχής, χρησιμοποιώντας τον πιο παλιομοδίτικο τρόπο επικοινωνίας. Ένας φτασμένος συγγραφέας στοιχειώνει τον κάθε έναν από αυτούς για λόγους που φαινομενικά δεν συμπίπτουν. Στο έργο παίζουν η Χρυσούλα Παπαδοπούλου, ο Γιώργος Λούντζης, η Ζωή Θεοδωροπούλου και ο Γιώργος Σουρουλάς.



Γιατί η μοναξιά δεν είναι καθόλου ατομική υπόθεση; Και αναφέρομαι στο έργο που σκηνοθετείς.
Στο έργο που ανεβάζουμε, η μοναξιά για τον κάθε ηρώα είναι διαφορετική, όμως έχει ένα κοινό ο ένας με τον άλλον, η μοναξιά τους αφορά και ένα άλλο πρόσωπο. Είναι μόνοι γιατί τους λείπει κάποιος, ή γιατί έχουν κάποιον λιγότερο από όσο θα ήθελαν, ή γιατί τον έχουν με διαφορετικό τρόπο. Θα μπορούσαν δηλαδή να μην είναι καθόλου μόνοι. Όμως όλοι οι άνθρωποι πάντα ζητάνε το κάτι παραπάνω. 

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, φωτογράφος. Πιο από τα τρία θα επέλεγες και γιατί;
Μάλλον προτιμώ τη σκηνοθεσία. Όμως είναι λίγο τυπικό αυτό, καθότι τα αγαπώ και τα τρία και κάνω αυτό που μου κάθεται κάθε φορά ή αυτό που έχω πιο πολύ όρεξη. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να κάνω ένα πράγμα, αυτό είναι ρουτίνα. Και επειδή αγαπώ τη σκηνοθεσία, θεωρώ ότι δεν γίνεται να μην ξέρω να χειριστώ μια κάμερα ή να έχω παίξει κάπου να δω πως είναι και η άλλη πλευρά. 

Ο παππούς σού ήταν ένας θρύλος του ελληνικού κινηματογράφου. Ποια από τα χαρακτηριστικά του έχεις κρατήσει;
Έχω κρατήσει μόνο ένα που μου είχε πει: «Κάνε ό,τι θες να κανείς, αρκεί να είσαι ο καλύτερος. Δεν είμαι, φυσικά, αλλά προσπαθώ να αντιμετωπίζω την οποιαδήποτε δουλειά σαν να είναι το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο.



Διαφήμιση γιατί έκανες; Πώς προέκυψε;
Έκανα γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον, δεν είχα ιδέα τι και πώς. Ξεκίνησα το 2004 τυχαία από αγγελία, έκανα αρκετά σποτάκια -ήταν και καλά οικονομικά- και ξαφνικά έκατσε αυτή η τεράστια καμπάνια. Οπότε νομίζω η διαφήμιση μόνο καλά μου έχει προσφέρει.

Τι σε ενοχλεί στο σήμερα;
Η βία στα ζώα και ότι οι περισσότεροι μετά τα 30 ακολουθούν στη ζωή τους μια κοινωνική φόρμα πολύ συγκεκριμένη, και ξεχνάμε ότι κάποτε ήταν 20. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. 

Παραδέχεσαι τα λάθη σου; Πες μας ένα από αυτά;
Παραδέχομαι παραπάνω από όσα ευθύνομαι. Ένα λάθος μου είναι ότι είμαι εξαιρετικά επιρρεπής στην επιρρέπεια, είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου, δεν αλλάζει. 

Τι θα άλλαζες από το παρελθόν σου και τι θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον;
Δεν θα άλλαζα τίποτα από το παρελθόν μου. Και στο μέλλον μου θα ήθελα να μπορώ να ξαναπώ την πρώτη πρόταση. 

O Όσκαρ Ουάιλντ έχει πει ότι «Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να είσαι υπερβολικά μοντέρνος. Διατρέχεις τον κίνδυνο να γίνεις ξαφνικά υπερβολικά ξεπερασμένος». Εσύ τι θα έλεγες;
Συμφωνώ απόλυτα. Για να σπάσεις μια φόρμα πρέπει να τη δοκιμάσεις πρώτα. Μετά απόρριψέ την άφοβα. 

Και για το τέλος θέλω να μας πεις κάτι που δεν ξέρουμε για εσένα; 
Θεωρώ ότι πρέπει να βγάλουμε ένα κονδύλι για να στήσουμε ένα μνημείο αφιερωμένο στις κοπέλες που κατάφεραν να με ανεχτούν και στάθηκαν δίπλα μου!! [γέλια]

Info
"Keep Writing"
του Λευτέρη Ντρούβα
Σκηνοθέτης: Λευτέρης Παπανικολάου Γκιωνάκης
Βοηθοί Σκηνοθέτες: Λευτέρης Ντρούβας, Γιώργος Λούντζης
Παίζουν: Χρυσούλα Παπαδοπούλου, Γιώργος Λούντζης, Ζωή Θεοδωροπούλου, Γιώργος Σουρουλάς 
Από 24 Απριλίου 2017 και κάθε Δευτέρα κ Τρίτη στο θέατρο ΜΠΙΠ, Αγ. Μελετίου 25 Κυψέλη
Εισιτήρια: κανονικό 10 ευρώ, μειωμένο 5 ευρώ.