H Lolita… μετακομίζει στο Γκάζι

Μετά από έναν εξαιρετικά επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού και το θέατρο Επί Κολωνώ το “Lolita reversed” μετακομίζει στο Γκάζι και στο θέατρο Tempus Verum και θα παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 μέχρι τις 25 Ιανουαρίου.

Η πιο διάσημη παράνομη ερωτική ιστορία του κόσμου, σε μια ολοκαίνουρια εκδοχή δοκιμάζει τις αντοχές της ανθρώπινης επιθυμίας και τα όρια του σύγχρονου θεάτρου.

«Ανέκαθεν η ‘’Λολίτα’’ αποτελούσε ένα αγαπημένο μου μυθιστόρημα λόγω της άγριας ποιητικότητας με την οποία είναι γραμμένο και του τρόπου με τον οποίο καταπιάνεται με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως είναι εκείνο της ανήλικης σεξουαλικότητας και των ανθρώπινων παθών. Ήθελα, όμως να δώσω μια άλλη μορφή στην ιστορία, πιο σύγχρονη καθώς και να την εμπλουτίσω με δικά μου βιώματα και σκέψεις πάνω στον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Κι επειδή συνηθίζω να γράφω ή να μεταγράφω τα κείμενα στις παραστάσεις μου, μια τόσο διάσημη ιστορία δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση» μας εξηγεί ο Χρήστος Καρασαββίδης, που εκτός από τον ρόλο του συγγραφέα κρατάει κι αυτόν του σκηνοθέτη.

Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου, ένας μεσήλικας σκηνοθέτης νοικιάζει δωμάτιο στο σπίτι μιας όμορφης χήρας, έλκεται παθολογικά όμως από τη δεκατριάχρονη κόρη της, Λολίτα, με την οποία και δημιουργεί δεσμό με ολέθρια αποτελέσματα. 

«Αντιμετωπίζω τη Λολίτα σαν ένα μπερδεμένο παιδί, φιλόδοξο κι αλλοπαρμένο μεν αλλά που αναζητά την ηλικία, την αγάπη και τη σεξουαλικότητά της. Ασφαλώς κι είναι ένα ανήλικο νυμφίδιο, όπως κι ο καθηγητής είναι ένας παραδεδομένος στα πάθη του καταστροφέας. Αλλά δεν παύουν κι οι δυο να είναι εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης κι η σχέση τους σύμβολο της ανθρώπινης αδυναμίας» επισημαίνει ο Χρήστος.

«Υπάρχει κάτι που απαγορεύεται στον αμοιβαίο έρωτα;» τον ρωτάω. «Ναι, να τον προδώσεις από ατολμία» μου απαντά σχεδόν αφοπλιστικά.

Η «Λολίτα» του Ναμπόκοφ υπήρξε ένα έργο που σόκαρε, δίχασε και λογοκρίθηκε τόσο σαν βιβλίο όσο και σαν ταινία δια χειρός Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο ίδιος ο Κιούμπρικ μάλιστα έχει δηλώσει ότι αν ήξερε ότι η ταινία του θα λογοκριθεί σε τέτοιο βαθμό δεν θα τη γυρνούσε ποτέ. Αναρωτιέμαι αν το καινούριο έργο του Χρήστου Καρασαββίδη στις μέχρι τώρα παραστάσεις του έχει προκαλέσει αντιδράσεις από μερίδα του κοινού. «Επειδή το θέμα που πραγματεύεται το έργο και κατά συνέπεια η παράσταση είναι αρκετά άγριο, όπως και κάποιες από τις σκηνές που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του θεατή, είναι λογικό ένα μέρος του κοινού να δυσανασχετήσει» μου λέει ο Χρήστος. «Από την άλλη, βεβαίως, είμαστε μια κοινωνία που ποτέ δεν απέβαλε τα συμπλέγματα που την ταλαιπωρούσαν και σε καμία περίπτωση δεν αντιμετώπισε τα προβλήματα που την ταλάνιζαν κατά πρόσωπο, οπότε δεν απορώ που ακόμη δεν έχουμε πειστεί πως ένας υπέροχος τρόπος να σαρκάσουμε τις αδυναμίες μας είναι η τέχνη. Άρα επιμένω να πιστεύω πως οι ανοιχτόμυαλοι κι ευφυείς άνθρωποι κάθε εποχής ήταν δεκτικοί σε τέτοιες ιστορίες κι αρνούμαι να το συνδέσω με τη σημερινή κοινωνία. Αντιδράσεις πάντα θα υπάρχουν κι αν θέλετε είναι δουλειά τους να υπάρχουν για να δημιουργούνται αντιθέσεις κι επικοδομητικές σκέψεις, το ζήτημα είναι να επιμένουμε να τολμάμε. Ειδικά όταν είμαστε βουτηγμένοι στην αβεβαιότητα».

Όσο για τη σύγκριση με έναν συγγραφέα του διαμετρήματος του Ναμπόκοφ ο Χρήστος μοιάζει σοφά να μην μπαίνει καν σε μία τέτοια διαδικασία. «Ο Ναμπόκοφ, μέσω του έργου του, μου χάρισε τη σκέψη του και την ποιητική οπτική των πραγμάτων και δεν νιώθω καθόλου άσχημα που ξανάγραψα την ιδέα του σε μια νέα πιο επιθετική κι ακόμα πιο ερωτευμένη εκδοχή. Στην ουσία, όμως, ο Ναμπόκοφ κι η Λολίτα του ήταν η αφορμή για να δημιουργηθεί αυτή η ολοκαίνουρια Λολίτα. Η δική μου» τονίζει και εσείς δεν έχετε παρά να ανακαλύψετε μόνοι σας τη δυναμική της νέας εκδοχής της Λολίτας στο θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις.