Τέσσερα πράγματα που μπορείς να κάνεις περιμένοντας τον Φρανκ Άντεργουντ

Όπως όλοι οι Αμερικανοί πολιτικοί, έτσι και ο Φρανκ Άντεργουντ , έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις προεδρικές εκλογές. Παρακολουθώντας από κοντά τις εξελίξεις, φρόντιζε να ανεβάζει τουίτ μέσα από τον λογαριασμό του “House of cards” στο Twitter. «Θα χυθεί λίγο αίμα; Ναι, αλλά αυτό θέλει ο κόσμος στα debates”, σχολίασε τη βραδιά του debate μεταξύ Κλίντον και Τραμπ . «Υποστηρίξτε τους υποψηφίους που θα σας κοιτάξουν στα μάτια και θα σας πουν ακριβώς αυτό που σκοπεύουν να κάνουν», ήταν μία άλλη συμβουλή, μαζί με ένα gif με ένα ειρωνικό βλέμμα από το προεδρικό ζεύγος. Τέλος, μετά την ανακοίνωση του νικητή στη βραδιά των εκλογών ανέβασε ένα άλλο gif με τον ίδιο απογοητευμένο. Μάλλον δεν ήταν υπέρ του Τραμπ.

Έκτοτε, σιγή. Ο κ. Άντεργουντ τηρεί σιγή ασυρμάτου είτε σχεδιάζοντας πώς να πριονίσει την καρέκλα του νεοεκλεγέντα Προέδρου -και σίγουρα θα είναι πιο αποτελεσματικός από τη Χίλαρι- είτε συμμετέχοντας στη δική του προεκλογική εκστρατεία, εκεί που τον αφήσαμε στο τέλος του τέταρτου κύκλου. Όπως και να έχει, μας λείπει - και ο επόμενος κύκλος είναι ακόμα μακριά. Αν ανήκεις και εσύ στη… λέσχη, σου προτείνουμε τέσσερα πράγματα που μπορείς να κάνεις περιμένοντας την πέμπτη σεζόν του “House of cards”.

Να δεις την πρωτότυπη σειρά

Πριν από τον Φρανκ Άντεργουντ, υπήρχε ένας τύπος που είχε τα ίδια αρχικά (στα αγγλικά), ο Φράνσις Έρκχαρτ. Βάση του δεν ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου αναμείχθηκε με την πολιτική για να βοηθήσει το κοινωνικό σύνολο και την ευημερία της χώρας. Σημείωσε λάθος· για την πάρτη του το έκανε βέβαια! Στον πρώτο κύκλο της σειράς του BBC βλέπουμε τον Φράνσις να ξεκινά από ένα υψηλό αξίωμα των Συντηρητικών στο αγγλικό κοινοβούλιο, μετά το τέλος της θητείας της Μάργκαρετ Θάτσερ. Η άρνηση του νέου πρωθυπουργού να τον διορίσει στο υπουργικό συμβούλιο προκαλεί την οργή του. Ο Φράνσις θα κάνει τα πάντα για να υπονομεύσει τον αρχηγό της κυβέρνησης - και ποιος θα περίμενε ότι ένας (φαινομενικά) καλοκάγαθος άνθρωπος θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο;

Η μίνι σειρά του BBC, στην οποία στηρίζεται και η νέα του Netflix, έκανε πρεμιέρα το 1990 και αποτελούνταν από τέσσερα επεισόδια. Ακολουθήθηκε από άλλες δύο σεζόν που διασκορπίστηκαν μέσα στην πενταετία (ο δεύτερος κύκλος προβλήθηκε το 1993 και ο τρίτος το 1995) και αποτελούνταν επίσης από 4 επεισόδια έκαστος. Το αρχικό “House of cards” είναι ένας εξαιρετικός πρώτος διδάξας, με μπόλικη ίντριγκα και φθαρμένους έρωτες (και ναι, υπάρχει η αντίστοιχη Ζόι Μπαρνς), αλλά και με έναν άριστο Ίαν Ρίτσαρντσον (πέθανε το 2007) στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τέλος, αυτό που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον (αν δεν ψήθηκες ήδη), είναι ότι στον τελευταίο κύκλο ο κ. Έρκχαρτ βάζει στο στόχαστρό του την Κύπρο.

Να διαβάσεις το βιβλίο

Τι βιβλίο και αυτό, να στηρίζονται πάνω του δύο τόσο επιτυχημένες σειρές! Εμπνευσμένος από τους πιο σκοτεινούς χαρακτήρες του Γουίλιαμ Σαίξπηρ -από τον Μάκβεθ και τον Ριχάρδο Γ’-, ο Μάικλ Ντομπς, ανώτερο στέλεχος των Συντηρητικών και στενός συνεργάτης τόσο της Μάργκαρετ Θάτσερ, όσο και του Τζον Μέιτζορ, έγραψε μία τριλογία που διατηρεί μία διαχρονική αξία: το “House of Cards” (1989), το “To play the king” (1992) και το “The final cut” (1994).

Εκεί μπορείς να διαβάσεις στο χαρτί για τον βίο και την πολιτεία του Φράνσις Έρκχαρτ (αν είσαι φανατικός οπαδός του Φρανκ Άντεργουντ, μπορείς να αντικαταστήσεις το όνομα): ενός που κινείται στη σκιά, ανακαλύπτει τα μυστικά των συναδέλφων του, χειραγωγεί τις ψηφοφορίες και που βγάζει από τη μέση όποιον πάει να τον ξεσκεπάσει. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας κυκλοφόρησε, μάλιστα, τον περασμένο Απρίλιο μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Να δεις τη «Δυτική πτέρυγα»

Αν έχεις κουραστεί με την ίντριγκα, τον κυνισμό και τη μοχθηρία του αξιότιμου Προέδρου Άντεργουντ, σου έχουμε μία διαφορετική πρόταση. Το “West wing” δεν είναι τόσο για την πολιτική ισχύ, όσο για τις πολιτικές και την επικοινωνία και μάλιστα από μία ομάδα ανθρώπων που έχουν σε μεγαλύτερη υπόληψη τον ιδεαλισμό από ό,τι ο ρόλος του Κέβιν Σπέισι. Πιο συγκεκριμένα, η σειρά διηγείται την ιστορία του επιτελείου του Δημοκρατικού Προέδρου Τζοσάια Μπάρτλετ (Μάρτιν Σιν) μέσα από τη Δυτική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου, όπου βρίσκεται η βάση τους.

Ο πρώτος κύκλος ξεκινά κατά το δεύτερο έτος της προεδρίας Μπάρτλετ, με το επιτελείο να δυσκολεύεται ακόμα να προσαρμοστεί και να προχωρήσει τη νομοθεσία που θέλει. Όσο προχωρά η ιστορία, προστίθενται νέες μεταβλητές, όπως σκάνδαλα, τρομοκρατία, μία νέα προεκλογική καμπάνια και συγκρούσεις τόσο με το Κογκρέσο όσο και με το Ανώτατο Δικαστήριο. Η σειρά κράτησε επτά σεζόν (από το 1999 έως το 2006), κερδίζοντας αρκετά βραβεία (ανάμεσα σε αυτά 26 Έμι και 2 Χρυσές Σφαίρες).

Να ξαναδείς το “House of cards”, βέβαια!

Τέσσερις κύκλοι. Πενήντα δύο επεισόδια. Κοντά δύο μήνες, δηλαδή, αν αρχίζεις να βλέπεις ένα ανά βράδυ. Κάπως έτσι, θα μπορέσεις να καλύψεις σχεδόν τον μισό χρόνο αναμονής μέχρι την προβολή του επόμενου κύκλου στο Netflix, ο οποίος λογικά θα προβληθεί Φεβρουάριο ή Μάρτιο, όπως συνηθίζεται. Άλλωστε, δεν θα ήθελες να δεις μία ακόμα φορά πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς ξεκίνησε ο Φρανκ να ξηλώνει το πουλόβερ του Αμερικανού Προέδρου. Πώς γνώρισε και χρησιμοποίησε τη Ζόι και τον βουλευτή Πίτερ Ρούσο. Πώς βρήκε αυτός και η σύζυγός του, Κλερ Άντεργουντ (Ρόμπιν Ράιτ), τον δάσκαλό τους με τον Ρώσο Πρόεδρο Βίκτορ Πετρόφ (Λαρς Μίκελσεν). Πώς ο Φρανκ και η Κλερ ήρθαν σε ρήξη. Πώς κλείνει το μάτι σε εσένα, ναι, σε εσένα, τον θεατή, ο Φρανκ όταν κάνει κάτι κακό…