Αλέκα Καμηλά: «Είμαι με το ένα πόδι στην Αμερική»

Ο Αντρέι, η Μίλα και ο Μάξιμος είναι στον κήπο και παίζουν. Ο σκύλος τους, o Toy, πότε τους κυνηγάει και πότε το κυνηγούν. Κάθε απόγευμα Παρασκευής, στο σπίτι της οικογένειας Στογιάκοβιτς, οι παιδικές φωνές κυριαρχούν. Μοιάζει με ευτυχισμένη οικογένεια βγαλμένη από διαφημιστικό σποτ. Βέβαια, για να συμβούν όλα αυτά, απαιτούνται θυσίες, ρίσκα, δύσκολες αποφάσεις και ατέλειωτη δουλειά. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε καθετί που έχει αξία.

Η Αλέκα έχει μόλις επιστρέψει από τη δουλειά. «Δεν έχουν σχολείο αύριο, για αυτό παίζουν μέχρι τέτοια ώρα. Τις υπόλοιπες ημέρες, με το που επιστρέφω, κάνουμε τα μαθήματά τους» μου λέει η Αλέκα Καμηλά, όταν με καλωσορίζει. «Έχεις φάει; Θες κέικ; Καφέ;» με ρωτά σαν να μην έχουμε γνωριστεί πριν από ένα λεπτό. Είναι οικεία και χαμογελαστή. Όπως ο Πέτζα. Όπως τα παιδιά τους. Ακόμη και ο σκύλος έχει μπει σε αυτό το οικογενειακό concept.



Περιμένεις πώς και πώς να ξεκουραστείς έπειτα από μια απαιτητική σεζόν;
Δεν θα έλεγα πως ήταν απαιτητική, αλλά διαφορετική. Και αυτό γιατί είχα συνηθίσει να περνάω αλλιώς τους χειμώνες μου. Περιμένω πώς και πώς το καλοκαίρι, για να πω και εγώ αυτό που τόσα χρόνια άκουγα από τους άλλους: «Αχ, θα ξεκουραστώ».

Έπειτα από επτά μήνες, θεωρείς πως το τηλεοπτικό αποτέλεσμα ήταν εκείνο που προσδοκούσες όταν ξεκινούσατε το στήσιμο της εκπομπής;
Δεν είχα ιδέα για το τηλεοπτικό αποτέλεσμα. Η εκπομπή ξεκίνησε ως διαφορετικό project και στην πορεία άλλαζε, αφού όλη η ομάδα προσπαθούσε να το «βρει». Έτσι, αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς καταλήγει. Όσο περνάει ο καιρός, μαθαίνω, αισθάνομαι όλο και καλύτερα και θεωρώ πως βελτιώνομαι.

Βλέπεις την εκπομπή μετά;
Στην αρχή ναι, από το site του Alpha. Τις έβλεπα, γιατί αρχικά με ενδιέφερε το πώς είμαι, η εικόνα μου. Επειδή είχα χρόνια να κάνω τηλεόραση, με ξένιζε η εικόνα μου. Αρχικά παρατηρούσα τις γκριμάτσες μου, τον τρόπο που μιλάω, το πώς κάθομαι. Και εντόπιζα «κουσούρια». Στη συνέχεια, συγκεντρωνόμουν σε αυτά που λέω. Πλέον έχω χαλαρώσει, αισθάνομαι καλά.

Έχει τύχει να δεις εκπομπή παρέα με τον Πέτζα;
Όχι, μαζί δεν έχει τύχει να τη δούμε. Με παρακολουθούσε, όμως, τον πρώτο καιρό, γιατί ήταν και για εκείνον περίεργο να με βλέπει στην τηλεόραση.

Σου έχει κάνει παρατηρήσεις;
Για την εικόνα μου όχι, αφού δεν είναι και γνώστης. Ως απλός τηλεθεατής, μου είχε κάνει κάποια σχόλια του τύπου «εκεί σαν να βαρέθηκα» ή «εκείνο δεν μου άρεσε». Στην πορεία, από το λίγο που βλέπει, γιατί και εκείνος έχει δουλειά εκείνη την ώρα, διαπίστωσε πως του άρεσα περισσότερο, με βρίσκει πιο χαλαρή, να πατάω πιο δυνατά στα πόδια μου.



Σε πρόσφατη συνέντευξή σου ανέφερες πως πολλές φορές έχεις κάνει πίσω στον τηλεοπτικό αέρα. Το έκανες ενστικτωδώς, από ευγένεια ή ένιωθες ανασφάλεια;
Έβλεπα πιο «συνειδητοποιημένους» τηλεοπτικά ανθρώπους από εμένα, αφού τα τελευταία χρόνια εργάζονταν και οι τρεις τους στο χώρο. Έχουν περισσότερη εμπειρία από εμένα, οπότε εγώ έκανα ένα βήμα πίσω για να τους παρατηρώ. Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους και να βλέπω πώς λειτουργεί το όλο σύστημα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να μαθαίνω, αλλά και να τους παρατηρώ καλύτερα. Έτσι βελτιώνομαι και συντονίζομαι με τους άλλους. Πάντα υπάρχουν αυτά τα παιχνιδάκια προβολής, στα οποία δεν σε έχουμε δει να συμμετέχεις.

Πάντα υπάρχουν αυτά τα παιχνιδάκια προβολής, στα οποία δεν σε έχουμε δει να συμμετέχεις;
Δηλαδή;

Ένα πολύ εύκολο τρικ για να στραφούν τα φώτα της επικαιρότητας πάνω σου είναι να επιτεθείς σε κάποιο συνάδελφό σου. Ή να εκφραστείς σκληρά, είτε και με απαξίωση εναντίον ενός άλλου παρουσιαστή… Να προκαλέσω ίντριγκες, δηλαδή. Μα έχω προβολή, είμαι καθημερινά στην τηλεόραση. Δεν το έχω σκεφτεί έτσι, να επιζητώ την αναπαραγωγή από τα άλλα κανάλια. Τι να πω, μάλλον χρειάζομαι βελτίωση και σε αυτό.

Θα αισθανόσουν άνετα να το κάνεις;
Να επιτεθώ, όχι. Δεν μου βγαίνει. Να πω τη γνώμη μου και να μην αρέσει σε κάποιους, μπορεί να τύχει. Γενικά όμως, από τους τέσσερις της εκπομπής, είμαι εκείνη που στρογγυλεύω το θέμα, το ξενερώνω, το γειώνω. Αλλά έτσι νιώθω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γίνω πιο καυστική επί τούτω. Θεωρώ πως γενικά δεν το έχω το σχόλιο. Δεν έχω αυτή τη «ματιά» που θα έκανε άλλους να αναπαράγουν τα λεγόμενά μου. Είμαι ο εαυτός μου. Όταν μου αρέσει κάτι, το λέω, το ίδιο και όταν δεν μου αρέσει, αλλά πάντα «στρογγυλεμένα», χωρίς αιχμές.

Άρα δεν πρόκειται να το κάνεις…
Δεν ξέρεις ποτέ, η τηλεόραση είναι ένα «πράγμα» που σε τρώει, μπορεί να μπω και εγώ σε αυτή τη λογική, σε αυτό το στιλάκι.

Στον «ατελείωτο χειμώνα» σου στις ΗΠΑ σκεφτόσουν πως με την επιστροφή σου θα επιδιώξεις να κάνεις τηλεόραση;
Όχι, ποτέ. Δεν το είχα αυτό στο μυαλό μου, το αντίθετο… Θεωρούσα πως αυτό το κομμάτι είχε τελειώσει για πάντα από τη ζωή μου.

Είσαι μοιρολατρική ως χαρακτήρας;
Ναι, είμαι. Είμαι του «ό,τι έρθει» και απεχθάνομαι τα προγράμματα. Γενικότερα, είμαι της φάσης «αν έρθει, ήρθε». Δεν είναι βέβαια και πολύ καλό αυτό, γιατί κάποια πράγματα που θέλεις να κάνεις θέλουν και κυνήγι. Και ειδικά στη συγκεκριμένη δουλειά. Τώρα μου έκατσε και αυτό, δεν πήγα να πω «γεια σας, ψάχνω δουλειά». Και είπα «ωραία, ας το κάνω».

Περίμενα διαφορετική απάντηση, γιατί θεωρούσα πως θα μου έλεγες ότι στις ΗΠΑ μελετούσες την τηλεόραση και θα ερχόσουν πίσω με προτάσεις…
Έβλεπα τηλεόραση ως τηλεθεάτρια-«κουτσομπόλα». Με ενδιέφερε να παρακολουθώ ως απλή τηλεθεάτρια και όχι για να το αξιοποιήσω αυτό ως εφόδιο.



Γκουγκλάροντας το όνομά σου με αγγλικούς χαρακτήρες, θα βρει κανείς πολλά δημοσιεύματα. Πώς και δεν δέχτηκες κάποια πρόταση στις ΗΠΑ; Δεν σου πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσες να κάνεις κάτι κι εκεί;
Όχι. Καταρχάς θα είχα πρόβλημα με τη γλώσσα, παρόλο που τα αγγλικά μου βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Αλλά αισθανόμουν πολύ διαφορετική, είχα εντελώς άλλη κουλτούρα, ήμουν πολύ «Ελληνάρας». Δεν μπόρεσα να αμερικανοποιηθώ πολύ. Ήμουν η «κλασική Ελληνίδα μαμά», που θα ντύσει με πολλά ρούχα τα παιδιά της για να τα πάει στο σχολείο και θα την κοροϊδεύουν οι Αμερικάνες, θα μιλάει δυνατά, θα γελάει δυνατά, θα φωνάζει στα παιδιά της «έλα εδώ, ντύσου». Άλλωστε, η προβολή που είχε ο Πέτζα ήταν εξαιτίας του μπάσκετ. Δεν τον κυνηγούσαν για να δουν τι κάνει στην καθημερινότητά του. Προτάσεις είχα κατά καιρούς για να πάρω μέρος στο reality Basketball Wives, αλλά είναι τόσο περίεργο όλο αυτό με την προβολή της οικογένειας και των παιδιών σου, που δεν θα ήθελα να το κάνω σε καμία περίπτωση. Το reality αυτό παρουσιάζει το 24ωρο της οικογένειας του μπασκετμπολίστα, στοχεύοντας κυρίως στις συζύγους. Εκεί οι σύζυγοι των αθλητών είναι αλλιώς. «Πουλάνε» πολύ εύκολα όλο αυτό τον πλούτο των αντρών τους, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα… Αλλά εγώ δεν ήθελα να το κάνω.

Είδες πού έφτασαν οι Kardashians από ένα reality…
Ναι, και τώρα χτυπάω το κεφάλι μου!

Είχες κάνει ένα πολύ δυναμικό ξεκίνημα στην παρουσίαση, με αφετηρία το Μακεδονία TV και στη συνέχεια το Mega. Αλήθεια, τι σκεφτόσουν το τελευταίο βράδυ, πριν τα αφήσεις όλα για να πας να βρεις τον Πέτζα στις ΗΠΑ;
Ήμουν ήδη τριών μηνών έγκυος και έφευγα χαρούμενη. Δεν αισθανόμουν πως άφηνα πίσω μια καριέρα. Είχα απομυθοποιήσει τελείως αυτό που έκανα, το είχα γειώσει. Δεν αισθανόμουν πως άφηνα τίποτε πίσω, εκτός από ανθρώπους. Μόνο για αυτό στεναχωριόμουν. Φυσικά είχα την αγωνία, αφού πήγαινα να φτιάξω οικογένεια σε μια ξένη χώρα, σε ένα άγνωστο μέρος.

Πώς ήταν να ζεις και μαζί με τους γονείς του Πέτζα;
Ήταν εκεί για να τον βοηθούν, για να μην είναι μόνος του. Ήταν δύσκολο. Και για εκείνους ήταν δύσκολο… Μπήκε μια ξένη στο σπίτι τους, έγκυος, που θα έπαιρνε το γιο τους. Και για μένα ήταν δύσκολα, γιατί πήγα σε ένα ξένο σπίτι, άφησα τους δικούς μου, γιατί κι εγώ η κόρη κάποιων ήμουν. Αυτό το αναγνωριστικό ήταν ένα «παλούκι», για να σου πω την αλήθεια. Αλλά γεννοβολώντας παιδιά με λάτρεψαν. Έχουν τρομερή αδυναμία στα παιδιά.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.