Πώς σχολίασαν τα γαλλικά ΜΜΕ τις εξαγγελίες του Ολάντ

Την επομένη της συνέντευξης Τύπου την οποία παραχώρησε ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, τα πρωτοσέλιδα του γαλλικού τύπου έκαναν λόγο πλέον για τις προτάσεις του στο πεδίο της οικονομίας, όχι για την προσωπική του ζωή.

Ανάλογα με την πολιτική ταυτότητα, τα σχόλια για τα νέα μέτρα διαφέρουν στο σύνολό του πάντως ο Τύπος του πίστωσε ότι κατάφερε να ανέλθει στο ύψος των περιστάσεων, να μην επιτρέψει δηλαδή οι πιπεράτες αποκαλύψεις για την προσωπική του ζωή να επισκιάσουν τις οικονομικές εξαγγελίες του.

Τα γαλλικά ΜΜΕ έδωσαν σήμερα και τον απόηχο των αντιδράσεων του αγγλοσαξονικού Tύπου - ο οποίος, όπως σημειώθηκε, δυσκολεύτηκε να χωνέψει τον διαχωρισμό της προσωπικής του ζωής από την πολιτική ζωή και έκρινε ότι κακώς οι Γάλλοι δημοσιογράφοι δεν πίεσαν περισσότερο τον Ολάντ να μιλήσει για τα προσωπικά του.

"Ο Ολάντ απελευθερωμένος" ήταν ο τίτλος της κεντροαριστερής Λιμπερασιόν.

"Αναλαμβάνοντας την ευθύνη για μια ‘σοσιαλδημοκρατική’ γραμμή, ξεκαθάρισε την πολιτική του τοποθέτηση. Διατρέχοντας τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για φιλελεύθερη παρέκκλιση" ανέφερε το λιντ.

Στο κεντρικό της σχόλιο εξάλλου η Λιμπέ σημείωσε ότι "για πρώτη φορά, χωρίς να κρυφτεί πίσω από ασαφείς εκφράσεις, ο αρχηγός του κράτους έκανε σαφή τη γραμμή πλεύσης του".
Με τη συνέντευξη αυτή άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο: ο πρόεδρος τοποθετείται πλέον στα δεξιά της αριστεράς. Το Σύμφωνο Ευθύνης με τις επιχειρήσεις και η μείωση των δημοσίων δαπανών είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της μάχης του για την αναζωογόνηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, υπογράμμισε η Λιμπερασιόν.

"Συνέντευξη υψηλής ακροβασίας" ήταν ο τίτλος της συντηρητικής Λε Παριζιέν η οποία συνήθως δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα φιλικά τον πρόεδρο. Στο κεντρικό της σχόλιο όμως σήμερα αναγνώρισε πως χθες ο Ολάντ "κέρδισε πόντους. Οι Γάλλοι περίμεναν διευκρινίσεις και τις έλαβαν (. . .). Για τη γραμμή που ακολουθεί, την πολιτική του, την μέθοδό του".

Η γραμμή του —εξήγησε η εφημερίδα— είναι αυτή ενός σοσιαλιστή που έγινε σοσιαλδημοκράτης: είναι μάλλον εγγύτερη σε εκείνη του Τόνι Μπλερ, παρά οποιουδήποτε Γάλλου σοσιαλιστή. Η οικονομική πολιτική του είναι πλέον ξεκάθαρα στραμμένη στην "προσφορά και επομένως στις επιχειρήσεις, όχι στη ζήτηση, δηλαδή τους εργαζόμενους".
"Ο Ολάντ επιβάλλει στην αριστερά την επιλογή του για τις επιχειρήσεις" ήταν ο τίτλος της Μοντ. "Μετά τις διευκρινήσεις, καλείται να περάσει στις πράξεις", σημείωσε στο κύριο άρθρο της.

Η σύνταξη της Λε Μοντ επισήμανε το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα υποβάλει το σύνολο των τελικών αποφάσεων στην γαλλική εθνοσυνέλευση και σχολίασε: "Πρόκειται για μια έξυπνη προσέγγιση. Δεν υποχρεώνει μόνο την Αριστερά να αναλάβει κι αυτή τις δικές της ευθύνες (στο κοινοβούλιο), αλλά φέρνει σε δύσκολη θέση και τη δεξιά, υλοποιώντας με το δικό του τρόπο, αυτά που εκείνη θεωρούσε απαραίτητα και δεν τα υλοποίησε".

"Εγώ, υπάλληλος της εργοδοσίας" ήταν ο πρωτοσέλιδος —ιδιαίτερα σκληρός— τίτλος της αριστερής Ουμανιτέ.

"Σκληρή θεραπεία λιτότητας έως το 2017" ανέφερε ο υπότιτλος, "30 δισεκ. ευρώ νέο δώρο στις επιχειρήσεις. Ο αρχηγός του κράτους επιταχύνει την εφαρμογή της φιλελεύθερης πολιτικής του. Ο σύνδεσμος των εργοδοτών Medef τρίβει τα χέρια του".

"Θα ματώσουμε" υπογράμμισε στο κύριο της άρθρο η Ουμανιτέ, που θεωρεί ότι "το σκουλήκι του φιλελευθερισμού ήταν από την αρχή στο φρούτο" που είχε σερβίρει το 2012 ο υποψήφιος ακόμη τότε πρόεδρος Ολάντ.

"Στροφή στα λόγια", ήταν ο επίσης καυστικός τίτλος της Φιγκαρό. Στην προεδρία κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, έγραψε στο κύριο άρθρο της, δινόταν κάποια στιγμή η εντύπωση πως "ο Φρανσουά Ολάντ ήταν ταυτόχρονα ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Τόνι Μπλερ. Η επισημότητα του ύφους, η πρόσκληση σε μια (εθνική) προσπάθεια, η χρήση λέξεων που έως πρότινος ήταν ταμπού, επιτέλους η υπόσχεση για ιστορικές μεταρρυθμίσεις"., έγραψε. Στην πραγματικότητα όμως, εκτίμησε η σύνταξη της εφημερίδας, επρόκειτο "για μια νέα απόπειρα εξαπάτησης του ακροατηρίου του".

Η λιτότητα στην οποία αναφέρθηκε ο Ολάντ "δεν είναι λιτότητα" έγραψε η Φιγκαρό, αλλά αντιθέτως απλώς "είναι λόγια, με τα οποία ο Ολάντ προσπαθεί να καθησυχάσει τους πιστωτές της Γαλλίας".