Aυχεναλγία: Τι προκαλεί τον πόνο στο σβέρκο και πώς αντιμετωπίζεται;

Γράφει ο Γαληνός Ιωσήφ - Φυσικοθεραπευτής

Η αυχεναλγία είναι εξαιρετικά συχνό πρόβλημα, καθώς πόνος στον αυχένα αναφέρεται στο 60% περίπου του πληθυσμού των ενηλίκων με συνοδούς διαταραχές λειτουργικότητας.

Ο αυχένας είναι ίσως η μόνη περιοχή του σώματος πάνω στην οποία επιδρούν τόσοι πολλοί παράγοντες και τόσα άλλα συστήματα για την εμφάνιση κάποιας σημειολογίας. Στηρίζει το κεφάλι και στηρίζεται στο θώρακα. Αποτελεί μια ευαίσθητη ζώνη στην οποία ένα απλό άγγιγμα του χεριού μπορεί να μεταδώσει συναισθήματα φιλίας, αγάπης και προσφοράς.

Ο αυχενικός πόνος είναι μια πολύ συχνή ενόχληση ποικίλης προέλευσης, η οποία μπορεί να παρουσιαστεί σε μορφή οξείας κρίσης ή και να έχει χρόνια εξέλιξη. Μπορεί να έχει ποικίλες μορφές, να είναι μονόπλευρος ή αμφοτερόπλευρος, να προκαλεί κεφαλαλγία και περιορισμό των κινήσεων της αυχενικής μοίρας. Η πολύπλοκη ανατομία της αυχενικής μοίρας κάνει δύσκολο τον εντοπισμό της δομής που ευθύνεται για τον πόνο. Πολλές φορές η αιτία είναι πολυπαραγοντική.

Διαγνωστική Προσέγγιση

Σε ασθενείς με αυχεναλγία η κλινική προσέγγιση έχει στόχο να προσδιορίσει την προέλευση των συμπτωμάτων, την έκταση της βλάβης και την ανάγκη για συντηρητική αντιμετώπιση ή χειρουργική παρέμβαση. Οι παρακλινικές δοκιμασίες και ειδικότερα οι νευροφυσιολογικές και νευροαπεικονιστικές μέθοδοι διερεύνησης είναι απαραίτητες αν το ιστορικό και η ρευματολογική-νευρολογική εκτίμηση υποδηλώνει ύπαρξη βλάβης, με σκοπό τον ακριβή διαγνωστικό προσδιορισμό του προβλήματος.

Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Η φαρμακευτική αγωγή της αυχεναλγίας αφορά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, τα στεροειδή, τα μυοχαλαρωτικά, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, βιταμίνες, καθώς και αγγεοδιασταλτικά και βελτιωτικά της κυκλοφορίας.
Στους διαγνωσμένους ασθενείς με αυχεναλγία, μόνο ένα μικρό ποσοστό έχει ανάγκη χειρουργικής αντιμετώπισης και στο ποσοστό αυτό ανήκουν οι ασθενείς όπου τα αίτια δυσλειτουργίας αφορούν τον νωτιαίο μυελό, με αποτέλεσμα την αδυναμία του άνω άκρου ή και παρατεταμένο πόνο στον ώμο, με την προϋπόθεση ότι έχει αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση. Η συντηρητική αντιμετώπιση πρέπει να διατηρείται και να διαρκεί όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο. Η συντηρητική θεραπεία πρέπει να χορηγείται τουλάχιστον για 6 έως 12 εβδομάδες πριν αποφασισθεί η χειρουργική αντιμετώπιση. Βεβαίως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπως σε ε εξεσημασμένη κινητική βλάβη με επιδεινούμενα συμπτώματα όπου καλό είναι να μην αναμένει κανείς πέρα των τριών εβδομάδων.

Φυσιοθεραπευτική Αντιμετώπιση

Η οργανωμένη φυσικοθεραπεία αποτελεί την καλύτερη θεραπευτική παρέμβαση στην αντιμετώπιση της αυχεναλγίας και τη μόνη που δεν έχει παρενέργειες.

- Η ελάττωση του πόνου.
- Η χαλάρωση των μυών της περιοχής.
- Η βελτίωση της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας, της κεφαλής των ώμων, της υπόλοιπης σπονδυλικής στήλης και πιθανόν άλλων διαταραχών στις υπόλοιπες αρθρώσεις.
- Η αύξηση της ισχύος των αυχενικών μυών, των ραχιαίων, των μυών της ωμικής ζώνης, των κοιλιακών κ.α.
- Η πρόληψη υποτροπών.

Η φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση της αυχεναλγίας πραγματοποιείται με τις ακόλουθες τεχνικές:

- Θεραπεία με Αντιστατική & Χωρητική ραδιοσυχνότητα υψηλής ισχύος - TECAR therapy
- Θερμοθεραπεία- Κρυοθεραπεία.
- Κρυοθεραπεία.
- Ηλεκτροθεραπεία.
- Κλασσική μορφή ΤΕΝS
- Μορφή ηλεκτροβελονισμού.
- Μάλαξη.
- Κινησιοθεραπεία.

Πηγή: aegeandoctors.gr