Peru Kavalieri: Μια μοντέρνα μούσα στη διεθνή showbiz

Το σκηνικό ήταν απλό: μια πίσω αυλή, ένα σενάριο και μια γυναίκα που έκανε γιόγκα. Η γυναίκα ήταν η βραβευμένη με Oσκαρ ηθοποιός Χόλι Χάντερ. Και η φράση που ξεστόμισε, μια μικρή παρατήρηση γεμάτη καλοσύνη, θα αποδεικνυόταν μοιραία. «Μου είπε πως της θυμίζω τον εαυτό της και ότι πιστεύει πως μου ταιριάζει περισσότερο ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υποκριτικής παρά ένα κλασικό πανεπιστήμιο», θυμάται η Περού Καβαλιέρι. «Ανέφερε το πανεπιστήμιο Carnegie Mellon στην Πενσιλβανία και κάποιες σχολές της Νέας Υόρκης. Κάτι είχε αλλάξει μέσα μου. Ηταν η στιγμή που ένιωσα πως κάποιος πιστεύει πραγματικά σε μένα».

Και δεν ήταν η μόνη. Ηθοποιοί όπως ο Αλφρεντ Μολίνα και ο Φρανκ Λαντζέλα είναι δύο από εκείνους που στη συνέχεια της έδωσαν πολύτιμα μαθήματα - πάνω και έξω από τη σκηνή. «Στη σχολή υποκριτικής Stella Adler στη Νέα Υόρκη δούλευα έναν μονόλογο από την ''Ιφιγένεια'' με τον Μολίνα. Ημουν ντροπαλή. Μου είπε να απευθυνθώ σε εκείνον σαν να είναι ο πατέρας μου. Ηταν ανθρώπινος, ευγενικός, απλός. Εμαθα από εκείνον περισσότερα απ’ όσα περίμενα», θυμάται.
Γεννημένη στο Σιάτλ και μεγαλωμένη ανάμεσα στην Αθήνα και την Καλιφόρνια, η Περού Καβαλιέρι ανήκει σήμερα σε εκείνη τη νέα γενιά διεθνών ηθοποιών που δεν κουβαλούν απλώς διαβατήρια πολλαπλών χωρών, αλλά φέρουν μέσα τους κουλτούρες, τρόπους σκέψης και συναισθηματικές συντεταγμένες από διαφορετικούς κόσμους.

«Μεγάλωσα στην Ελλάδα από τα πέντε μέχρι τα δεκατέσσερά μου. Ηταν καθοριστικά χρόνια για μένα, διαμόρφωσαν το πώς αντιλαμβάνομαι τη ζωή, τα συναισθήματα, την έκφραση. Οταν επέστρεψα στις ΗΠΑ, είχα ανάγκη να ξαναβρώ τη φωνή μου μέσα σε μια νέα γλώσσα, ένα νέο πολιτισμικό τοπίο. Αυτό με έκανε ευέλικτη όχι μόνο ως ηθοποιό, αλλά και ως άνθρωπο».

Η υποκριτική μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή της. «Θυμάμαι τον πατέρα μου να με πηγαίνει να δω τους ''Ορνιθες'' στο Ηρώδειο. Δεν καταλάβαινα πολλά, αλλά ένιωσα μαγεία. Ηταν σαν κάτι μέσα μου να ξύπνησε», λέει με ένα χαμόγελο που μαρτυρά ότι εκείνη η μαγεία δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Από τότε πέρασε από θεατρικές σκηνές, επαγγελματικές ομάδες χορού, μαθήματα υποκριτικής σε Νέα Υόρκη, Λος Αντζελες και Αθήνα.

Συνεργάστηκε με τον διεθνή ηθοποιό και δάσκαλο υποκριτικής Ανδρέα Μανωλικάκη, τον οποίο περιγράφει ως «υπέροχο δάσκαλο». «Μου έδειξε πώς να χρησιμοποιώ τα προσωπικά μου βιώματα με καθαρότητα και χωρίς να με κυριεύουν. Είναι κάτι που θεωρώ απαραίτητο σε κάθε ερμηνεία». Η πορεία της την οδήγησε σε διεθνείς τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές, από την παράσταση «Sex Honestly» μέχρι το «Melina’s Dream», το «The Eye» και την ταινία του Hallmark «A Greek Recipe for Romance».

Το νέο κεφάλαιο στην καριέρα της είναι το θρίλερ «A Home to Die For», όπου υποδύεται τον ρόλο της Κρίσταλ. «Μου αρέσει να παίζω χαρακτήρες που έχουν ένα μυστήριο, μια ένταση, μια αλήθεια, που δεν είναι εύκολο να τους διαβάσεις». Η ταινία, που γυρίστηκε εν μέρει στην Ελλάδα, έκανε πρεμιέρα στις 22 Ιουνίου από το Lifetime. Η συμπρωταγωνίστριά της, Μπριάνα Κόxεν, έγινε φίλη της από την πρώτη στιγμή. «Είναι γενναιόδωρη, ταλαντούχα, έχει καταπληκτική φωνή. Ενιωσα σαν να παίζω με μια αδελφή ψυχή».

Ενδιάμεσα, η Περού συμμετέχει ενεργά και στο WIFT Greece, ένα παγκόσμιο δίκτυο γυναικών του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. «Η ισότιμη εκπροσώπηση δεν είναι απλώς σύνθημα. Είναι πράξη. Είμαστε ακόμα στην αρχή, αλλά πιστεύω βαθιά στην αλλαγή. Κάθε νέα συνεργασία με γυναίκες δημιουργούς είναι ένα βήμα μπροστά». Στην ερώτηση τι σημαίνει να είσαι γυναίκα ηθοποιός το 2025, απαντά χωρίς σκέψη: «Σημαίνει να διεκδικείς χώρο, αλλά και να δημιουργείς χώρο για άλλες. Να μιλάς, να γράφεις, να σκηνοθετείς. Και να μη φοβάσαι». Οσο για την ιδανική εκπροσώπηση της σύγχρονης Ελληνίδας στην παγκόσμια σκηνή; «Να είναι ηγέτης, ερωτευμένη, δημιουργική, πολιτικοποιημένη, ονειροπόλα. Οχι μόνο το αρχέτυπο της μεσογειακής καλλονής. Η πολυπλοκότητά μας αξίζει να φανεί».

Η ζωή της μοιράζεται ανάμεσα σε πλατό και αεροδρόμια. «Εχω δουλέψει σε ΗΠΑ, Ελλάδα και Ευρώπη. Κάθε αγορά έχει άλλους ρυθμούς, άλλες απαιτήσεις, αλλά αυτό είναι και το ωραίο. Πρέπει να προσαρμόζεσαι, να γίνεσαι χαμαιλέοντας». Μία από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της ήταν όταν επέστρεψε στην Αθήνα μετά τις σπουδές της για έναν πιλότο σε σκηνοθεσία Κώστα Κιμούλη. «Στην πρώτη μου σκηνή μού είπε: “Περού, χαμήλωσε τη φωνή σου. Δεν είμαστε στο θέατρο”. Ντράπηκα, αλλά με βοήθησε τρομερά να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στο σανίδι και την κάμερα. Ηταν από τα πιο χρήσιμα μαθήματα».

Πλέον, έχει αναλάβει πρωτοβουλία για τη δημιουργία αγγλόφωνου κινηματογραφικού περιεχομένου στην Ελλάδα σε συνεργασία με τον παραγωγό Αλεξάντερ Πάτσος. «Θέλουμε να φτιάχνουμε ταινίες με ελληνική ψυχή, σύγχρονες ιστορίες που θα ταξιδεύουν στον κόσμο. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω και ως δημιουργός και μαθαίνω πολλά. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη».

Λίγο πριν αποχωριστούμε αναρωτιέμαι αν μια καλή τηλεοπτική σειρά στην Ελλάδα θα την κρατούσε εδώ. «Φυσικά. Υπάρχουν πλέον εξαιρετικές σειρές στην ελληνική τηλεόραση. Θα ήθελα πολύ να ενσαρκώσω έναν ρόλο με βάθος σε μια τέτοια παραγωγή». Μέχρι τη στιγμή που μιλάγαμε, οι διακοπές δεν ήταν σίγουρο ότι θα χωρέσουν στο πρόγραμμά της. «Αν τα καταφέρω, θα ήθελα να επισκεφτώ ξανά τη Φολέγανδρο. Και την Κεφαλονιά, που δεν έχω δει από παιδί. Είναι ο τόπος του πατέρα μου».

Στις κινήσεις, το λαμπερό χαμόγελο, τους αβρούς της τρόπους, η Περού Καβαλιέρι ξεχειλίζει από καλλιτεχνία. Και αν κάτι μένει ξεκάθαρο από αυτή τη συζήτηση, είναι ότι η δύναμή της κρύβεται σε αυτό το ήρεμο, γεμάτο αποφασιστικότητα «ναι» που ψιθυρίζει στον εαυτό της κάθε φορά που ξεκινά κάτι νέο.