Νίκος Χιωτάκης: Η βελανιδιά, το δέντρο της Αττικής γης, να γίνει εργαλείο για την κλιματική κρίση
Πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την βελτίωση του μικροκλίματος σύμφωνα με τον γεωπόνο, πρώην Δήμαρχο Κηφισιάς και υποψήφιο Περιφερειακό Σύμβουλο Βορείου τομέα με τον συνδυασμό «Αττική Μπροστά» του Νίκου Χαρδαλιά
Το δέντρο της βελανιδιάς είναι μια εξαιρετική λύση για την κλιματική κρίση, λόγω της ιδιαίτερης αντοχή της σε θύελλες, την συμβολή της στην ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα, την ενίσχυση της αντιπυρικής προστασίας αλλά και την λειτουργία της ως φυσικό κλιματιστικό στις οικιστικές ζώνες, σύμφωνα με τον Νίκο Χιωτάκη, γεοπόνο, πρώην Δήμαρχο Κηφισιάς και υποψήφιο Περιφερειακό Σύμβουλο Βορείου τομέα με τη ΝΔ. Ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Χιωτάκη έχει ως εξής:
«Σε μία περίοδο ευρύτερης κρίσης, η βελανιδιά, το «δένδρο του Θεού» (Βάλανος Διός), είναι το δώρο του για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, την ανάσχεση της κλιματικής κρίσης, την διεύρυνση της βιοποικιλότητας ως βιότοπος.
Μία «λύση βασισμένη στη φύση» τόσο ως αντιπυρική ζώνη σε δασικό τοπίο, όσο και ως φυσικό κλιματιστικό μέσα στην πόλη.
Με δεδομένο ότι στην Αρχαία Ελλάδα η βελανιδιά είχε τη δύναμη της «χρησμοδότησης», το μήνυμα που στέλνει σήμερα για την Αττική είναι πολύ ξεκάθαρο: φέρτε με πίσω στον τόπο μου και το τοπίο μου!
Κλείσιμο
H βελανιδιά είναι μια «λύση βασισμένη στη Φύση» τόσο ως αντιπυρική ζώνη σε δασικό τοπίο, όσο και ως φυσικό κλιματιστικό μέσα στην πόλη.
Και αν οι πρόγονοί μας, σε συνδυασμό με την ολιγωρία των νεότερων γενεών και την «πευκομανία» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θανατώσαμε τις βελανιδιές μέσα από την αλόγιστη κοπή τους περασμένους αιώνες τους δρυμώνες της Αττικής και μαζί τους τις Αμαδρυάδες Νύμφες που προστάτευαν την ευζωία του Λεκανοπεδίου, ας πάρουμε το μήνυμα, τώρα:
Είναι μια εξαιρετική λύση, γεωτεχνικά, για να βελτιώσει αισθητά το μικροκλίμα της περιοχής, να περιορίσει τις πυρκαγιές και να κάνει το έργο της πυρόσβεσης πολύ πιο εύκολο. Ακόμη, η αντοχή της σε θύελλες, ο σχηματισμός δασολίβαδων υψηλής βιοποικιλότητας, η υψηλή καρποφορία της, η τεράστια συγκριτικά συμβολή της στην ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα κ.λ.π, πρέπει να μελετηθεί, να προστατευθεί και να αναπαραχθεί σε περιοχές όπου κατά το παρελθόν σχημάτιζε εκτεταμένα δάση, όπως η Αττική μας.
Πρόκειται για εξαιρετικό καταφύγιο βιοποικιλότητας αφού μπορεί να φιλοξενήσει πολλά είδη πουλιών και μικρών ζώων, αλλά και ωφέλιμα έντομα, πολλούς επικονιαστές και φυσικά τη μέλισσα, το σημαντικότερο έμβιο ον του πλανήτη μας.
Η προστασία επομένως των αιωνόβιων βελανιδιών είναι επιβεβλημένη, γιατί είναι απαραίτητες για την αναπαραγωγή των ζώων αυτών, από τα οποία πολλά ανήκουν στα απειλούμενα είδη.
Η πρόταση, έχει ως εξής: φύτευση δενδρυλλίων ή σποροφύτευση (Οκτώβριο-Νοέμβριο) ειδών Βελανιδιάς (πχ Αριά- Quercus ilex, Ήμερη Βελανιδιά Quercus ithaburensis ssp. macrolepis syn. Quercus aegilops και άλλα), όχι Πουρνάρια (Quercus coccifera), γιατί οι βελανιδιές:
• Καίγονται πιο αργά.
• Φυτρώνουν παντού.
• Αποθηκεύουν νερό.
• Ευνοούν την βιοποικιλότητα.
• Ξαναφυτρώνουν αν καούν.
Επειδή έχουν διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης θα βοηθήσουν στην εδαφοκάλυψη και στη γρηγορότερη αποκατάσταση μετά από πυρκαγιά».
