Θεόδωρος Φωτιάδης: Ο σχεδιαστής των super yachts για τους super rich

Από παιδί ο Θεόδωρος Φωτιάδης γοητευόταν από την ταχύτητα. Με το που τελείωσε το σχολείο μετοίκησε από τη Θεσσαλονίκη σε μια πόλη έξω από τη Στουτγκάρδη για να σπουδάσει Σχέδιο Αυτοκινήτου, μέσα σε ένα καλοκαίρι αποφάσισε να μεταπηδήσει στον σχεδιασμό super yachts και να μεταναστεύσει στη Φλόριντα των ΗΠΑ, ενώ μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου ζει και δημιουργεί μέχρι σήμερα.

Ο δραστήριος και επνοητικός χεδιαστής -o μοναδικός, όπως επισημαίνει, yacht designer στο Βερολίνο- επανακαθορίζει την πολυτέλεια σε μια εποχή που, όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, οι άνθρωποι περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στα σκάφη τους απ’ ό,τι στην περίοδο πριν από την πανδημία. Ο Φωτιάδης που συνεργάζεται με κορυφαία ναυπηγεία (βλ. Lurssen, Abeking & Rasmussen) ξέρει ότι έχει αναλάβει μία από τις πιο δύσκολες δουλειές στον κόσμο. Να πείθει τους υποψήφιους πελάτες τους πως έχουν πραγματικά ανάγκη κάτι ολωσδιόλου περιττό, δηλαδή ένα super yacht.



GALA: Θεσσαλονικιός, με προϋπηρεσία στη Φλόριντα και πολιτογραφημένος πια μόνιμος κάτοικος Βερολίνου. Πολυδαίδαλη ακούγεται η πορεία σας.
Θ.Φ.: Γεννήθηκα, μεγάλωσα και τελείωσα το Λύκειο στη Θεσσαλονίκη. Πάντα όμως είχα το βλέμμα μου στραμμένο στο εξωτερικό, γιατί το αρχικό πλάνο μου ήταν να σπουδάσω Σχεδιασμό Αυτοκινήτων. Λάτρευα από μικρός τα αυτοκίνητα, όλα μου τα βιβλία είχαν σχέδια αυτοκινήτων πάνω τους. Εφυγα λοιπόν στη Γερμανία, σε μια πόλη λίγο έξω από τη Στουτγκάρδη, και ξεκίνησα τις σπουδές μου.

G.: Γιατί σχεδιαστής και όχι οδηγός αυτοκινήτου;
Θ.Φ.: Μ’ αρέσει να δημιουργώ, μ’ αρέσει το ωραίο, μ’ αρέσει να αναθεωρώ, να αλλάζω πράγματα και να βρίσκω λύσεις. Στην ουσία δεν μου άρεσε το τι προσφερόταν τότε, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, στην αγορά. Μου ερέθιζε το ενδιαφέρον ο τρόπος που θα μπορούσε να κάνει κανείς ένα αυτοκίνητο πιο δυνατό, πιο γρήγορο, πιο άνετο αλλά και πιο ελκυστικό. Ωσπου σπουδάζοντας, κατάλαβα ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα.

G.: Και πώς τελικά βρεθήκατε στη θάλασσα;
Θ.Φ.: Αφού τελείωσα τον πρώτο χρόνο των σπουδών στη Γερμανία, γύρισα στην Ελλάδα για διακοπές στην Κέρκυρα. Ο αδελφός μου, που εργάζεται στο Λιμενικό Σώμα, μου λέει μια μέρα: «Ελα να δεις ένα σκάφος που έχουμε στη μαρίνα». Δεν ήταν κάποιο super yacht αλλά ένα Magnum 50 16 μέτρων. Ωστόσο αυτό το μικρό σκάφος είχε δύο δωδεκακύλινδρες diesel μηχανές 3.000 αλόγων. Βγήκαμε μια βόλτα με τον καπετάνιο κι εκεί, καθώς πηγαίναμε με 76 μίλια, ερωτεύτηκα.
Εμεινα στην Κέρκυρα για περίπου έναν μήνα, γίναμε φίλοι με τον καπετάνιο και από αυτόν έμαθα πως υπήρχε ένα κολέγιο στη Φλόριντα για τον σχεδιασμό σκαφών. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: τα 65.000 δολάρια για τα δίδακτρα τον χρόνο. Δεν είχα τόσα χρήματα. Με προτροπή του καπετάνιου στείλαμε στον ιδιοκτήτη του σκάφους κάποια σχέδιά μου από αυτοκίνητα, τα είδε και μέσα σε δύο μέρες εκείνος απάντησε ότι μου χορηγούσαν ένα ιδιωτικό δάνειο για τις σπουδές. Εφυγα λοιπόν για τη Φλόριντα. Τα πρωινά πήγαινα στη σχολή και τα απογεύματα ασχολιόμουν με τη συντήρηση των σκαφών. Ηταν μια πολύτιμη εμπειρία.


G.: Και μετά;
Θ.Φ.: Μετά πήρα αυτή την εμπειρία και επέστρεψα στην Ελλάδα για να υπηρετήσω τη στρατιωτική θητεία μου. Ηταν το 2009. Δύο χρόνια μετά, το καλοκαίρι ταξίδεψα στο Βερολίνο για να επισκεφθώ τα ξαδέλφια μου και να παρτάρω. Θα έμενα δύο εβδομάδες και κατόπιν θα επέστρεφα στη Φλόριντα. Σε αυτές τις δύο εβδομάδες όμως ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα και έμεινα εκεί. Αλλαξε το πλάνο, αλλά ήταν όλα τόσο όμορφα και μαγικά που άξιζε η αλλαγή. Από τότε είμαι εδώ.

G.: Οι εμπειρίες σας ακούγονται σχεδόν κινηματογραφικές.
Θ.Φ.: Η αλήθεια είναι πως ήταν. Ειδικά στη Φλόριντα. Αν βγεις με λάθος άτομα ή πας σε λάθος μέρη, το πρωί μπορεί να ξυπνήσεις χωρίς τα ρούχα και τα υπάρχοντά σου ή και να μην ξυπνήσεις καθόλου. Εμένα μια φορά μου έκλεψαν το ρολόι και άλλη μία το αυτοκίνητο. Ευτυχώς, το βρήκα. Τότε νομίζω ξεκίνησα να ωριμάζω και έπαψα να θεωρώ τον κόσμο ένα απέραντο playground. Εφτιαξα τον μικρόκοσμό μου και άρχισα να παίζω μέσα σε αυτόν. Και στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, πάντως, ένιωσα αυτό που λένε ότι το ψάρι αποκτά τελικά τις διαστάσεις που ενυδρείου όπου το βάζεις. Είναι απίστευτες οι δυνατότητες και οι δρόμοι που σου ανοίγονται.

G.: Ποιο είναι το πιο απαιτητικό κομμάτι για έναν σχεδιαστή super yachts;
Θ.Φ.: Υπάρχει κάτι που γνωρίζουν όσοι σχεδιάζουν. Κανείς δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα ένα super yacht, αλλά πρέπει από την πρώτη συνάντησή μας μέχρι την ημέρα που θα παραδώσουμε το σκάφος στον πελάτη, να τον κάνουμε να το αγαπήσει και να μην μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.

G.: Το γεγονός ότι οι πελάτες σας είναι εύποροι, κάνει πιο δύσκολη τη δουλειά σας;
Θ.Φ.: Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Αυτοί που έχουν λεφτά και εκείνοι που ξέρουν πώς λειτουργούν τα λεφτά. Οι πρώτοι γνωρίζουν, ασχολούνται και παρατηρούν τα πάντα στον σχεδιασμό. Οι δεύτεροι δεν ασχολούνται καν. Σου δίνουν λευκή επιταγή, απλώς θέλουν μέσα σε τρία χρόνια, για παράδειγμα, το σκάφος τους να βρίσκεται στη Μύκονο ή στο Σεν Τροπέ ή στο Πόρτο Τσέρβο και να τους περιμένει.

G.: Πώς ορίζετε την πολυτέλεια;
Θ.Φ.: Οπως έλεγαν οι αρχαίοι Ελληνες, πολυτέλεια είναι οτιδήποτε σπάνιο. Μπορεί να είναι ένα ποτήρι νερό στην έρημο ή μια γνώριμη φυσιογνωμία στο χάος της Νέας Υόρκης. Για παράδειγμα, οι πελάτες μας θέλουν ηφαιστειακή πέτρα αντί για μάρμαρο στο μπάνιο τους, σάουνα που θα χρησιμοποιεί cocobeans αντί για ευκάλυπτο, φύλλα μπανανιάς στο cigar lounge, θέλουν να μεταφέρονται σε άλλους κόσμους. Μετά την πανδημία άλλαξε άρδην η χρήση των σκαφών. Είναι μεγαλύτερη και η ζήτηση, αλλά και ο χρόνος που περνά κανείς πάνω σε ένα σκάφος. Πλέον οι ιδιοκτήτες ζητούν ειδικά δωμάτια για τους δασκάλους, για τις γκουβερνάντες, για τον πιλότο. Γιατί δεν μιλάμε πια για σκάφη που χρησιμοποιεί κανείς για μία ή δύο εβδομάδες τον χρόνο, αλλά για σκάφη στα οποία ζει. Στην πραγματικότητα, θέλουν ένα πλωτό σπίτι με όλες τις ανέσεις.

G.: Σε ποιο σχέδιό σας θεωρείτε ότι καθρεφτίζεται καλύτερα η φιλοσοφία και η αισθητική σας;
Θ.Φ.: Αν σας ρωτούσαν ποιο από τα παιδιά σας αγαπάτε πιο πολύ, τι θα λέγατε; Εγώ τα αγαπώ όλα το ίδιο. Το «5th Element» είναι ένα σκληρό σκάφος απ’ έξω, μπορεί να ταξιδέψει στις πιο αντίξοες συνθήκες, αλλά μέσα είναι σχεδιασμένο σαν ένα πλωτό spa. Tο «Stardome», από την άλλη, είναι ένα σκάφος για παρέα, φίλους και οικογένεια, στο οποίο καθένας έχει τον δικό του ιδιωτικό χώρο, τη δική του σουίτα. Είναι ένα από τα πρώτα σκάφη με VIP υπνοδωμάτιο 75 τ.μ. Σκεφτήκαμε πως δεν μπορείς να στριμώχνεις σε 30 τετραγωνικά κάποιον που περνά τη ζωή του σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Είναι σαν ένα penthouse στο Μανχάταν.

G.: Θα επιστρέφατε στην Ελλάδα;
Θ.Φ.: Βεβαίως. Μέχρι τώρα όλος ο χρόνος μου μοιράζεται μεταξύ Βερολίνου, Λονδίνου και Μονακό. Θέλω να αλλάξει αυτό και στη θέση του Λονδίνου να μπει η Αθήνα. Η Αθήνα ανεβαίνει τρομερά με εταιρείες και επιχειρηματίες που περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στην πόλη. Γιατί να μη βρίσκομαι λοιπόν κι εγώ στην Αθήνα και να απολαμβάνω την ποιότητα ζωής της; Ωραίο το Βερολίνο, αλλά μας λείπουν πολλά πράγματα.

G.: Τι σας λείπει δηλαδή;
Θ.Φ.: Το καλό φαγητό και το να βγαίνω έξω και να συναναστρέφομαι με κόσμο που χαίρεται και απολαμβάνει το να είναι έξω.