Max Aniort: Ο Γάλλος συλλέκτης πολυτελών κατοικιών

Είμαστε αρκετά τυχεροί να ζούμε σε μια περίοδο όπου το ταξίδι έχει σχεδόν πλήρως εκδημοκρατιστεί. Με την έννοια ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ταξιδέψει σχεδόν οπουδήποτε στον κόσμο, χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει όλο το βιος του ή να βγάλει τα όργανα του σώματός του σε δημοπρασία. Οι κοντινές ή οι πιο μακρινές αποδράσεις για αναψυχή δεν ήταν ποτέ ξανά τόσο προσβάσιμες. Είναι όμως και πιο εύκολες από ποτέ; Η επιτυχία και η διείσδυση της πλατφόρμας ενοικίασης πολυτελών κατοικιών με το εκλεπτυσμένο και εύηχο όνομα Le Collectionist συνηγορεί μάλλον για το αντίθετο. Οσο προσιτό κι αν είναι πια το να ταξιδεύει κανείς άλλο τόσο δύσκολο, πολυδαίδαλο και απαιτητικό καταλήγει. Γι’ αυτό υπάρχει ο Μαξ Ανιόρτ, ο άνθρωπος που πριν από δέκα χρόνια αποφάσισε να ιδρύσει μαζί με δύο συνεργάτες του ένα project που ούτε οι ίδιοι πίστευαν πόσο φιλόδοξο (και αποδοτικό οικονομικά) θα αποδεικνυόταν.

«Ολα ξεκίνησαν από μια κακή εμπειρία που είχε ο ένας από τους τρεις μας σε ένα ταξίδι του στην Ισπανία. Είχε κάνει κράτηση σε μια βίλα, η οποία στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση με τις φωτογραφίες της. Ηταν ένα σπίτι κακοσυντηρημένο, ακατάστατο και βρόμικο», λέει ο 37χρονος Γάλλος για το ατυχές γεγονός που έγινε η αιτία για τη γέννηση του Le Collectionist ή αλλιώς μιας συλλογής πολυτελών κατοικιών προς ενοικίαση σε κάθε γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου -από τη Σαρδηνία ως τη Σίφνο και από τη Βρετάνη της Γαλλίας ως την Αστυπάλαια- και όχι μόνο.

Για τον Μαξ η μέρα που συνομιλούμε είναι η «ελληνική», όπως λέει, μέρα του, αφού λίγο νωρίτερα έχει ολοκληρώσει μια διαδικτυακή συνάντηση με τους υπεύθυνους της ελληνικής εταιρείας βραχυχρόνιας μίσθωσης κατοικιών, την οποία η Le Collectionist εξαγόρασε μόλις πέρσι. Ναι, η Ελλάδα είναι ένας από τους κορυφαίους και τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για τους χρήστες της πλατφόρμας, όμως με έναν τρόπο καθόρισε και τον ίδιο τον συνιδρυτή της. «Γεννήθηκα και πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου σε ένα χωριό στη μέση του πουθενά στη βόρεια Γαλλία, όπου όλοι γνώριζαν όλους. Στην παιδική μου ηλικία ο πατέρας μου ξεκίνησε να εργάζεται ως πιλότος ελικοπτέρων στη Σαουδική Αραβία, οπότε όλη η οικογένεια μετοικήσαμε εκεί.

Ομως σχεδόν κάθε καλοκαίρι ερχόμασταν στην Ελλάδα. Κάναμε οικογενειακές διακοπές στην Κάλυμνο», εξιστορεί. Εννοείται ότι εξακολουθεί να επιστρέφει στη χώρα μας σε κάθε ευκαιρία. Οπως για παράδειγμα πέρυσι που πέρασε μέρος των διακοπών του στην Αντίπαρο μαζί με τον σύζυγο και τη λίγων μηνών κόρη τους ονόματι Θέλμα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Aνιόρτ δεν ταξίδευε τόσο όσο θα υπέθετε κανείς από το αντικείμενο εργασίας του.

Αντιθέτως, μάλλον βρισκόταν στον δρόμο πολύ περισσότερο, πριν αποφασίσει να αλλάξει καριέρα και πλάνο ζωής. «Σπούδασα Οικονομικά και εργάστηκα για κάποια χρόνια στον χρηματοπιστωτικό τομέα στη Σιγκαπούρη και τη Νέα Υόρκη. Ομως, ευτυχώς γρήγορα, κατάλαβα ότι δεν ήταν αυτό που ήθελα πραγματικά να κάνω στη ζωή μου», λέει. Αντιθέτως, στο Le Collectionist βρήκε τον προορισμό του. Και μολονότι δηλώνει εσωστρεφής και λακωνικός, πράγμα που μάλλον δύσκολα αντιλαμβάνεται ο συνομιλητής του, δείχνει να τα καταφέρνει περίφημα όχι μόνο στη διατήρηση, αλλά και στη μεγέθυνση ενός χαρτοφυλακίου κατοικιών από εκείνες που για να τις δει κάποιος δεν χρειάζεται να ξεφυλλίσει απλώς τις σελίδες των περιοδικών, αλλά πλέον μπορεί και να τις ζει κιόλας.

Μάλιστα η ειδοποιός διαφορά του Le Collectionist είναι πως, εκτός από απλώς την ενοικίαση μιας παραθεριστικής κατοικίας, προσφέρει στους επισκέπτες -εφόσον το επιθυμούν και το ζητήσουν- μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Μπορεί δηλαδή να αναλάβει να καταστρώσει ένα πλήρες σχέδιο διακοπών, στο οποίο χωρούν από το private cheffing και τις κρατήσεις στα κατά τόπους εστιατόρια μέχρι την ενοικίαση σκαφών, ακόμα και την οργάνωση ενός αξέχαστου beach party. «Οσοι μας επιλέγουν το κάνουν και για την εξατομικευμένη εμπειρία που μπορούμε να τους προσφέρουμε», εξηγεί ο Aνιόρτ. Δύσκολο να αντισταθείς να του θέσεις την ερώτηση αναφορικά με το ποια είναι η πιο εξεζητημένη υπηρεσία που έχουν προσφέρει σε κάποιον πελάτη τους. Κομπιάζει για λίγο και το σκέφτεται. «Νομίζω ότι το πιο παράξενο πράγμα μάς το είχε ζητήσει ένας πελάτης μας που παραθέριζε σε μια βίλα στην Ιμπιζα. Ο ίδιος ήταν από την Προβηγκία και θεωρούσε πως εκεί παράγονται ντομάτες που έχουν γεύση και άρωμα ντομάτας. Ετσι, παρότι υπήρχαν άφθονες ντομάτες στην Ιμπιζα, αναλάβαμε να μεταφέρουμε αεροπορικώς από τη Γαλλία στο νησί των Βαλεαρίδων τις αγαπημένες του ντομάτες προκειμένου να φτιάξουμε τη σαλάτα του».

Η αλήθεια είναι πως στον κόσμο των luxury κατοικιών τίποτα δεν μπορεί να τερματίσει την κλίμακα του εξεζητημένου. Κάθε μέρα είναι μάλλον και μια καινούρια πρόκληση/αποστολή/εμπειρία. Αλλωστε τα υψηλά στάνταρ είναι εγγεγραμμένα στο DNA του Le Collectionist. «Μετά από δέκα χρόνια στην αγορά έχουμε πολλούς ιδιοκτήτες οι οποίοι ενδιαφέρονται να προσφέρουν το ακίνητό τους προς ενοικίαση μέσω της πλατφόρμας μας.

Ομως μόνο το 2%-3% όσων μας προσεγγίζουν για συνεργασία τελικά εντάσσεται στο Le Collectionist». Προφανώς η επιλεκτικότητα αποδίδει καρπούς. Δεν ήταν πάντα έτσι. Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας οι τρεις συνιδρυτές έπαιρναν οι ίδιοι τηλέφωνα σε ιδιοκτήτες προκειμένου να διαδώσουν τη δουλειά τους. Το πρώτο καλοκαίρι ξεκίνησαν από την Ντοβίλ και το Σεν Τροπέ. Τελικά έκαναν τόσο καλή δουλειά ώστε οι ευχαριστημένοι ιδιοκτήτες ήταν εκείνοι που τους πρότειναν σε άλλους ιδιοκτήτες και πάει λέγοντας. Ναι, η από στόμα σε στόμα διαφήμιση παραμένει αξεπέραστη ακόμα και στην εποχή όπου η παντοκρατορία των κοινωνικών δικτύων θεωρείται δεδομένη. Αλλωστε μόνο αν ζήσει κανείς την εμπειρία του Le Collectionist μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται απλώς για μια πολυτελή εκδοχή του λαοπρόβλητου και συνάμα αμφιλεγόμενου Airbnb, αλλά για μια εξελιγμένη επανεφεύρεση της ιδέας που άλλαξε τον χάρτη της φιλοξενίας.

Πάντως, παρά την πολυτέλεια, την αισθητική και τις ανέσεις που προσφέρουν οι πολλές και σίγουρα εντυπωσιακές βίλες που μπορεί να φυλλομετρήσει κανείς στο site του Le Collectionist, ο Mαξ Aνιόρτ δεν προκρίνει κάποιον τόπο όταν του ζητώ να μου πει το κατά τη γνώμη του πιο ινσταγκραμικό μέρος στον κόσμο, αλλά επιλέγει μια κατάσταση. Την ευδαιμονία που βιώνουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται με τους αγαπημένους τους γύρω από το ίδιο τραπέζι. «Νομίζω ότι τελικά η ομορφιά βρίσκεται στη συνθήκη να περιβάλλεσαι από τους αγαπημένους σου ανθρώπους - είτε αυτοί είναι φίλοι, είτε συνεργάτες, είτε οικογένεια. Να συναντιέσαι μαζί τους, να κάθεστε στο ίδιο τραπέζι και να μοιράζεστε στιγμές που δεν θα ξανασυμβούν, μοναδικές. Ο τόπος είναι απλώς το σκηνικό ή, καλύτερα, η αφορμή» .